Արորդիները Վերադառնում են… Ժամն է շրջվելու դեպի Հայ Աստվածները

Բաժիններ 

NEW English Section

Ծագումաբանական, Արիական եւ այլ նյութերի համար այցելեք նաեւ ՀայԱրիականչ :

Բիբլիան`Մերկացված “հայ” ազգային Եկեղեցի Հայ Ազգային Հավատ
Հանուն Արեվալից Ապագայի Այցելուների անկյուն Գրքերի Բաժին Տեսաերիզ Պահանջատիրություն Մամուլ  ՀԱՄՇԵՆԱՀԱՅԵՐ 

Ներքին քաղաքական

Վերածնունդ

10475977_706192926094414_8232922238746454222_o

Երևանում լույս է տեսել Դավիթ Միրզոյանի «ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ» վեպը։
Գրքում տեղ են գտել նաև հեղինակի «Արիականություն» հոդվածը, «Արաչական օրենքները» և «Հայաստանի Թագավորության Ազգային Սահմանադրությունը»։ Գիրքը գրախանութներում չկա։ Այն ձեռք բերելու համար կարող եք դիմել հեղինակին https://www.facebook.com/davit.mirzoyan.1։

Հայկի Ժառանգներին

final11

Ո՜ տայր ինձ զծուխ ծխանի,
Եւ զառաւօտն Նաւասարդի,
Զվազելն եղանց և զվաղելն եղջերուաց.
Մեք փող հարուաք և թմբկի հարկանէաք,
Որպէս օրէնն է թագաւորաց։

Զատիկ բառի մեկնությունը

Harutyan-ton-Zatik

…Հին կտակարանի հեղինակներն այս արեգակնային տոնը հարմարեցրին Եգիպտոսից հրեաների ենթադրյալ ելքի հետ, իսկ քրիստոնեությունն այն նույնացրեց Քրիստոսի հարության հետ: Արդյունքում տոնը մտնելով օտար միջավայր, վերաիմաստավորվեց, իմա՝ աղճատվեց ու նաև դարձավ շարժական և այդ վիճակով քրիստոնեության հետ վերադառնալով Հայաստան, մոռացության քող քաշեց հազարամյակների հնություն ունեցող ազգային ու ճշմարիտ տոնի վրա: Անդրաշխարհից ծագող հզոր Արևի Աստվածը նույնացվեց մեռելներից հարություն առնող Աստծո հետ: Արևի Աստծո տոնը մոռացվեց, իսկ տոնի անվանումը պահպանվեց ազգային հիշողության ու լեզվի և ս. Մեսրոպ Մաշտոցի շնորհիվ, ով աստվածաշնչյան «պասեք» բառի փոխարեն գործածեց Զատիկ անվանումը:

«Դավանել հայ առաքելական եկեղեցի՝ նշանակում է փորել սեփական գերեզմանը»

726Կարճ ասած, եթե ուզում ես, որ որևէ ազգ դադարի գոյություն ունենալուց՝ հաջողեցրու իրեն ընդունել տալ հայ առաքելական կրոն, մնացածը ժամկետի հարց է: Դավանել հայ առաքելական եկեղեցի՝ նշանակում է փորել սեփական գերեզմանը:

Ստրո~ւկ: Ինչպե՞ս կարող ես քո հայրենիքը Արևելյան Տաճկաստան կոչել, երբ օսմանյան քարտեզներում անգամ Էրմենիստան էր գրված: Ավելին

Փառք` Վահագնին, Մահ`Ոսոխին

VAHAGNI-TSNUNDE-800x600Երկար ժամանակ մեզանից շատերը  հպարտանում  էին, որ մենք առաջին ազգն ենք եղել որը ընդունել է քրիստոնեությունը: Այսօր սակայն, նրանց քանակը ակնհայտ նվազում է, քանի որ նրանք սկսում են գիտակցել որ Հայերը չեն ընդունել այդ խավարամտությունը եւ հետեվաբար այնտեղ չի կարող լինել հպարտանալու առիթ: Ճիշդ է, դեռեվս կան մարդիկ որ հավատում են որ քրիստոնեության “ընդունում”-ը լավագույն բանն էր որ կատարվեց հայության համար…խաշից հետո, նրանք քրիստոնեության միջոցով “ընտանիք պահողներն” են  եւ  հույսերնին կապում են ժողովուրդի տգիտության վրա, որը շատ հաճախ հակառակ ազդեցություն է ունենում երբ այդ զանգվածից շատեր “գտնելով” քրիստոնեության ավելի “ճիշդ” ուղի, հայտնվում են մի այլ աղանդում, մերժելով հին աղանդը:

Հայ ժողովրդին դարեր շարունակ ստրկացրած, այդ հակահայ եւ ապազգային կառույցը պետք է իմանա, որ Ջրհոսի դարաշրջանում, ջրի երես է ելնելու 1700 տարուց ավել կուտակված աղբը եւ Հայ ազգը դուրս է գալու ցեխաջրից ` ավելի ուժեղ ավելի հզոր եւ ավելի Վահագնականացած:

Շնորհավոր Արեգ ամսվա Արեգ օրը և փառք Վահագնին: 

Վահագնականչ

Մարտի 8-ին`Ոչ

engineeringn11Մենք ունենք ապրիլի 7-ի մայրության և գեղեցկության տոնը: Սակայն, ցավոք, ապրիլի 7-ն անգամ պետական տոնացույցում չկա և համարվում է աշխատանքային օր: Տոնը նվիրված է մայրության, գեղեցկության ու խոհեմության աստվածուհի Անահիտին: Եվ մենք պարտավոր ենք հենց այդ օրը խնկարկել որպես կանանց և մայրության տոն:

«Եթե ինչ որ բան սիրում ես, պիտի պայքարես դրա համար»

artworks-000072543819-vom37m-t500x500«Հայեցակետ» հաղորդաշարի հյուրն է Նախախորհրդարանի անդամ, Համահայկական բնապահպանական ճակատի անդամ Եղիա Ներսիսյանը:Ինչու՞ է կարևոր բնապահպանությունը: Բնապահպանական ճակատի նպատակները: Նախախորհրդարանի ճանապարհը: Ինչու՞ է կարևոր համակարգից դուրս լինել: Գառնիի տաճարի տարածքի պաշտպանությունը:

Հայ եկեղեցին իրականությունից դուրս,մակաբույծ մի սուբյեկտ է

A.Harutynyan.1

Հայ եկեղեցին բազմաստիճան, հիերարխիկ կառույց է՝ շարքային հավատացյալից մինչև Կաթողիկոսը և իր կառուցվածքային տեսքով իսկ հետևորդին ներշնչում է ազատությանը հակադիր գաղափարներ՝ գերիշխանություն և ենթակայություն:
Հայաստանի անկախության պայմաններում, կարծում եմ, որ այն մեծապես հակահանրային և   հակազգային դեր է կատարում:
Հայ եկեղեցին անկախության առաջին իսկ օրվանից  պետք է  փորձեր իր քարոզներով կերտել անկախությանը  պատրաստ  մարդուն:  Փոխարենը, ի դեմս Հայ եկեղեցու մենք տեսանք իշխանական  կցորդի, անդեմ, դոգմատիկ, զսպող, սաստող մի  կառույցի, որը սերտ հարաբերությունների մեջ է պետական կառույցների հետ, կամ անգամ ընկալվում է որպես զուգահեռ իշխանություն՝ հավատացյալների և ոչ հավատացյալների վրա:

ՀԻՄՆ ՏՐՆԴԵԶԻՆ

1607035_299999500125086_1971814272_nՈ˜վ, Աստվածային Երկունքից ծնված
ՈՒ արեգակի հրով բռնկված,
Դո՛ւ, Վահագնակեզ կանթեղների պես,
Խարույկների ծես — Հայոց Տրնդե՛զ:

Զորության կրակ, Հավատքի ճրագ,
Դո՛ւ, հրե վարսակ, դո՛ւ, գարնան կոչնակ,
Մեր Արիական ոգու հրե դեզ,
Ո˜վ, Վահագնածին — Հայոց Տրնդեզ:

Ի բոցույն օծված խարույկների պար,
ԵՎ լույսով շիկնած ձոներգ աստղաշար
Դո՛ւ, մեր սուրբ կնունք և ոգու հրկեզ,
Ո˜վ, Վահագնականչ — Հայոց Տրնդեզ:

Հատված «Ուխտագիրք»-ից

Մեծազոր Միհրի Ծնունդը

1528692_1498537663704910_1995461069_nԱյս կամ այն ցեղը մոտավոր ճշտությամբ դիմագծելու համար` նրան պիտի դիտել իր հոգու հայելու` իր կրոնի մեջ, որովհետև ցեղի մոտավոր ինքնահայտնությունը հնարավոր է միայն իր աստվածների՛ միջոցով: Իր մտաբարոյական զարգացման չափով, ցեղն իր կրոնի մեջ դնում է իր հոգեբանական գծերը, իր աշխարհզգացությունը, իր բնազանցական էությունը: Հայը լինելիական է, – հաստատում է հայոց հեթանոս կրոնը: Լինելիակա՛ն է հայը – ահա՛ ակն ու աղբյուրը՝ մեր մեծ Հույսի և Զորույթի: Այս է, որ հուրախություն թուրքի, դեռ չի գիտակցում հայ մտավորականությունը` իր մեծամասնության մեջ:
Գարեգին Նժդեհ

