Շունը Էջմիածնում

ինչպես Էլլան քավորից թույլտվություն էր խնդրել, որպեսզի հետս դրսում թեյ խմեր: Քավորը թույլատրեց: Ապա հրավիրեց տուն՝ Կուսմիածին: Երեք շաբաթ խուսափեցի, մինչև իմ ու Էլլայիհարաբերությունները հստակվեին: Դեռևս մի ամիս էր, ինչ գտնվում էի Դրախտում: Էլլայի հետ գնացի Կուսմիածին, ու նախքան քավորին հանդիպելը մտանք մայր տաճար՝ Դրախտի կրոնականկենտրոնը:

Ըստ ավանդության՝ Բասսասարն այս եկեղեցու հատակագիծը ցույց է տվել «Գրիգոր» անունով մի օտարի, որի հայրը Դրախտի թագավորին սպանող վարձակալ էր: Բասսասարը սա արել էր,որպեսզի կատարվի Գոռգոռունի մարգարեի ձեռքով գրվածը՝ զի վերջիններին անելու եմ առաջին, առաջիններին՝ վերջին:

Մինչ Դրախտցիք Գրիգորին հավերժացրին որպես չարի ներկայացուցիչ՝ կոչելով «Անակի (Մարդասպանի) Որդի», Բասսասարի հետևորդները նրան «Լուսավորիչ» անվանեցին՝ նոր կրոնըԴրախտում պետականորեն հիմնավորելու համար: Սա միայն Դրախտի հատուկ հեգնանք չէր: Սատանայի լեզվում ևս կրետին «ապուշ» բառը քրիստոնյա բառից ծագող լեզվի գանձարանումմնացած հիշողություն է: Դա վկայում է ժողովուրդների համատարած պայքարի մասին: Այն մասին, որ տասնյակ սերունդներ խողխողելով է, որ Բասսասարն իր իշխանությունը հաստատեց:Հանուն սիրո: Բայց նահատակների համար արյան տուրք չի վճարում: Բասսասարն իրականում սեփական արյան վրեժն է լուծում՝ «Փրկություն» վարագույրի հետին թափելով միլիոնավորներիարյունը:

Օտարը, թեև հավատավոր, բայց մոլեռանդ մարդ էր՝ անհաղորդ Դրախտի մշակույթին: Թագավորի զորքերի գլուխն անցած՝ հիմնահատակ կործանեց Դրախտի հին քաղաքակրթությունը,քայքայեց մշակույթը, հաստատեց նոր կրոնը՝ ջարդելով հազարներին: Կտրեց Դրախտի գլուխը, դիակի վրա պատվաստեց Հուդայի գլուխը: Այս դեպքերը տեղի ունեցան սկսած 301 թվից:

Մայր տաճարը հիմնադրվեց մի վայրում, որը եղել է Մայր աստվածուհու մեհյան. մինչ այդ կոչվել է «Սանդարամետ»: Բասսասարականների համար այս բառը Դժոխքին համարժեք իմաստստացավ: Սանդարամետը, սակայն, նշանակում էր Սուրբ Հոգի, Երկրի Ոգին. այստեղից էլ բխում է դրա՝ Երկրավոր Մոր մեհյանը լինելու հավանական իրողությունը և Սուրբ Հոգին կապումմայրական գաղափարին, մի բան, որ հաստատվում է Դրախտի ազգագրության մեջ:

Սուրբ Հոգու առնչությունը մոր գաղափարի հետ ոչնչացվեց հայրամետ և մայրասպան բասսասարականների կողմից:

Վանքում ուշադրությունս գրավեցին Բասսասարի տասներկու աշակերտների նկարները: Շարված էին շրջանաձև, այնպես, ինչպես Զոդիակը շրջան է ենթադրում՝ որպես տիեզերականօրացույց: Էլլային ասացի, որ մեր և հաջորդ սերունդների կյանքում այս պատկերները պետք է փոխարինվեն Հայկի տասներկու ուստրերի և դուստրերի պատկերներով: Այլայլվեց. Էլլան«հայ-քրիստոնյա» էր. այդպես էին հավատացրել նրան:

Մասսագետը վեցերորդ հարկից ժպտում է:

Հայկը Դրախտի հիմնադիրն է: Սակայն սովորական պատմական անձնավորություն չէ, ինչպես ենթադրում են շատերը: Ժամանակի Աստվածն է՝ մարդկային պատմության ևքաղաքակրթության Սկիզբը: Նրա տասներկու ուստրերն ու դուստրերը աստվածներ են: Յուրաքանչյուր ամսվա և օրվա ու գիշերվա տասներկու ժամերի պահապաններն են:Հետազոտություններս ցույց են տալիս, որ Զոդիակի ծննդավայրը եղել է Հայաստանը:

Հայկի հակառակորդ Բելը, որը համապատասխանում է դրախտյան Էպոսի Բաղդասարին, տիեզերական նախազոհն է: Նրա մահով ստեղծվում է Հայոց Աշխարհը, այլաբանորեն՝ Տիեզերքը.դիցաբանության մեջ Տիեզերքի կենտրոնը գտնվում է նախազոհի զոհաբերման վայրում, տվյալ դեպքում՝ Վանա լճի մոտ:

