Իւրաքանչիւր անձ, ով այսուհետ հաւակնելու է երկրի բարձրագոյն քաղաքական եւ զինուորական պաշտօնների, ի լուր համայն Հայութեան պէտք է բացարձակ պարտաւորութիւն ստանձնի՝ Ադրբեջանին տարածքային որեւէ զիջում չկատարելու, ներկայ հայ-թուրքական բաժանարար գիծը՝ որպէս միջպետական սահման չճանաչելու եւ Ադրբեջանի կողմից պատերազմի վերսկսման դէպքում միջազգային յորդորներին անձնատուր չլինելու եւ հրադադարի նոր գիծը Կուր գետին հասցնելու վերաբերեալ:
Երբ «ցեղասպանութիւնների ժխտման քրէականացման» օրինագծի «հաստատման» կապակցութեամբ գրառում եմ թողել, թէ ազատագրուած տարածքում ամէն մի նոր վերաբնակիչն ու ամէն մի ծնուած երեխան աւել արժեն, քան աշխարհի բոլոր «ճանաչումները», իմ վրայ ահագին մարդ հարձակուեց: Դէ կերա՞ք: Դրսի սենատորներին ու կոնգրեսականներին միլիոններով զաւեշտաբար կաշառող ու ազգի հարստութիւնը լափող Հայ դատի գրասենեակներդ, կերա՞ք: ճճ Բաւական է յիմարութեամբ զբաղուել, արժանապատւութիւն ունեցէ՛ք Հայաստան վերադառնալու, իսկ եթէ ապահով վայրում «երշիկ ուտելուն» շատ էք սովոր, գոնէ Մռաւից Արաքս տներ կառուցէք: Լաւ են արել ֆրանսիացիք. բուն հայրենաշինութիւնը թողած յիմար գործերով զբաղուած տխմար հայրենակիցներիս լիուլի հասնում է: Դէ կերէ՛ք:
«Քրէականացման» օրինագծի «հաստատման» առթիւ Երեւանում Ֆրանսիայի դեսպանատան առջեւ «Մերսի Ֆրանսիա» գոռացողներին խորհուրդ եմ տալիս կրկին Ֆրանսիայի դեսպանատուն այցելել եւ այս անգամ ասել «ամօթ»: Տեսնես, քանի՞ հոգի են գնալու: Ճ Առաջարկում եմ նաեւ այդ երթերը «ոգեշնչած» կուսակցութիւններին ինքնալուծարուել: ՃՃ Իսկ եթէ աւելի լուրջ, ապա «առակը» հետեւեալ է. ցեղասպանութեան հետեւանքների վերացումը պէտք է իրականանայ միայն հայերի ձեռքով՝ հայրենադարձութեամբ, իրաւական պետութեան կառուցմամբ, բանակաշինութեամբ եւ մնացած բոլոր առաջնահերթութիւնների ճիշտ ընտրութեամբ:
2009 թ. թուրք-սերժական արձանագրությունների սրբապղծությունը ինձ համար բացարձակ ջրբաժանի պահն էր: Այսօր, խոնարհվելով Մաշտոցի պուրակում Հայաստանի համար մաքառող հայության նոր սերնդի անվեհերության առջև (անգամ եթե նրանք դեռ ժամանակավրեպ հույսեր են տածում եվրաստանդարտ պետության մոդելի հանդեպ), հիացմունքով զորակցում եմ նրանց ազատագրված Հայոց Քարվաճառի լեռներից: Ձեր դեմ դուրս ելած ողորմելիները պարտված են ի սկզբանե: Ազատագրված Հայրենիքը հանձնող, ցեղասպանությունն ու Հայրենի ժամանակավորապես կորուսյալ սահմանները ուրացող խորշելիների հետ չի կարելի մի հարկի տակ գտնվել, նրանց հետ հաց կիսել, նրանց ձեռք մեկնել, նրանց մարդ դիտարկել անգամ: Արմեն Հովհաննիսյան ջան, պինդ կա՛ց, Աստուած ընդ քեզ:
Երբ չկա իրական համակարգային այլընտրանք՝ ընտրություններն ինքնաբերբար վերածվում են թշվառատրտում խեղկատակության: 1991 թ. հիմնադրված քաղաքական դաշտի արտադրանք դեմքերից և «ուժերից» ոչինչ ակնկալել չի կարելի: Նրանց ճահիճը կուլ է տալիս «ոգով տկարներին» և հուսալքության ճիրանների մեջ նետում դյուրահավատներին: Հիշենք, որ պատմության մեջ ամենամեծ հաղթանակները կերտվել են անհամաչափ ուժին հակադրվելու ապագծային եղանակով: Վեր եղեք սրանց ճահճից, մեռելածին գաղափարախոսություններից, ոչ մի տեղ չտանող ճանապարհներից: Հայաստանը պետք է կերտի պետականաշինության իր ուրույն ճանապարհը և միայն այդ դեպքում մի քանի հարյուրով մենք կվերափոխենք Հայրենիքը:
Այսօր՝ Շուշիի ազատագրման վսեմահրաշ օրվա նախաշեմին պարզապես կամենում եմ ասել, որ իրական հայեցի կյանքը, Հայոց ուժն ու հարամնա կենաց բանալին նախ կերտվում են հենց ազատագրված տարածքում: Այստեղ է վերածնվող Հայաստանի սիրտն ու հառնող զորության խորհրդահրաշ բազուկը, նահատակված հայրենակիցների փառքի խորանն ու դեպի կորուսյալ Հայրենիք դարձի ճանապարհը: Հիշե՛ք դա, երբ հուսահատված եք, կամ այլևս պայքարելու ուժ չունեք: Ժիրայրը սրանց հրաւէրին կարօտ չէ: Ժիրայրը Հայրենիքի առջեւ իր սրբազան պարտքը պատուով է կատարել եւ նրա անունն արդէն իսկ արձանագրուած է ազգային պատմութեան եւ խմբագրման ոչ ենթակայ Կենաց Մատեանում:
Այսօր հայրենաշեն ռազմաճակատի կիզակետն ազատագրված տարածքն է, որը սպասում է անկախության առաջին հրաշք սերնդին՝ իրենց կամքն ու սերը յուր գրկում կենսագործելու նվիրական ու մերժման ոչ ենթակա ակնկալությամբ: Ազատագրված Արցախը կենդանի պարսավանք է օտարության մեջ քարշ եկող «նեղացածներին» կամ ունայնաբար փքված համացանցային հայրենասերներին: Սա է ձեր դարձի և պատիվ վերականգնելու ճանապարհը:
ՎԱՀԱԳՆԱԿԱՆՉ 
Թողնել պատասխան