Հայ գիտնականի սենսացիոն բացահայտումը

Phaistos_disk_A_1

http://168.am/2013/12/04/306296.html

Շումերագետը հայտնեց, որ սկավառակի  նշանագրերի հայերեն լինելու հանգամանքը պայմանավորված է նրանով, որ հին ժամանակներում հայ քրմերը շարժվել են դեպի Եգիպտոս և Կրետոս, որտեղ էլ որպես գաղտնի լեզու կիրառել են հայերենը: Գիտնականի հավաստմամբ, հայոց լեզուն մինչև մ. թ. ա. 17-րդ դարը եղել է քրմական լեզու և եգիպտերենի ու շումերերենի հետ կիրառվել է գաղտնագրերում:

Առաքելական եկեղեցու՝ «ազգային», «ազգակերտ» լինելու միֆը

եկեղեցի-272x300Այն որ եկեղեցու ներսում տիրում է սույն մոտեցումը, որ «Ով քրիստոնեա չէ, նա Հայ չէ»,բազմիցս թափանցել էր տարբեր հավաքույթների ու խոսակցությունների մակարդակում, սակայն այս անգամ այդ մասին բարձրաձայնվեց հեռուստաէկրանից և տարածվեց սոցիալական ցանցերում, ինչն էլ առաջ բերեց Հայ հասարակաության մի լայն զանգվածի բուռն ու հասկանալի դժգոհությունը: Դժգոհության պայմանավորված էր նաև, արդի եկեղեցակններից ունեցած հիասթափությամբ, քանզի բազում սքեմավորներ՝ եկեղեցին վերածել են շահութաբեր գործի/բիզնեսի/, իսպառ մոռանալով հոգևորին սպասավորելու սեփական առաքելությունը: Ինչպես նաև, եկեղեցականների ինքնահավան ու գոռոզ տեսակետը, իբր Հայ առաքելական եկեղեցին իր բնույթով ազգային ու ազգակերտ է:

Ստախոս ու ազգը պառակտող Ասողիկ քահանա

Ասողիկ ստախոս, ստահակ, համբակ ու ստոր սրիկա….
Նազենի, արժանի ես Ասողիկի պատվին…իբր, ինքդ հաղորդումը պատրաստել ես` սկանդալային տեսանյութը չտեսած…
Ժողովուրդն ասում է` բոզինն ու գողինը յոթ օր է….
Ձերը մեկ օր էլ չեղավ…ձեր դիմակները միշտ կպատռվեն…Ձեր ստերը չեք հրամցնի հասարակությանը
Վահե Անթանեսյանի ֆեյսբուքյան էջից

Տես նաեւ Հեռակա երկխոսություն տեր ասողիկ կարապետյանի հետ կամ խելք սովորեցնելուց առաջ հարկ է խելք հավաքել
Տես նաեւ Իբր «հայ» առաքելական եկեղեցու իբր «հայապահպան» դերի մասին

Հայաստանի Առաքելական եկեղեցին ընդամենը հասարակական կազմակերպություն է 

timthumbՍոս Լևոնի Հայկազունի

Հայաստանի եկեղեցին չի կարող համարվել ազգային մի շարք պատճառներով. Նախ քրիստոնեությունը որպես կրոն բացառում է, կամ լավագույն դեպքում անտեսում է ազգ, էթնիկական միավոր հասկացությունը, այն առավել անհատին վերաբերող հոգևոր գաղափարախոսություն է, որը ազգի (բառի բուն, հայկական իմաստով) ու ազգայինի հետ որևէ հոգևոր, բարոյական կապ չի կարող ունենալ: Ինչպես կարելի է ազգային համարել մի կառույց, որը բովանդակ հայկականը խեղաթյուրում է, ինչպես օրինակ հայոց ազգային Տոները` անվանափոխելով, իմաստազրկելով, կապելով այն մեկ այլ ազգի անհայտ ծագմամբ, ինչ-որ պատմական անձի հետ: Սա հակազգային երևույթ է` լիցքավորված նենգությամբ ու չարամտությամբ: Հետևաբար, այդ կրոնը իր հիմքում ունեցող կառույցը չի կարող ազգային համարվել, և առավել ևս հակաբնական է, երբ այն իրենից է բխեցնում ազգային պատկանելիությունը:

Տես նաեւ Հեռակա երկխոսություն տեր ասողիկ կարապետյանի հետ կամ խելք սովորեցնելուց առաջ հարկ է խելք հավաքել
Տես նաեւ Իբր «հայ» առաքելական եկեղեցու իբր «հայապահպան» դերի մասին

Այդ կառույցն ի ծնե է հիվանդ, ու դա բուժման ենթակա չէ

726

Հիմա ես հետաքրքրված չեմ, թե այդ կառույցի ներսում ինչ խժդժություններ են կատարվում, իսկապես հետաքրքրված չեմ, որովհետև այդ կառույցը ազգային չեմ համարում: Իսկ եթե մի կառույց ինձ համար ազգային չի, ապա դա ինձ չի հուզում: Ինչ ուզում են, թող անեն, թող իրար գլուխ ուտեն: Դրանով իրենք իրենց ավելի են նվաստացնում և կորցնում ժողովրդի հարգանքը. առանց այն էլ արդեն հարգանք չունեն: Բայց իրենք հոգևոր հովիվ են, չէ՞, չոբան չեն: Իրենց պիտի հովվի պես պահեն, որ մարդկությունն իրենցից սովորելու բան ունենա: Այս իրավիճակում մեր ազգը մեր հոգևոր հովիվներից երբեք էլ սովորելու բան չի ունեցել: Եթե սովորել էլ է ինչ-որ բան, ապա դա եղել է դեպի անդունդ, Դեր Զոր գնալու ճանապարհները, որովհետև նրանք միայն դա են հուշել:

Ո՜ տայր ինձ զծուխ ծխանի,
Եւ զառաւօտն Նաւասարդի,
Զվազելն եղանց և զվաղելն եղջերուաց.
Մեք փող հարուաք և թմբկի հարկանէաք,
Որպէս օրէնն է թագաւորաց։

final1

Երբ 4 տարի առաջ «Հայ ժողովրդի ազգային ինքնության» տոն սահմանելու վերաբերյալ նախագիծը առաջին իսկ ընթերցմամբ ընդունվեց ԱԺ-ում , Էջմիածինը անցավ կատաղի հակահարձակման եւ տապալեց նախագիծը որովհետեվ այն նշվելու էր Օգոստոսի 11 ին, Հայկի՝ Բելի դեմ տարած հաղթանակի օրը , մի անգամ եւս ապացուցելով որ Հայկյան հաղթանակի օրը խորթ է եկեղեցու համար: Եւ ահա այսօր, նույն եկեղեցին հայտարարում է որ պայքարելուէ գենդերների մասին օրենքի դեմ որը չի տարբերվում աղանդների դեմ նրանց մղած “պայքարից”։ Ինքնախաբեությամբ զբաղվել պետք չէ։ Եկեղեցին չի պայքարելու ոչ աղանդների եւ ոչ էլ գենդերների մասին օրենքի դեմ, պարզ այն պատճառով որ վերջին հաշվով եկեղեցին ինքն է աղանդ եւ ինքն է գենդեր որ տանջում է Հայ ժողովրդին 1700-տարուց ավել։

Հայ ազգը ապրել է դարեր շարունակ ի հեճուկս բոլոր դավադրություններին  եւ շարունակելու է ապրել, եկեղեցու անխուսափելի եւ անփառունակ  վախճանից հետո էլ։

Փարք Հայկին,  Փարք Նավասարդին

Հեթանոսությունը վերելք է ապրում Մեծն Բրիտանիայում

1373727344_5632_11111111Մեծն Բրիտանիայում երիտասարդների առնվազն 38% — ը չեն հավատում քրիստոնեական Աստծուն եւ դառնում են ավելի ու ավելի ներգրավված հեթանոսության մեջ. Արդյունքում, Անգլիական Եկեղեցին ցանկանում է ստեղծել «Հեթանոս եկեղեցի», հիմնականում քրիստոնեական բովանդակությամբ: Եկեղեցին հույս ունի, որ այսպիսով նրանք կարողանալու են որոշներին պահել եկեղեցում: Եկեղեցին զգում է , որ Հեթանոսությունը մեծ սպառնալիք է իրենց համար, նկատի առնելով նաեւ որ Հեթանոսությունը տարածաշրջանի կրոնն էր նախքան քրիստոնեությունը:
Դեռեվս պարզ չէ եթե Անգլիո եկեղեցին հաջողելու է “Հեթանոսական Եկեղեցի’ գաղափարով: Մի բան սակայն, հստակ է,  38%-ը քրիստոյեա չեն եւ մեծ մասը այդ 38%ի հեթանոս են, մի բան էլ հստակ է որ այդ թիվը կրկնապատկվեց վերջին տասը տարիներում: Հեթանոսությունը աճում է տարածաշրջանում եւ քիչ ժամանակ անց չի բացառվում որ Բրիտանիայում Հեթանոսների քանակը լինի ավելի քան քրիստոնեաներինը: Հայաստանում դա պահանջում է ավելի ժամանակ բայց անիվը հետ պտտացնել անհնար է: Երեվի պատճառը մեր առաջինը “ընդունող” լինելն է որը մեզ “պարտավորեցնում” է պայքարել մինջեվ վերջ…

Մոխրացած Անցյալ

Արմեն Ավետիսյան- “Երբ ասում եմ մեր պետությունը ազգային չէ բոլորը ամեն տեղից վրա են տալիս: Այս երկրում որտեվ սա ազգային պետություն չէ, ունի իրավունք բոլոր միջազգային կազմակերպությունները, համասեռականը, աղանդավորականը, ամենավատ տղեն, ամենավատ աղջիկը, չգիտեմ բոլորը իրենց իրավունքները ունեն, բայց բոլորը ընդունում են որ Հայը եղել է հեթանոս նախ, հետո քրիստոնեա, բայց Արիադավան Հայերը որեվե իրավունք չունեն նույնիսկ մեռնելուց կիզվելու իրավունք չունեն: Ո՞վ է ասել որ էդպես պիտի չլինի, իմ մարմինը պիտի կիզվի”:   (Ծափահարություններ)