Հին դիցմոտիվ է, ուր երկվորյակ եղբայրներից ավագի զոհաբերությամբ կայանում է արարչական ստեղծագործությունը. հիմնադրվում է ազգը: Բելը հավանաբար Հայկի ավագ երկվորյակն էր,իսկ Էպոսի Բաղդասարը՝ Սանասարի ավագ եղբայրը, և ո՛չ թե հակառակը, ինչպես որ է հայկական ժողովրդական, առավել ևս գիտական մտածողության մեջ:

Հակոբի մեծ եղբայրը Եսավն էր, որից նա խլեց ավագության իրավունքը և դիցաբանական հիմնադիրը հանդիսացավ Իսրայելի տասներկու ցեղերի: Սա հնդեվրոպական և հին հայկականառասպելի արձագանքն է, որտեղ նախազոհի գաղափարը վերափոխվել է անդրանիկությունը «խաբելով» գողանալուն:

Տասներկու աստվածների գաղափարը՝ որպես Ժամանակի աստվածներ, դուրս է մղվել Հուդայի կրոնից, քանի որ այդ միտքը վերցվել է այլ աղբյուրից և այնուհետ աղավաղվել՝ կորցնելով կապըիրեն ծնող դիցաբանական կառույցի հետ:

Տասներկուսի դիցաբանական ու գաղափարախոսական ակունքների արտահուդայական լինելը երևում է նաև այն առասպելից, ուր Մովսեսի հաջորդը՝ Հիսուսը գալով իրեն «խոստացված»երկիրը, գտնում է տասներկու բոլորաձև շարված քարեր: Շրջանը նշանակում է Ժամանակը, ինչպես այսօր ժամացույցն է: 16-րդ դարից սկսած «Աստվածաշնչի» գաղափարախոսները գրքումՀիսուսի անունը փոխեցին Հեսուի, ավելի ևս մթագնելով Հիսուսի առասպելական եգիպտական արմատները: Մովսեսի եգիպտացի լինելն ու հրեաների կողմից նրա առասպելի խարդախումըապացուցվում է հրեա Ֆրոյդի կողմից: Հանգամանալի ուսումնասիրություններ ցույց են տալիս Մովսեսի առասպելի ակունքը միաստվածության հեղափոխական հիմնադիր Ախենաթենփարավոնի անձին մեջ: Ախենաթենին հաջորդեց Թութանխամենը, որը երիտասարդ տարիքում սպանվեց, ըստ երևույթի՝ կրոնի պատճառով: Աստվածաշնչյան առասպելում Մովսեսինհաջորդեց Հիսուսը: Մովսեսի եգիպտական ծագման մասին խոսել են Մանեթոն և հին ժամանակների մի շարք պատմագիրներ: Մանեթոնը Մովսեսի առասպելի մասին խոսելիս հրեաներիանունն անգամ չի հիշում:

Բանավոր պատմությունը ծնող դեպքերից հազար տարի անց հիշողությունն ամբողջությամբ խեղաթյուրվում է, Մովսեսի ծագումը՝ յուրացվում հրեա կրոնականների կողմից, որոնք ամեն կերպաշխատեցին թաքցնել նրա եգիպտացի լինելը: Ստեղծվեց հակակրոն, հակապատմություն, հակահիշողություն և հակաճշմարտություն, ինչն առ այսօր հալածում է արդարության ևճշմարտության համար պայքարող մարդերի ընդվզող հոգիներին: Այս արվեց հակառակորդի լավագույն համարված գաղափարական ձեռքբերումները սեփական ժողովրդին վերագրելով,հակառակորդի առասպելների ենթակառուցվածքը սեփական այլամերժ գաղափարախոսության հարմարեցնելով, հակառակորդի ինքնությունը գողանալով, նրա սեփական պատմությանհիշողությունը խեղաթյուրելով, սեփական ժողովրդին տեսլականացնելով ու աստվածային ծագում վերագրելով և հակառակորդին բեվեռացնելով որպես չարի ներկայացուցիչ, հակառակորդինստորացնելով ու սեփական ցեղի Աստծուն վերագրվող հակամարդ առասպելներով նրա հոգևոր ուժը կոտրելով: Ու դրանից մի քայլ էլ այն կողմ անցնելով՝ սեփական ցեղի տխեղծ կուռքինտիեզերական Աստված հռչակելով, գրոհել մարդու հոգևոր ձեռքբերումների ժառանգության դեմ, կրոնական կայսերապաշտության միջոցով մարդու ողնաշարը կոտրելու համար: Այսպիսիստորություն և ոճիր մարդերի պատմությունը դեռ չէր տեսել, եղբայրներս: Սրան չեն կարողացել գերազանցել ոչ Ֆյուրերը, ոչ էլ Սատանան, եզրակացնում է Սև Շունը, որի ելույթների մասին այսնամակով ձեզ գրելու եմ: Ինքներդ կդատեք, եղբայրներս:

Բասսասարի տասներկու առաքյալների ակունքում Իսրայելի հերյուրածո տասներկու ցեղերն են: Իսկ դրա ակունքում էլ իրականում Հայկի տասներկու ուստրերն ու դուստրերն են: Տասներկուսիդիցական ակունքները հայտնվում են նաև Եգիպտոսում: Այս մասին ևս դեռ ձեզ կգրեմ:

 

Հատված Գործք Շնաց կամ ճանապարհ դեպի Կուսաստան գրքից