Ա՛ստղ-Անահի՛տ… Սօսի ծա՛ռ…
Հրաշափառ Արե՜ւ պայծառ…
Ե՛ւ ուղեցոյց… ե՜ւ
ճանապարհ…
Ա՛ստղ-Անահի՛տ… Սօսի ծա՛ռ…
Հրաշափառ Արե՜ւ պայծառ…
Ե՛ւ ուղեցոյց… ե՜ւ
ճանապարհ…
Բարձր Հայքի լեռներէն Պար:
Մամուռ կապող Սէգ Սօսին
Կողը տուաւ Հիւսիսին.
Մե՛ծ-ճամբորդներ քա՛ջ, արի
Բացիք դռներն աշխարհի:
Երբ Մեծ-Արջը երկնքի
Կապկպեցիք ոտէ-ոտ՝
Ուղիղ գծով կապանքի
Հասաք հիւսիսի-Աստղի մօտ:
Աստղէն՝ Արեւ, շտապ ու ձիգ՝
Բի՜ւր դաշինքներ կնքեցիք.
Այնքա՜ն մօտիկ, մտերմիկ
Որ չհասաւ մարդու միտք:
Ակը ժամին՝ ժամանակին,
Ակը՝ Ակին՝ Արեÿգ Ակին
Ակէն կէսօր՝ նօթի, ծառաւ՝
Կէս բաժինով իջաք հարաւ:
Իսկ մեզ ժառանգ ու կտակ՝
Մեծ բան մնաց յիշատակ.
Պիտի պահենք յաւիտեան
Բազում բերան ու Մատեան:
Կը ծագի՝ Արեւ անմար,
Կը մարի՝ Ա՛ստղահամար,
Առաւօտէն իրիկուն՝
«Ան» է, «Բէն» է, բերինք տուն:
11 նավասարդի, բուն հայկյան 4498թ.
Պետրոս Արթինյան,
սիրիահայ բանաստեղծ
ՎԱՀԱԳՆԱԿԱՆՉ 
Թողնել պատասխան