Տես նաեւ Այրվել թե չայրվել մահից հետո

Գարշելի ախտերը հատուկ չե՛ն Հայ Տեսակին, այլ արդյունք՝ օտար հավատի ու բարքերի պատվաստման, և ծագել են հենց այդ օտարը դավանող կառույցի՛ ներսում

Komitas-HovnanyanԵթե Հայաստանի եկեղեցին որոշել է իրերը կոչել իրենց անունով, ապա թող դա սկսի իրենից: Ընդամենն այսքանը: Կոմիտասի հուզախառն ճամարտակությունների կարիքը չկա: Դուք ինքնե՛րդ կարող եք հարկ եղած դեպքում նրանից ավելի տրամաբանորեն և հայրենասիրական պաթոսո՛վ շարադրել Ձեր անցյալը: Կղերական միջամտությունն հետաքրքիր և արժեքավոր է միայն այն դեպքում, երբ այն վերաբերվում է եկեղեցու փտած կարգերի առողջացմանը:Ազգային գաղափարախոսության անհրաժեշտությունն ու առկայությունը երբեք պայմանավորված չե՛ն եղել սևազգեստների քարոզներով, միջամտությամբ և մանավանդ՝ առաջարկած հիմնադրույթներով:

Ժիրայր Սեֆիլյանը պարզաբանում է

Պատմության խամրած էջեր՝ ովքե՞ ր էին երիտթուրքերը

download

Տես նաև Այն մասին, թէ ի՞նչ փսփսաց Եհովան Սաբբաթայա Ցվիյի ականջին
Տես նաև Այս իշխանավարության ընթացքում ներքին ցեղասպանություն է տեղի ունեցել

Հայոց ցեղասպանության թաքնված մեղավորները

Տես նաև Ցեղասպանությունը ընդամենը հետեվանք է…
Տես նաև Ցեղասպանված լինելն ամոթալի է 

Րաֆֆին չդավաճանեց իր հորը, Ռիչարդ Հովհաննիսյանին և նրա արժանի ժառանգորդն է

549832_440209619387285_947569737_n

Ահա թե որտեղից նրա ստեղծած կուսակցության անվանումը և ծրագիրը… Պտուղը ծառից հեռու չի ընկնում: Մեզ մնում է միայն հերթական անգամ չհուսալքվել այլ հավաքվել արդեն մեր միասնական գաղափարի, ծրագրերի և ոչ թե անհատի կամ կուսակցության շուրջը և մեր իսկ ձեռքերով կերտել մեր ապագան:

ԻՍԿԱԿԱՆ “ԴԵՊԻ ԱՊԱՀՈՎ ՀԱՅԱՍՏԱՆ”Ի ԵՐԱՇԽԱՎՈՐՆԵՐԸ  

Ձեր իշխանության ապագան վերջացածի հաշիվ է 11/04/2013
Ար­տա­գաղ­թի գա­ղա­փա­րա­խո­սը 11/04/2013
Ո՞վ է Ազգի Դավաճանը 07/04/2013
«Հայաստանն օկումպացված է մինչեւ վերջ, դա պետք է իմանան բոլորը եւ դա պետք է իմանան մեկընդմիշտ» 07/04/2013
Արցախի գլխի գալիքը Սերժ Սարգսյանի վերընտրման դեպքում 06/04/2013
Պետք է արհամարհել Սերժ Սարգսյանի կեղծ երդումները 06/04/2013
“Պայքարի անունը պետք է կոչել ազգային ազատագրական պայքար”  Ժիրայր Սեֆիլյան 05/04/2013
Սերժ Սարգսյանն առաքելություն չունի 02/03/2013

Ե՞րբ և ի՞նչ պայմաններում է Սերժ Սարգսյանը ստացել «Նարիմանով» ծածկանունը
Շանթ Հարությունյանի խոսքը Հայկական Ուրբաթում
Սերժ Սարգսյանի «դեժավյուն» և Չաուշեսկուի ուրվականը
Սերժի հաղթանակը, Հայաստանի պարտությունն է և հակառակը
Մեր պարտությունների պատճառները պետք է փնտրել Հայաստանի ներսում

«Հայ Եկեղեցու Պատմությունը» Դպրոցներում Կրոնական Քարոզչություն Է

imagesՀակոբ Սանասարյանը, ով ուսումնասիրել է հատկապես «Հայ եկեղեցու պատմություն» առարկայի 4-րդ դասարանի դասագիրքը, նշում է. «Եթե գրում են, որ Աստվածաշունչը քրիստոնյանների սուրբ գիրքն է, եւ նշանակում է Աստծու շնչով գրված, ապա նաեւ պետք է ասեին, որ ցանկացած կրոնի դավանաբանական գիրք համարվում է սուրբ գիրք եւ գրված է Աստծո ձեռքով կամ թելադրանքով:  Օրինակ իսլամական աստվածաբանությունը վստահ է, որ Ղուրանը Ալլահի ձեռքով է գրված, որի բնօրինակը պահվում է երկնքում: Այդպիսի պնդումներ կարելի է գտնել մյուս դավանանքներում էլ»: Նա իր հեղիանակած գրքում անդրադառնում է այն փաստին, որ Եհովան հրեա ժողովրդի Աստվածն էր, եւ հարց բարձրացնում, թե ինչպե՞ս եւ  ի՞նչ իրավունքով են հայ մանուկներին սեփական երկրում դասավանդում  ուսուցանում հրեա  ժողովրդի առասպելական պատմությունը, եւ միայն մեկ տարի անց՝ հայ ժողովրդի պատմությունը:

Քրիստոս Չհարյավ Ի Մեռելոց

apr9b

Հիմա, երբ քրիստոնյա աշխարհը, ներառյալ քրիստոնեությունը առաջինը “ընդունած” հայերը, կամաց-կամաց վերադառնում են “Քրիստոսի հարության” պատճառած բերկրանքից եւ հարբած վիճակից եւ ավելի սթափ են, հարց ենք ուղղում՝ ո՞րն էր այդ նմանը չունեցող ոգեւորության պատճառը: Հիսուս Քրիստոս Աստծո որդին եւ, իհարկե, Աստվածը խաչը կրելով գնացել էր մինչեւ Գողգոթա, խաչվել բոլոր իր ստեղծած մարդկանց մեղքերի համար, որպեսզի այդ մարդկանց փրկի հավիտենական տանջանքից դժոխքում, մեռնելուց 3 օր հետո հրաշքով գերեզմանը թափուր էր գտնվել եւ Հիսուսը հարություն էր առել, աշակերտներին տեսնվել…

Սամվել Կարապետյանի շառաչուն ապտակը օտարների ծառա Գրիգոր Խավարիչի հուդա-քրիստոնյա ժառանգներին

Հայկական ճարտարապետությունն ուսումնասիրող հիմնադրամի նախագահ Սամվել Կարապետյանը՝ պատասխանում է “օտար ուժերին” ծառայելու մասին որոշ հոգևորականների կողմից հնչող զրպարտանքներին՝ նշելով, որ Հայ առաքելական եկեղեցին է իր պատմության մի տևական շրջան ծառայել օտար ուժերին՝ բերելով մի շարք օրինակներ և բացառիկ լուսանկարներ: “Ով-ով, բայց Հայ առաքելական եկեղեցին այն կառույցը չէ, որ կարող է ոչ միայն ինձ, այլև որևէ հայ մարդու այդպիսի մեղադրանքներ ներկայացնել”,- ասել է Կարապետյանը՝ համեմատելով այդպիսի գործելաոճը ադրբեջանցիների գործելաոճի հետ:

«Հայ կրոնի հեղափոխություն».պատրա՞նք, թե՞ իրականություն

421_527017393978729_1859589550_n_ws72080164

Թող ներվի ինձ, սակայն, ստիպված եմ ստորև՝ հայ ընթերցողի ուշադրությանը ներկայացնել մի քանի հղումներ, որոնք ավելի լավ պատկերացում կտան այն մասին, թե ովքե՞ր են «հայ կրոնի հեղափոխության» անվան տակ գործողները, ի՞նչ ուժեր կարող են թաքնված լինել նրանց ետևում, և ի՞նչ հեռահար նպատակներ են դրանք հետապնդում: Այս հղումներից մի քանիսը ուղղակիորեն բացահայտում են մեր «հեղափոխականների» բուն էությունը, որոշներն էլ՝ կարող են կողմնակի պատկերացումներ տալ սրանց շփումների և կապերի մասին: «Լույսաշխարհ» կայքում, որտեղ ինձ բավականին տևական ժամանակ ամբիոն է տրամադրվել, ընկերներիս հետ միասին տեղադրել էի այս, և մի քանի այլ հղումներ: Դրանց հետևել էին վրդովված հայորդիների բուռն արձագանքն ու լրացուցիչ մերկացնող մեկնաբանությունները: Դրանք բոլորը, սակայն, խնամքով ջնջվեցին՝ այն պահից, երբ «ազգայինի» անվան տակ եթեր սպրդած գործակալների սենսացիոն հայտարարությունները ուղիղ համեմատական դարձան տվյալ լրատվամիջոցի ռեյտինգային ցուցանիշի բարձրացմանը: Ահա այդ հղումներից մի քանիսը.

