Հերթական ինքնահռչակ ՉԱՐԻՔԻ “ՓՈՔՐԱԳՈՒՅՆԸ”, ով պատրաստվում է “փրկել” մեզ մեկ այլ ՉԱՐԻՔԻՑ: Իսկ իրականում Քոչարյանը մի սովորական քաջնազար է, որ բախտի բերմամբ, թե պատահմամբ նախ դարձավ Արցախի միակ հհշականը, հետո դարձյալ բախտի բերմամբ, թե պատահմամ
բ կանչվեց Երևան, մի քիչ օրվա սպարապետ-վարչապետի ձեռքի տակ խելոք նախագահ աշխատեց, հետո դարձյալ բախտի բերմամբ, թե պատահմամբ իշխանության տեր դարձավ ու այդ իշխանության տարիները բախտի բերմամբ, թե պատահմամբ համընկան հետճգնաժամային վերականգնողական աճի հետ, որն ինքը շատ հանգիստ ամբողջությամբ մսխեց, մասամբ քամուն տվեց, մասամբ էլ գրպանեց, բայց այդ մասամբը այնքան շատ դուրս եկավ, որ հիմա Աֆրիկայի բոլոր գազաններին սպառնում է Կարմիր գիրք ուղարկել: Ու հիմա այս “քաջնազարը” ուզում է “փոքր մհեր” երևալ: Ու կան մարդիկ, որ նրա հետ ինչ-որ հաշվարկներ են կապում: Եվ ինչով են այդպիսիններըտարբերվում գործող ՉԱՐԻՔԻ պոչը բռնածներից կամ նախորդ ՉԱՐԻՔԻ ՓՈՔՐԱԳՈՒՅՆԻ ՀԵՏ հույս կապողներից:
Տարիներ առաջ փորձեցի ընդհանուր բնութագրում տալ մեր ընդդիմադիրներին` 1996-2008թթ: Ստացվեց անգաղափար կամ ապագաղափարական, կռապաշտ, ամբոխվարական և, ամենակարևորը, ռևանշիստ:
Եթե առաջարկածս տեսությունը ճիշտ է, և մեր միաբևեռ համակարգը դատապարտված
է միշտ նման ընդդիմություն ունենալու, ապա 2013-ին ռևանշի փորձելու հերթը Քոչարյանինը պետք է լիներ: Բայց այն ժամանակ ոչ մի կերպ չէի կարողանում պատկերացնել, թե Քոչարյանն ինչպես կարող է վերադառնալու փորձ կատարել: Հիմա պատկերացնում եմ:
Քոչարյանը, ի տարբերություն ԼՏՊ-ի, այնքան շնորհալի չէ, որ ճառերով հազարներ ոգևորի ու հետևից տանի: Էլ ավելի դժվար է նրա համար ընդդիմություն ձևանալը: Ասենք, շատ չի էլ ուզում: Փոխարենը նա ունի փող, նախորդ ռևանշիստների համեմատ անչափ շատ փող, գուցե նույնիսկ Սերժից շատ: Ու այդ փողով գուցե հռետորության պակասը փոխհատուցելու ձև գտնի: Բայց միթե՞ փողը իշխանությանը տիրանալու բավարար միջոց է:
Մի խոսքով, նախորդ անգամվա համեմատ, երբ մեզ հաշվեհարդար էին խոստանում ավազակապետերի նկատմամբ, այս անգամ ոսկի սարեր են խոստանալու: Ու, մեկ էլ տեսար, ոսկի սարեր խոստացող ավազակապետի հետևից ավելի շատ մարդ գնա, քան նրա նկատմամբ հաշվեհարդարի կոչ անողի:
ՎԱՀԱԳՆԱԿԱՆՉ 
Թողնել պատասխան