Արա Պապյանի Հոդվածները

Փաստեր 

— Ներկայիս Հայաստանի Հանրապետությունը (1991թ.-ից սկսած) Հայաստանի առաջին Հանրապետության (1918-1920թթ.) օրինական իրավահաջորդն է:

— Հայկական Սովետական Սոցիալիստական Հանրապետությունը (1920-1991թթ.) լոկ ՍՍՀՄ մի մասն էր և չէր ճանաչվել աշխարհի որևէ երկրի կողմից որպես անկախ պետություն:

— Հայաստանի Հանրապետության և Թուրքիայի Հանրապետության միջև առկա դե ֆակտո սահմանը միայն նախկին ՍՍՀՄ և Թուրքիայի միջև սահմանի մի մասն է, որն այսօր օրինական չէ: 

— Հայաստանի Հանրապետության և Թուրքիայի Հանրապետության միջև օրինական դե յուրե սահմանը պետք է լինի Հայաստանի առաջին Հանրապետության սահմանը, որն առաջարկվել է ԱՄՆ 28-րդ նախագահ Վուդրո Վիլսոնի (նախագահել է 1913-1921թթ.) կողմից Իրավարար վճռով (22 նոյեմբերի, 1920թ.) և ճանաչվել է բազմաթիվ պետությունների (ԱՄՆ, Ֆրանսիա, Մեծ Բրիտանիա, Իտալիա, Ճապոնիա և այլն), այդ թվում նաև Թուրքիայի կողմից (Սևրի դաշնագիր, 10 օգոստոսի, 1920թ.):

— Ապստամբ թուրքական և բոլշևիկյան ներխուժումը 1920թ. նոյեմբերին ընդհատեց Հայաստանի առաջին Հանրապետության կյանքը և սահմանազատման ու սահմանագծման նորմալ գործընթացը:

 

 Խնդիր

Վերոնշյալ պետությունները պետք է ստիպեն Թուրքիային ճանաչել իրավականորեն հաստատված սահմանը և առաջին հերթին ապառազմականացնել Հայաստանի Հանրապետության արևմտյան բռնագրավված տարածքները (Վան, Բիթլիս, Էրզրում, Կարս, Տրապիզոն), որոնք իրավամբ պատկանում են Հայաստանի Հանրապետությանը՝ ԱՄՆ նախագահ Վուդրո Վիլսոնի Իրավարար վճռի համաձայն:<!—

 

Դարավոր լռություն…

 

— Ոչ ոք չէր կարող խոսել կամ նույնիսկ մտածել այս խնդրի մասին Սովետական տիրակալության ժամանակաշրջանում:

— Միայն վերջին մի քանի տարվա ընթացքում ամերիկյան արխիվային նյութերի և փաստաթղթերի (ավելի քան 1000 էջ գաղտնի և ոչ գաղտնի փաստաթղթեր) մանրակրկիտ վերլուծությունը թույլ տվեց պրն. Արա Պապյանին (Կանադայում ՀՀ նախկին դեսպան, Մոդուս Վիվենդի կենտրոնի ղեկավար) կյանքի կոչել այս հիմնախնդիրը՝ Հայոց պահանջատիրությունը:

 

Ուժն է ծնում Իրավունք …                     … Իրավունքն էլ Ուժ է ծնում:
Գարեգին Նժդեհ (1886-1955թթ.)                 Մոդուս Վիվենդի (2007թ.)

  

Թուրքիան հայերին ուզում է զրկել անգամ երազելու իրավունքից
Միթե՞ պատմությունը կրկնվում է կամ նորից բանակցային տրամաբանությունը փոխելու անհարաժեշտության մասին
Ինքնորոշում և, այսպես կոչված, “տարածքային ամբողջականություն” սկզբունքները հանրային միջազգային իրավունքի մեջ
Ի՞նչ օկուպացիայի մասին է խոսքը
Պետք է որսալ հաջողության պահը կամ կոչ Հայաստանի գործարարներին
Թուրքիան կրակի հետ է խաղ անում
Արցախում պատերազմի հնարավորության մասին
Վուդրո Վիլսոն կենտրոնը  ոտնահարեց նախագահ Վիլսոնի ժառանգությունն ու ամերիկյան արժանապատվությունը
Ցանկալին իրականի տեղ
Նորից ռազմակալման (օկուպացիայի) չարչրկված հարցի շուրջ
Միջազգային իրավունքն աճուրդի չի դրվում
Երախտագիտությունը պետության հիմքերն ամրապնդող արժեք է
Մեր իրավունքը չի կարող մեզ որպես պարգևական տրվել
Սասունցի Դավիթն անպարտ է կամ նորից Հայաստանում օտարալեզու դպրոցների մասին
Սպասելով նախագահի հետագա քայլերին
Թուրքիայի Հանրապետության կողմից Հայաստանի Հանրապետության շրջափակումը որպես միջազգային իրավունքի և ստանձնած պարտավորությունների կոպիտ խախտում
Հայերենը մատաղացու չէ
Թուրքական հերթական նկրտումների մասին
Նոր գինու և հին տիկերի մասին
Մի  կոսկած դրվագ Աթաթյուրքի կյանքից
Հայաստանի Հանրապետության և Թուրքիայի միջև սահմանը որոշող ԱՄՆ նախագահ Վուդրո Վիլսոնի Իրավարար վճռի ներկա կարգավիճակը
Պայքարի շեշտադրումները  փոխելու անհրաժեշտությունը
Ինչն Էրդողանի լեզվին է, նույնը թուրքական հասարակության սրտում է
Ասում էինք չէ Թուրքիան չի փոխվել
Հայկական հարցի լուծման հայեցակարգ
Ավստրալիան` այդքան հեռու ու այդքան մոտ
Կարսի պայմանագրի վավերացման և հարակից հարցերի շուրջ
Հաշվի առնելով սույն որոշման մեջ արտահայտած իրավական դիրքորոշումները
Հայ թուրքական արձանագրությունների վերապահումների մասին
Մի բեկոր Եվրոմիության հայ-թուրքական սահմանին
Ֆիլիպ Գորդոնի սահմանադրական դատարանի որոշման և օրինապաշտության մասին
ՀՀ  Սահմանադրական  դատարանի  որոշման  մասին
Հետևողական նենգության քաղաքականությունը
“Ողջամիտը” դուրս է ողջամտության շրջանակից
Էրդողանի նախնիներն ու Հայոց ցեղասպանությունը
Պետությունների և պայմանագրերի նկատմամբ իրավահաջորդության  հարցը