“Հին կտակարան”-ում Հիսուսի ծննդի մասին մարգարեություն չկա

Virgin_Mary_tattoo

“Եթե ճշմարտությունը այդքան տգեղ է – որ է—- ուրեմն մենք պետք է զգույշ լինենք ճշմարտությունը հաղորդելու ձեւի մեջ: Բայց ինչ որ պատճառով ասել, որ պետք է խուսափենք ճշմարտությունը ասելուց, որովհետեւ մարդիկ կարող են վատ ընդունել այն, տարօրինակ է թվում”:Չակ Սկորո, Սբ. Պողոս Կաթողիկե եկեղեցու սարկավագ ավելին

Պատասխան Կաթողիկոսին Մաս 2

…Ամբողջ քաղաքականությունը սա է, մեկուսացնել այն բոլոր անհատներին, անհատ-անհատ ովքեր դեմ են կանգնում այս մասոնական քաղաքականության, Հայաստանը եւ Հայ ազգը հուդա-քրիստոնեության ստրուկին վերածելու: Եւ  կաթողիկոսները մեծագույն հենարանն են այս քաղաքականության Հայ ժողովրդի, Հայ ազգի մեջ:

… Հայաստանյաց եկեղեցին հիմքն է դնում, հուդա-քրիստոնեացնում է : Սրանք(կրոնական հոսանքները — Վահագնականչ) դրսից գալիս են,  քանի որ արդեն սրանք(ժողովուրդը) բոլորը սկսել են հավատալ Եսայի, Մովսես չգիտեմ ինչ. Էս էն էդ բառապաշարով են խոսում: Դրսից գալիս են էս հոսանքները, ասում են ամեն ինչ ճիշդ է միայն էստեղ մի փոքր սխալ կա, էնտեղ մի փոքր սխալ կա, մենք ձեզ ճշմարտությունն ենք քարոզում, մենք ձեզ ճշմարիտն ենք բերում, եւ եթե արդեն հայ քրիստոնեան որ 80 տոկոսով, 90 տոկոսով հրեականացած հայ է իր ամբողջ գաղափարախոսական կառուցվածքով, սրանք գալիս են մյուս 10-20 տոկոս լրացումն էլ անում են, ամբողջ հայի ուղեղը, program են դնում ուղեղին մեջ, հրեականացնում են հային եւ նրանք զինվոր են պատրաստում հայաստանի մեջ որպեսզի այդ զինվորները պատերազմեն բոլոր այն տարրերի դեմ ովքեր անկախության են ձգտում: Սա լրտեսական քաղաքականություն է որ շատ մշակված ձեվով ընթանում է:Երկրի մեջ իրենց գործակալներն են պատրաստում առանց որ գործակալները հասկանան որ իրենք գործակալ են: Իրենք դառնում են մի գործիք, այդ գործիքների միջոցով պատերազմ են հայտարարում բոլոր հայերի դեմ ովքեր ձգտում են հայաստանի անկախությանը, եւ մեր անկախությունը գողանում են մեզանից: Այդ գործընթացն է գնում որ սկսվեց լեվոն տեր պետրոսյան կոչված ստրուկի միջոցով եւ շարունակվեց մինջեվ այսօր, որ դռները բացավ բոլոր հուդա-քրիստոնեական հոսանքների առջեվ, նույնը քոչարյանը, նույնը  սերժ սարգսյանը: Սրանք Հայաստանից դուրս հանեցին բոլոր այն տարրերին ովքեր կարող էին: Մեկ մարդ բավարար էր այս գործընթացը շրջելու համար,  մեկ մարդ: Հնարավորություն չտվեցին, կործանեցին նրան- ֆինանսապես, առողջությամբ, ամեն ձեվով: Մշակված քաղաքականություն է KGB-ի, նորություն չէ, դասագրքերին դու  լավ ծանոթ ես էդ կարող ես ասել թե ինչպիսի քաղաքականություն է  դա իրենց 100ամյա մշակված քաղաքականությունն է բոլորին նույնն են անում կործանել ֆինանսապես որ դու չկարողանաս պայքարել: Երկրից դուրս են հանում մյուս կողմից դռները լայն են բացում հուդա-քրիստոնեական հոսանքների առջեվ , ովքեր գալիս եւ ողողում են Հայաստանը: Սիրիայից, Լիբանանից ահագին էդպես բողոքական կոչված, պատվելիներ, չգիտեմ ինչ եկել են տասնյակներով էդպես փոքր-փոքր եկեղեցիներ են բացել, կաթողիկոսն էլ ասում է որ նրանք քույր եկեղեցիներ են, այսինքն հուդա-քրիստոնեական շունչը քարոզող: Իրար հետ ներքին կարգով սրանք համագործակցում են եւ ամբողջ երկիրը հուդայականացնում են եւ դուրս են հանում երկրից էն տարրերին ովքեր կարող են սրանց քյոքը մաքրել Հայաստանից եւ դժվար բան չէ իրականության մեջ:

…Թող կաթողիկոսները պատրաստեն իրենց տապանաքարերը … 40տարի չենք սպասելու որ վերափոխվեն…

Հայաստանում կրոնական հեղափոխության ծրագրի քննարկման արձագանքները Մաս 1

Արմեն Մելիքյան- “Նախ կարդամ մի քանի հատ դրական կոմենտներ, հետո կանցնենք նաեւ բացասական կոմենտներին եւ նաեւ կաթողիկոսի այն քայլին որ առել էր, ինձ ազգային դավաճան պիտակելով: Կաթողիկոսը, երիտասարդական մի խումբ ունի որ շատ ակտիվ գործունեություն է ծավալում, իմ անունը նսեմացնելու համար հատուկ քաղաքականության հետեվելով, այդպես մի խումբ է, որ ամբողջ Հայաստանով տարածում է իմ անունը որպես ազգային դավաճանի եւ դրա համար ուզում եմ անդրադառնալ թե ով է ազգային դավաճանը, ես թե ինքը, հենց ինքը կաթողիկոսը: Դա կարող ենք անդրադառնալ պատմության, մեր պատմության ընդմեջեն որտեղ հայ կաթողիկոսները գործակցել են օտար բանակների հետ, արաբական բանակների հետ եւ Բյուզանդական բանակների հետ մի քանի հարյուր հազար հայ ջարդել եւ այդպիսով հաստատել իրենց իշխանությունը: Սրանց կետը ինչպիսին է, բոլոր այն մարդիկ, այսպես են ասում եւ քանիներն են ասում, բոլոր այն մարդիկ ովքեր հակառակ կեցան քրիստոնեության, որտեղ են նրանք այսօր, չկան,սակայն մենք կանք, քանի որ կենդանի աստծո զորությունը մեզի հետ է : Սա է. Հիմա պիտի ցույց տանք թե այդ կենդանի աստվածը ով է: Արդյոք Բյուզանդական բանակներն էին, որ մի քանի հարյուր հազար հայ սպանեցին, արդյոք արաբական բանակներն էին, իսկ այսօրվա օրոք ով է: Միշտ նրանք իրենց ձեռը երկարել են արտաքին ուժերին, որպեսզի ղեկավարեն ներքինը եւ ճզմեն ներքինը, այսօր դրանց համապատասխան ուժը մասոնականությունն է, որի միջոցով նրանք իրենց ուժը պահպանում են: Սրանց հետքը չեր մնա Հայոց պատմության մեջ, նույնիսկ 9րդ դարուն, 10րդ դարուն սրանք ամբողջությամբ կվերանային, ոչ մի հայ կաթողիկոս որպես այդպիսին չեր մնա: Այսօր մենք լրիվ այլ մշակույթ կունենայինք, այլ Հայաստան կունենայինք: Սրանք ոչ թե արարչի այլ սատանայի գործակիցներն են: Սրանք եւ ազգային, արյունարբու, մարդասպան, ցեղասպան դավաճաններ են, կանդրադառնանք այդ բոլորին…”

ՀԱՅԵՐԸ ԿՊԵՂԵՆ ԻՐԵՆՑ ԱՍՏԾՈՒՆ

Արմեն Մելիքյան- Այս կաթողիկոսը պետք է լինի մեր վերջին կաթողիկոսը

Հայաստանում կրոնական հեղափոխության ծրագրի նախնական քննարկում :

… Մարդու ենթագիտակիցը քառակողմ է, ստեղծված է չորսի վրա: Սա հիմնական հոգեփոխություն կհառաջացնի Հայ մարդու մեջ: Հայ մարդը պիտի ազատագրվի հոգեբանական ստրկությունից: Այնքան ատեն որ Հայ մարդը չի ազատագրված հոգեբանական ստրկությունից, որեվե բան անօգուտ է:

Մեր ազգի էներգիան, վամպիրի պես մեր ազգի գլխին նստել են ու քաշում են, քաշում են. Եւ սրա դեմ պխայքարելով նորից մենք էներգիա ենք կորցնում :  Փոխանակ այդ էներգիան գնա եւ թավալվի, ծնի հրաշքներ եւ տիեզերգի մեջ իր երթը շարունակի, էդ էներգիան այսօր աշխատում է պաշտպանվելու, եւ սրիկաների եւ զեղծարարների կրոնների դեմ անհաջող կերպով պայքարելու վրա է ծախսվում, մեր բովանդակ ազգի ստեղծագործական էներգիան: Այս խնդիրը վերջնականապես պիտի լուծվի: Եթե այսքանը կաթողիկոսները չհասկանան, կաթողիկոսներին պետք է գլխատել, վերացնել ու այդ նախաձեռնությունը մեր ձեռքը առնել եւ մենք պետք է անենք այս հիմնական հարցը: Մենք պիտի այս հոգեվոր առաջնորդությունը կարողանանք անել, մեր ազգը ազատագրելու համար, այս հարյուրամյակների ստրկությունից:

Նախընտրելի է որ նրանք անդրադառնան, բայց ես բոլորովին հույս չունեմ, արդեն փորձ ունեմ նրանց հետ այս անցնող 12 տարիների ընթացքում: Նրանք ավելի կատաղում են իրենց իմացածի վրա: Այս մարդոցմով եւ մարդ փոխելով էլ էնտեղ չի լինի , նույն համակարգից պիտի չի լինի: Ամբողջ համակարգը պիտի փոխվի, պիտի լինի հեղափոխական շարժում Հայաստանում, այնպիսի տարողությամբ որ 88 թվականին տեղի ունեցավ: Այդպիսի հեղափոխական շարժում պիտի լինի որ գանք եւ կաթողիկոսը հանենք: Ասենք, բարեկամ, ինչ որ արեցիր դու արեցիր, շատ լավ ,  հիմա խնդրում ենք բարով հեռացիր այդտեղից, քանի որ մեր ազգի հոգեվոր առաջնորդությունը մենք ենք վերցնում, այլեվս կարիք չունենք քո հուդա-քրիստոնեական գաղափարներին, քո հուդա-քրիստոնեական ստրկատիրության, քեզմով ավարտվում է մի շրջան Հայոց Պատմության մեջ: Այս կաթողիկոսը պետք է լինի մեր վերջին կաթողիկոսը…

ՑԱՎԱԼԻ Է ՏԵՍՆԵԼ ՈՐ ԱՅՍՊԻՍԻ ԽՈՐԱԳՈՒՅՆ ՍՏՐԿԱՏԻՐՈՒԹՅՈՒՆԸ ՍՏՐՈՒԿ ՀԱՅԵՐԸ ԸՆԴՈՒՆՈՒՄ ԵՆ ՈՐՊԵՍ ԱԶԱՏԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ

Հայաստանեայց կոչված եկեղեցին, իբրև ազգային կառույց, սողոսկում է ամեն մի հայ տան մեջ, հայ երեխաների ծնունդը, դպրոցական դաստիարակությունը, երիտասարդների ամուսնությունն ու ծերերի մահը անիծելով հուդայական առասպելաբանությամբ: Այն ստեղծում է բավարար պարարտ ենթահող զուտ հուդա-քրիստոնեական հոսանքների համար, որոնք արդեն իրենց իսկ հրեական առասպելաբանությամբ հագեցած հողի վրա դժվարություն չեն ունենում մի քանի մանր-մունր լրացումներ կատարելով հայի հրեականացման գործընթացն ամբողջացնելու:

ԱՐՈՐԴԻՆԵՐԸ “ՀԱՅ” ԵԿԵՂԵՑՈՒՆ ՄԵՂԱԴՐՈՒՄ ԵՆ ՑԵՂԱՍՊԱՆՈՒԹՅԱՆ ՄԵՋ

Ինչպես մեր, այնպես էլ համաշխարհային պատմությունից հանրա­հայտ է, որ 301թ. քրիստոնեու­թյունը որպես պետական կրոն առաջինն ընդունած Հայաստան երկիրը կրել է անդառնալի կորուստ­ներ՝ հոգևոր-հավատամքային, պատմա-մշակու­թային, գիտա-կրթական, կացու­թա­ձևային, ազգային ու պետական ան­վտ­ան­­գության, գաղափարախոսու­թյան, քաղաքակա­նության ու այլ տեսանկյուններից: Համաշխարհային պատ­­մության մեջ ամրագրված “խաչակրաց արշավանքներ”-ը սար­սափելի ավե­րածությունների ու հար­յուր հա­զարավոր մարդկային զո­հերի պատճառ են դարձել: Սակայն, այն ավերը, որը կատարվել է ամե­նուր, որևէ կերպ չի համեմատվում պատմական Հայաստանում կա­տարված հատ­կապես հոգևոր-հավատամքային ու պատմա-մշա­կութա­յին եղեռնի հետ, որն իրականացվել է խառ­նազգ “գրիգոր լուսավորիչ” (իրակա­նում՝ խա­վարիչ) հոր­ջորջ­յալի գլխավորությամբ:

Շնորհավոր ՆԱՎԱՍԱՐԴ

Ո՜ տայր ինձ զծուխ ծխանի,
Եւ զառաւօտն Նաւասարդի,
Զվազելն եղանց և զվաղելն եղջերուաց.
Մեք փող հարուաք և թմբկի հարկանէաք,
Որպէս օրէնն է թագաւորաց։

Մեծ  Հայքում Նավասարդի 1-ը, այսինքն` օգոստոսի 11-ը, եղել է համազգային տոն: Հայ ժողովուրդը մեծ շուքով, խրախճանքներով, տոնախմբություններով ու խաղերով տոնել է Նավասարդը որ տեւում էր օրեր: Խրախճանքներին ու տոնախմբություններին ներկա  էին լինում թագավորը, իշխանական դասը եւ ժողովուրդը: Ուխտավորները զոհաբերության համար այստեղ էին բերում խոյեր, աղավնիներ, խոշոր եղջերավոր անասուններ: Նավասարդի տոնախմբությանը հավաքված բնակչությունն իր հետ բերում էր տարվա պտուղների առաջին բերքը: Ինչպես ցանկացած տոն, Նավասարդի ժամանակ մատուցվում էին ավանդական ճաշատեսականներ. Նախիջեւանի, Երեւանի գավառներում` հարիսա, Արցախում` քյաշկա, Գողթնում եւ Շիրակում` նաեւ խաշ: Արարատյան դաշտում եւ Մեղրիում իրենց հյուրերին բազմատեսակ չրեր էին հյուրասիրում: Նոր ամուսնացած զույգերի ծնողները չրեր ու մրգեր էին ուղարկում իրենց խնամիներին: Տանտիկինների կողմից թխվում էին խմորեղեններ` գաթա, նազուկ, բիշի: Իսկ ամենակարեւորը տիրող լավ տրամադրությունն էր ու այդ օրը միմյանց ներելու սովորույթի պահպանումը:

Քրիստոնեության պաշտոնապես ընդունումից հետո, հայ ժողովրդի ավանդական տոնացույցում եւս կատարվեցին փոփոխություններ եւ Նավասարդյան տոնակատարությունները ժողովրդի կենցաղից կամաց-կամաց դուրս մղվեցին:Այսօր քչերն են հիշում, որ օգոստոսի 11-ը Նավասարդի տոնն է: երբ 3 տարի առաջ «Հայ ժողովրդի ազգային ինքնության» տոն սահմանելու վերաբերյալ նախագիծը առաջին իսկ ընթերցմամբ ընդունվեց ԱԺ-ում , Էջմիածինը, հավատարիմ իր ապազգային ու հակազգային բնույթին անցավ կատաղի հակահարձակման եւ տապալեց նախագիծը որովհետեվ այն նշվելու էր Օգոստոսի 11 ին, Հայկի՝ Բելի դեմ տարած հաղթանակի օրը , մի անգամ եւս ապացուցելով որ Հայկյան հաղթանակի օրը խորթ է եկեղեցու համար: Ապազգային ու Հակազգային “Էկումենիկ” շարժման անդամ առաքելական եկեղեցու խաչակրաց արշավանքը հայ ժողովրդի դեմ շարունակվում է առ այսօր, բայց փաստը մնում է փաստ, Հայկը հաղթեց Բելին եւ հաղթելու է մերօրյա Բելերին նույնպես, ինչ անվան տակ էլ նրանք հանդես գան…

Տես նաեվ Հայոց Նաւասարդականը

Անբարոյական է եւ կորած մի ժողովուրդ, եթէ գոյութիւնն ապահովելու համար անընդունակ է խոր ցնցումների:Հոգեկան ցնցումների ընդունակ ժողովուրդները միայն կարող են վերանորոգւել: Առանց վերագնահատումի՝ անիմաստ է որոնումը, իսկ առանց որոնումների՝ ոչ թէ միայն ժողովուրդների միտքն է մեռնում, այլ եւ հենց իրենք՝ ժողովուրդները: Վերագնահատումի պիտի ենթարկենք ոչ միայն դէպքերի առարկայական բնոյթը, այլ մանաւանդ մեր հոգեւոր կեանքի ենթակայական տարրերը:    Պիտի որոնենք, փնտռենք, գտնենք մեր դժբախտութեանց իրական պատճառները, ճանաչենք մեր իսկական վէրքերը, ախտորոշանքի պիտի ենթարկենք մեր ժողովուրդի հոգին, որից յետոյ միայն խօսք կարող է լինել բուժումի մասին: (Նժդեհ) 

Մարդկությունը այն ժամանակ հետ կժառանգի իր բնածին բարոյականությունն ու արժանապատվությունը, և Հայ մարդիկ իրենց ճիշտ և անգին տասնյակ-հազարավոր տարվա պատմությունը, երբ վերջին քարը վերջին եկեղեցուց ընկնի քրիստոնեության , իսլամի և հուդաիզմի վերջին քահանաների ստերի և խաբեություն վրա: Սա է ճանապարհը դեպի իսկություն և մտավոր լուսավորում հանուն Հայ նախահայրերի, Հայ երեխաների և ամբողջովին մարդկության: Հայերը ոչ միայն հնագույն մարդիկ են բայց նաև նախապատմական: Հետևաբար մեր դիտարկումները կսահմանափակվեն եթե մենք չճանաչենք այս փաստը: Սա է առաջին և վերջին մտավոր արգելումը որը հարկավոր է հաղթահարել այս հարցի շուրջ: Վահան Սեթյան

Պարզվում է  ամբողջը սուտ պատմություն է եւ սրա վրա մենք ազգ ենք հիմնում, այսօր մենք գաղափարախոսներ ունենք Հա~յ, ովքեր փորձում են եւ ոչ միայն փորձում են, պայքարում են որ Քրիստոնեությունը հիմքը պիտի լինի մեր ազգային գաղափարախոսության եւ դուրս են շպրտում բոլոր նրանց ովքեր համաձայն չեն գտնվում այդ տեսակետի հետ:Ծնունդից մինջեվ մահ սուտի մեջ ենք մենք ծնել, սուտի մեջ ենք մենք ապրել, եւ սուտի մեջ ենք մեռնում, որպես ազգ ամբողջությամբ եւ չենք ուզում փոխվել, քանի որ վախենում ենք ճշմարտությունից, խնդիրը դա է, ուզում ենք որ մեր սուտը մեր թեվի տակ մնա եւ սուտին կպած մի կերպ գոյաքարշվենք, մեր հոգեբանության մեջ մեծ ստրկամտություն է մտած, մենք ստրուկ ենք եւ հրեաների կրոնին ստրուկն ենք: Արմեն Մելիքյան

“Ես փաստերին եմ հավատում, իսկ փաստերը վկայում են, որ 1915թ. Մեծ եղեռնի նախօրեին Արեւմտյան Հայաստանի ամենահետին գյուղում գոնե մի մատուռ կար, իսկ որոշ գյուղեր մի քանի եկեղեցիներ ունեին, եւ ունեինք ծով հոգեւորականություն, բայց հնարավոր եղավ, չէ՞, մեզ եղեռնի ենթարկել: Լուսանկարներում տեսնում ենք` քահանան քայլում է առջեւից, հանգիստ, իր ամբողջ հոտը հետեւից գցած, ընդամենը մեկ-երկու թուրք զինվորի ուղեկցությամբ` ուղիղ դեպի Դեր Զոր: Մենք տեսնում ենք, որ եկեղեցու կարիք չունենք: Եթե եկեղեցին այդքան օգտակար լիներ ազգին, ազգը Տեր-Զոր գնացած չէր լինի` հոգեւորականների գլխավորությամբ: Հոգեւորականները ժողովրդին մարտի կկոչեին, այլ ոչ թե դրախտի սին գաղափարներով ուղեղները արդուկեին եւ հանուն ոչնչի նահատակեին ազգին”: Սամվել Կարապետյան

Հայոց Պետականության անկման ու արագընթաց գահավիժման գլխավոր պատասխանատու, “հայ” առաքելական եկեղեցու պնդումը թե եկեղեցին է պահպանել հայ ժողովրդին, պետության չգոյության ժամանակ, նման է ծնողներ սպանած ոճրագործի գլուխ գովելուն թե որբերին …տիրություն է անում

Գրիքոր “լուսավորիչ” հայ մարդկանց ”այնչափ հեռացրեց իրենց բուն բարքերից, մինջեւ որ նրանք ասացին, թե “մոռացա իմ ժողովրդին ու իմ հոր տունը”: Ագաթանգեղոս

Փառք եւ Պատիվ Մայր հողին կառչած մնացած կրոնափոխ Հայերին, մեր հարազատներին, նրանք են   Հայրենատիրության եւ Հայրենադարձության համար մղվող պայքարը, հաղթանակով պսակելու երաշխավորները: Ապազգային և հակազգային “էկումենիկ” շարժման անդամ եւ ջատագով որեվե կառույց, ինչպիսին է “հայ” առաքելական եկեղեցին, ոչ մի բարոյական իրավունք չունի որոշելու թե ով է հայը: 

Կաթողիկոսի գահընկեցության և քրիստոնեությունից ազգովին հրաժարումի պահանջ

Քննարկվող գլխավոր նյութը` քրիստոնեական գլխավոր` Հովհաննու ավետարանի ամբողջական զեղծումը:

ենթանյութեր`
1. Մասոնականության և քրիստոնեության հակադրության մասին քննարկում (ինչպես նաև` մասոնականության թափանցումը հայոց կաթողիսությունների մեջ):
2. Միածնի գաղափարի հերյուրանքն ու ներմուծումը քրիստոնեության մեջ (ինչպես նաև` Էջմիածնի խարդախանքի մասին…)
3. Սուտ պատմություններ, որ չեն եղել ավետարանների հին ձեռագրերի մեջ, ապա հորինվել ու ներմուծվել են ավետարանների մեջ` ստեղծելու նպատակով կրոնական թե քաղաքական ստրկատիրական գաղափարախոսություն:
4. Բանի (լոգոս) բացակայությունը Հովաննեսի ավետարանի հին ձեռագրերից…
5. Քրիստոնեական սիրո բարձրագույն դրսևորումների իսպառ բացակայությունը Հովաննեսի` քրիստոնեական վեհագույն ավետարանից…
6. Ղազարոսի պատմության (մեռելներից հարության) բացակայությունը ավետարանների հնագույն ձեռագրերում (3րդ, 4րդ դար)
7. Հիսուսի խաչելության ու հարության մասին պատմական որոշ նկատողություններ: Դարձյալ բազում առնչվող հատվածների հին ձերագրերից բացակայությունը:
8. Սուտ հրաշքներ:
9. Սամարական (իմա` նախապաղեստինյան Հակոբ-Իսրայելի) առասպելի յուրացման միջոցով հրեական կեղծ պատմության ստեղծումը:
10. Հրեա իշխան Նիկոդեմոսի հետ Հիսուսի հանդիպման հերյուրածո լինելն ու պատմության ստեղծման ու ավետարանի մեջ ներմուծման թաքուն նպատակները:
11. Հետ մահու կյանքի առք ու վաճառք:
12. Աստվածաբանության զարգացումների համընթաց` բոլոր ավետարանների ու այլ քրիստոնեական աղբյուրների շարունակական զեղծումը:
13. Նիկիո հանգանակի զառանցանքների և Հայաստանում կաթողիկոսի տապալման գործընթաց սկսելու և կրոնական հեղափոխության մասին:
Արմեն Մելիքյան
Տես նաեւ Արմեն Մելիքեանից այլ նյութեր

«ԱՆԱՍՏՎԱԾ» ԱՐՄԵՆ ՄԵԼԻՔՅԱՆԻ ՊԱՏԱՍԽԱՆԸ «ՀԱՎԱՏԱՑՅԱԼ» ՍՏՅՈՊԱ ՍԱՖԱՐՅԱՆԻՆ

Այլ հարց եթե Հայաստանում լինեինք, տեր մեր քաղաքական-քաղաքացիական իրավունքների. որի դեպքում, ձեր ու ձեր Հովանիսյանի նմանները երբեք տեղ չէին ունենա քաղաքական կյանքում:Մի օր կաթողիկոսը գնդակահարվելու է Էջմիածնում. հուսով եմ նրա կողքին չեք լինի:Դուք հայ չեք. հայը չի կարող քրիստոնյա լինել: Հրեայի բիճ եք մտքով ու հոգով: Ինչպես կրոնականների ձեռք համբուրող ձեր Հովանիսյան հնգէական ստրուկը:

ՑԱՆԿԱՆՈՒՄ ԵՄ, ՈՐ ՀԱՅԱՍՏԱՆՈՒՄ ՈՐևԷ ԲԱՆ ԱՐՎԻ ԻՄ ԺՈՂՈՎՐԴԻ ՀԱՄԱՐ, ԱՅՆ ԺՈՂՈՎՐԴԻ ՀԱՄԱՐ, ՈՐԸ ԿԱՄԱՑ-ԿԱՄԱՑ ՄԱՀԱՆՈՒՄ Է. 

Որքա՞ն են նրանք մնացել: Ինձ ասում են 2,3 միլիոն: Իշխանությունները նշում են 3,6 միլիոն, բայց սուտ է: Շատ ժամանակ չի անցնի, երբ այդ թիվը կհասնի 1,8 միլիոն, հետո էլ կհասնենք 1 միլիոնի, այն, ինչ կմնա մաֆիայի ձեռքում: Ու՞մ վրա ենք հույսներս դնելու մեր երկրի բնակեցման հարցում. չինացիների՞: Ես ցանկանում եմ, որ ամեն մի հայ ինքն իրեն տա այդ հարցը. ինչ եմ ես անում իմ պապերի հողի համար, ի՞նչ եմ ես անում սա մերժելով, կամ մյուսն ընդունելով:
Մի օր ես խոսեցի մուսուլմանացված հայերի խնդրի մասին ՀՀ նախագահի հետ և նրան ասացի, որ պետք է մի բան անել: Այդ մարդիկ դժբախտ են, քանի որ ընդունված չեն ոչ մի կողմից (ոչ թուրքերի, ոչ հայերի). Պետք է նրանց օգնել:

ՄԵՆՔ ՊԱՐՏԱՎՈՐ ԵՆՔ ԳՐԿԱԲԱՑ ԸՆԴՈՒՆԵԼՈՒ ՄԵՐ ԵՂԲԱՅՐՆԵՐԻՆ,ԵԹԵ ԱՆԳԱՄ ՆՐԱՆՔ ՄՆԱՆ ՄԱՀՄԵԴԱԿԱՆ ՀԱՎԱՏՔԻ ՄԵՋ

Դե ես էլ քեզ կասեմ,որ քրիստոնեությունն էլ,մահմեդականությունն էլ մոտավորապես նույն բանն են և երկուսն էլ ՕՏԱՐ են մեզ՝ հայերիս:Ոնց որ 1700 տարի առաջ են բռնի կերպով մեզ բոլորիս՝ միլիոնավոր հայերիս քրիստոնեացրել,և այդ միլիոնները ոչինչ չեն կարողացել անել օտարի կողմից մեզ պարտադրված այդ չարիքի դեմ,այնպես էլ 100 տարի առաջ նույն դաժան միջոցներով բռնի,կամ սարսափի ազդեցության տակ մահմեդականացվել են մի քանի տասնյակ հազար հայեր:Դե արի դնենք ու ամբողջ քրիստոնեա հայերին ոչնչացնենք,կամ ասենք՝ հայ չեն:Կլինի՞:Ճիշտ կլինի՞:Չէ՞ որ մեր հայերիս,մեր պապական մաքուր հավատքը արևապաշտությունն է: 

ԾՊՏՅԱԼ ՀԱՅ: ՀԱՅԵՐԸ ՊԵՏՔ Է ԷԹՆԻԿ ԾԱԳՄԱՆ ՇՈՒՐՋ ՄԻԱՎՈՐՎԵՆ, ՈՉ ԹԵ ԿՐՈՆԻ

Թուրքիայում աստիճանաբար մեծանում է իրենց ինքնության մասին բացահայտ խոսող ծպտյալ հայերի թիվը, որոնք, չնայած իրենց հայկական ինքնությանը, ապրում են սունի -մահմեդականի և քուրդ -ալևիի կյանքով: Այդպիսի մի հայ է դիարբեքիրցի Գաֆֆուր Թյուրքայը, որը 15 տարեկանում է իմացել, որ իր իսկական ազգանունն Օհանյան է: «Մահմեդականի կյանքով եմ ապրում, բայց իմ անցյալն ու մշակույթը չեմ մերժում: Ցանկանում եմ մայրենի լեզուս սովորել», -ասում է նա:
Նա պատմում է, որ քրիստոնյա հայերը մահմեդական հայերին թերագնահատում են: «Կարծես մենք ենք ընտրել այս վիճակը: Հայերը պետք է էթնիկ ծագման շուրջ միավորվեն, ոչ թե կրոնի»,- համոզմունք է հայտնում նա: Նշենք, որ, ըստ Թուրքիայի պատմագիտական ընկերության նախկին նախագահ Յուսուֆ Հալաչօղլուի, ծպտյալ հայեր կան ոչ միայն Դիարբեքիրում, այլ ամբողջ Թուրքիայում և նրանք արդեն սկսել են խոսել իրենց ինքնության մասին:

Տես նաեւ  Համշենահայեր
Տես նաեւ Քանակային առումով էլ մենք առաքելական չե՛նք

1915 թ. ՈՐՈՇՎԵԼ ԷՐ ՀԱՅ ՑԵՂԻ ՍՊԱՆՈՒՄԸ ԻՐ ԱՎԱՐՏԻՆ ՀԱՍՑՆԵԼ ԿԱՄ ԱՎԱՐՏԻ ՍԿԶԲՆԱՎՈՐՈՒԹՅԱՆ ԵՒ ԴԱ ԿԱԶՄԱԿԵՐՊԻՉՆԵՐԻՆ ՀԱՋՈՂՎՈՒՄ Է ԱՌ ԱՅՍՕՐ , ԵՒ ՀԱՋՈՂՎԵԼՈՒ Է ԱՅՆՔԱՆ ԺԱՄԱՆԱԿ ՔԱՆԻ ԴԵՌ ՄԵՆՔ ՀԱՄԱՌՈՐԵՆ ԱՆՏԵՍՈՒՄ ԵՆՔ 301թ ԳՈՐԾՈՆԸ ԵՒ ԵԿԵՂԵՑՈՒ ԴԵՐԸ

1759 թվականին Հովսեփ Էմինը Կարնո նահանգի Ճինիշ գյուղի բնակիչներին հարցրել է, թե “ինչո՞ւ եք առարկում, երբ ձեր ազգակիցներից որևէ մեկը ռազմիկ է դառնում, ինչո՞ւ դուք ազատ չեք, ինչո՞ւ  դուք ձեր սեփական թագավորը չունեք”: Գյուղացիները Էմինին պատասխանել են. “Պարոն, մեր ազատությունը անդիի աշխարհքն (անդրշիրիմյան աշխարհում) է. մեր թագավորը Հիսուս Քրիստոսն Է”: Էմինը ըսավ. “Ի՞նչ խոսք է այդ. ո՞վ ըսավ ձեզի թե այդպես է”: “Եկեղեցիին Սուրբ Հայրերը, որոնք կըսեն թե հայ ազգը մահմեդականներուն հպատակ եղած է աշխարհի ստեղծվելէն ի վեր, եւ այդպես ալ պետք է մնա մինչեւ հարութեան օրը: Եթեոչ մենք շատ արագ կրնայինք թուրքերը մեր երկրէն դուրս վռնդել” (Ա. Այվազյան, Հայաստանի պատմության լուսաբանումը ամերիկյան պատմագրության մեջ, Լոս Անջելես, 2002, էջ 61):

“Իսկ որ ասում էինք զենք առեք, չէիք հավատում, չէ՞: Տնից յոթ տղամարդ էինք, է, յոթ տղամարդ եւ այսօրվա օրը մի հատիկ զենք չունենք: Հավի նման ենք մորթվելու , է, հավի նման: “Օրհնյալներ, անտրտունջ տանենք հայազնյա մեր խաչը դեպի մեր գողգոթա լեռը, ինչպես անտրտունջ տարավ Տերը մերն Հիսուս Քրիստոս”: Հայր ու որդո՞ւն, թե՞ պապ ու թոռանն էր ուղղում իր խրատականը ետեվից եկող ինչ-որ մեկը: Ետ նայեցի: Ձեռնափայտին հենված, ալեխառն մազ-մորուքով, խիստ գունաթափ փարաջայով մի քահանա էր” (Սերինե, Իմ երկրային ուղին, Երեւան, 2005թ., էջ 294) 

Ո՛վ հայրեր, ո՛վ պապեր, այս գավաթը խմում եմ, բայց առանց նվիրելու ձեր ոսկորներին: Եթե դուք այս վանքերի տեղը, որոնցով լիքն է մեր երկիրը, բերդեր շինեիք, եթե դուք սուրբ խաչերի և անոթների փոխարեն, որ սպառեցին ձեր հարստությունը, զենքեր գնեիք, եթե դուք այն անուշահոտությանց տեղ, որ խնկվում են մեր տաճարներում, վառոդ ծխեիք, այժմ մեր երկիրը բախտավոր կլիներ: Մեր երկիրը չէին քանդի, մեր որդիքը չէին կոտորվի և մեր կանանց չէին հափշտակի…Վանքերից ծագեց մեր երկրի կործանումը, նրանք խլեցին մեր սիրտը և քաջությունը, նրանք ձգեցին մեզ ստրկության մեջ, սկսած այն օրից, երբ Տրդատը թողեց իր սուրը և թագը, վերցրեց խաչը և մտավ Մանյա այրը` ճգնելու…

Ո՛վ Հայոց հին աստվածներ, ո՛վ Անահիտ, ո՛վ Վահագն, ո՛վ Հայկ, նվիրում եմ այս բաժակը Ձեր սուրբ հիշատակին, դուք փրկեցեք մեզ…

Րաֆֆի

Շումերենը Հայերեն Է

Տես նաեւ Հեռավոր այմարները խոսում են մեր մայրենիով

Հոգեբանական գիտությունների դոկտոր Վահան Սեթյանը՝ կարմրացրեց, ջախջախեց ու ծակեց փչովի պատմաբան Ռիչարդ Հովհաննիսյանին:

Ռիչարտ Հովհաննիսյանի ստրկամիտ դեմքին որ նայում ես ամեն ազգի խառնուրդ բացի Հայի: Այդ մենք ենք մեղավոր որ նրա նման սրիկաներին թույլ ենք տվել քիթը մտցնի Հայ ազգի պատմության մեջ:  Եւ եթե այսօր մեր պատմաբանները համախմբված լինեն, նրա նման սրիկաների վերջը հեռու չէ: Sofia

Եթե բոլորս գիտենք ռ.հովհաննիսյանի տականք լինելը,ապա ինչի՞ ենք պրաֆեսոր կոչումը կպցնում նրա անվանը:Գոնե մենք’ՀԱՅերս այդ կոչումը պետք է չնշենք:Չի էլ սատկում,որ պրծնենք էդ շնից: Վահան Սեթյանին,շնորհակալություն ազգանվեր գործի համար:Ապրես: HIYAN

 Enigma of the Armenian Alphabet (Հայոց Այբուբենի Առեղծվածը)

Սույն հաղորդաշարը բաղկացած է 2 մասերից ուր հեղինակը Վահան Սեթյանը ներկայացնում է  իր “Հայոց Այբուբենի առեղծվածը ” աշխատությունը: Գիրքը անգլերեն է բայց աշխատանք է տարվում որ գիրքը թարգմանվի հայերեն եւ ռուսերեն:  Ներքեվում  հայտնված հատվածը առնված է հիմնականում 2-րդ մասից եւ ջնջին փոփոխություններով տեղադրված այստեղ: Ընդգծումները  մեր կողմից են:  Գրքի մասին հավելյալ տեղեկություն ստանալու համար սեղմեք այստեղ Historicity of the Armenian People: From the Neolithic Era to the Present    Վահագնականչ

Մենք կարանք ասել որ հինդո-եվրոպական լեզուն հիմնված է հայերենի վրա դա արդեն փաստ է: Ես կարամ ասեմ որ,  դիցաբանությունը, որ նայում էք ընդհանուր, թե Եգիպտական թե Հռովմէական թե հունական դիցաբանությունները հիմնված է հայկական դիցաբանությոն վրա, նույնիսկ պարսկականը: Բայց քանի որ պատմաբանները սխալ ձեվով են մեկնաբանել հակական դիցաբանությունը(Հայկական դիցաբանությունը մեկնաբանում են որպես պարսկական), 100-200 տարի որ այսպես անցավ, դա մնում է արդեն պարսկական դիցաբանություն:  Օրինակ, պարսիկները ասում են “Ահուրամազդա”, բայց մենք ասում ենք Արամազդ, մենակ հայերեն պետք է իմանաս որ (իմանաս — վահագնականչ)դա ինչ է նշանակում, որտեվ համ “Ար”-ը կա (մեր Աստվածը), համ “Արան” կա  համ էլ “Արամ”ը կա: Նույն բանը օրինակ “Մհեր”ը, “Մհեր”ը փոխվեց “Միհր”-ի, հետո “Միտրաիզմ” եղավ , տեսնում ե ՞ ք: Հովհաննեսը որ կարդում էք Աստվածաշնչի մեջ, դա Մհերի մասին է խոսում, քրիստոսի մասին չի խոսում: Այդ ձեվ էլ ապատեղեկություն գոյություն ունի: Նույն բանը հունական աստվածներն ու աստվածուհիները,  մեր Արամազդը փոխվեց Զևս, Անահիտը փոխվեց  Աֆրոդայթ ու հույն պատմաբանները իրանց կողմից ասում են որ այնտեղից վերցնում ենք,  մերն ենք սարքում հետո կապը կտրում ենք, այսպես պետք է նայես հայ ժողովրդի պատմականությունը:  150 տարի առաջ Ռոբերտ Էլլիսը(Բրիտանացի Գիտնական), լեզվաբանական իր հետազումները հայկական լեզվի (մասին կատարելուց հետո — Վահագնականչ) , նա ասեց որ հայ ժողովրդի նվաճումները տարբեր երկրներում` եվրոպական , եղել է նախապատմական ժամանակում, դա նշանակում է որ, տաս հազար տարի առաջ, (եւ-Վահագնականչ) ավել են հայ ժողովուրդը տարբեր երկրներ գնացել ու հիմա ծագումաբանությունը արդեն մեզի թելադրում է որ Իրլանդացիները, Պասքեները, օրինակ Պասքեն-Իսպանիայի վերեվում են գտնվում պասքեները, պասքեն ոսկի բառից է գալիս, իրանց քարտեսը որ նայում եք իրանք ունեն կարս, տարբեր հայկական անուններ ունեն: Ուզում եմ ասեմ եթե դուք քարտեզին նայեք, Հայաստանը որտեղ, Պասքեն որտեղ , Իսպանիան որտեղ: Գերմանիա բառը որտեղից է գալիս, Արմինյուս բառից է գալիս Արմին-Հերման-Գերմանիա: Այդ ԱՐ-ի, ԷՐ-ի ՈՒՐ-ի տարբերությունը դուք տեսնում էք լեզվաբանության մեջ արդեն: Օրինակ ԱՐ-ը մեր լույսն է, մենք ասում ենք արորդի իրար, մենք արեվապաշտ ենք եղել: ԱՐ-ը փոխում է ԷՐ, Փոխում է ՈՒՐ- Ուրանյում-ORient(արեվելք է նայում): Դա ԱՐ-ի, ԷՐ-ի, ՈՒՐ-ի փոփոխությունն է բայց իրա իմաստը չի փոխում: Եվրեյի կամ Jewish-ի լեզվով , իրանք լույսին ասում են Ուրում, մենք ասում ենք Արամ, ԱՐ կամ լույս:

Հայ պատմականությունը իրոք շատ հին է: Մարդկությունը ընդհանրապես այս երկրագունդի վրա շատ հին պատմություն ունի: Մենք պետք ա դա ընդունենք ու դա նայելով մենք պետք է տեսնենք հայ ժողովուրդ, կազմավորված մի ժողովուրդ որը 12000 տարիից  ավել նա գոյություն ունի, աշխարհի տարբեր տեղեր է գնացել, իրա քաղաքակրթությունը, իրա շնորհքը տվել է մյուս ազգերին:  Օրինակ, Նեֆերտիտին, բոլորը գիտեն, բայց , Նեֆերտիտին ո ՞ վ ա եղել, ինքը հայուհի ա եղել, մեր հայկական Միտանի թագավորությունով, Հայկական Միտանի թագավորություն ընդհանրապես մարդ հայը չի էլ լսել ի ՞ նչ է դա, բայց Անժելա Տերյանը Հայաստանում, շատ պարզապես նա ասեց որ Նեֆերտիտին, Հայ ա եղել, ամուսնացել էԱմենհոտեբի հետ, Ամենհոտեբը, փարավոնը փոխեց Ակնատետ, ակն աչք ա նշանակում դրանից հետո արդեն միաստվածություն եղավ, արեվը սկսեցին պաշտել, մի քանի հարյուր տարի հետո արդեն ջհուդները վերցրեցին այդ եգիպտական դիցաբանությունը, սարքին իրանցը, ու այնտեղից դուրս եկան դեպի Քանան, որ նայում էք հին կտակարանը դա լրիվ եգիպտական դիցաբանություն է որը հիմնված է Մհերական,  Միտրաիզմի վրա:

Ես հանդիսատեսին ուզում եմ ասեմ որ այստեղ չեմ որ իրանց վիրավորեմ, բայց իսկությունը ընդհանրապես դառը դեղ է ու ով որ իսկությունը սիրում է, դա պետք է ընդունել որտեվ կամաց կամաց արդեն դա կպարզաբանվի : Կարամ ասեմ որ առաջին հերթին , ոչ թե Մեսրոպ Մաշտոցը տառերը հնարել է այլ վերականգնացրել է: Հնարելուց որ փոխում ես բառը դեպի վերականգնացում արդեն դա, ամեն ինչ բացում է, մյուս տեղերը որ փակ են եղել: Նշանակում է ո ՞ վ ա արել, իրոք գրականություն ունեցել ենք թե ՞ ոչ, անպայման ունեցել ենք , Ֆիլո Ալեքսանդրիան ասել է, Հիփոլիդոսն է ասել, դա արդեն 400տարի  500 տարի Մեսրոպից առաջ է: Մետրոդորոոպսեսքիս, դա նշել է որ ինքը, Տիգրան Մեծի գրականությունը, պատմությունը տեսել է հունարեն և հայերեն: Դուք պատկերացնում է ՞ ք Տիգրան Մեծը, ծովից ծով Հայաստանը իշխում է,  բայց մենք հայերեն գրականություն չունենք: Ինչ ամոթ բան է դա ասել: Մենք հազարավոր ու հազարավոր տարիներ գոյատեվել ենք: Մենք Միտանի թագավորություն ենք ունեցել որը մենք խաղաղության պայմանագիր ենք գրել Հիթիթների հետ: Մենք ո ՞ նց կարանք իրար հետ խոսանք բայց գրավոր չունենանք: Դա ուղակի խելագարություն է կարամ ասեմ, բայց թյուրիմացությունը այդտեղ է: Եթե հիմա գնանք internet գրում են “Mesrob Mashdots  invented the alphabet”: NO! Դա արդեն ուրիշ  ժողովուրդին, մյուսներին  սխալ ինֆորմացիա է տալիս, դա արդեն զենք է լինում որ հայերի առաջ գան ու հակառակ բաներ ասեն: Այդտեղից է սկսում, դրա համար այս գիրքը տարբեր դռներ է բացելու, դրա համար շատ կարեվոր է, թեկուզ հետաքրքրության համար գոնե կարդան, գոնե email անեն ձեզ կուղարկեմ , մենակ կարդացեք:

Մենք Շումերների ժամանակ գոյատեվել ենք, Շումերների բառերը որ նայում եք հայերեն է, եգիպտական բառերը որ նայեք,  հին եգիպտականը հայերեն են: Դուք տարբեր տեսանկյունով, ոնց որ դուք նայեք, հավատացեք հայկական մատնահետք եք տեսնելու, ուղակի պետք է լայնամիտ լինես, պետք է դու առաջինը ընդունես այն բանը, որ մենք հայկյան գրականություն ունեցել ենք, ուղակի քրիստոնեական այդ ալիքը, կարամ ասեմ, ավիրեց մեր բոլոր գրականությունը, բոլորը: Մեր մհերական տաճարները քանդեցին : Մեր գրադարանները ,  մեր իմաստությունը մհերական հենց տաճարներում էր բոլորը:

Շատ կարեվոր է որ մենք հասկանանք թե ինչ է նշանակում ժամանակի ընթացք, ժամանակ որ ապաժամություն չլինի, որ որեվե մի բան որ հայկական է, չասենք պարսկական է, որտեվ տարբեր ժամանակի ընթացքում է լինում: եթե հայկական լեզուն գնում է ասենք թե 9000 տարի որը որ Նյու Զիլենդի գիտնականները դա արդեն հայտարարեցին, որ հայերեն լեզուն գնում է այդքան հին, պարսկականը այդքան հին չի գնում : Դուք ոնց կարաք ասեք որ այս բառերը հայկական,  պարսկական են: Ոչ:  Չեմ ուզում թերագնահատել պարսիկներին, հույներին, իրենց քաղաքակրթությանը բայց միաժամանակ մենք ճիշդ ժամանակի ընթացքի վրա պետք է դնենք որ տեսնենք, ով ում է տվել:

Բացահայտ ստի և կեղծիքի վրա հիմնված Քրիստոնեությունը եւ Հայ մարդու ստրկամտությունը, բայց մինջեւ երբ…

Սույն հաղորդաշարը բաղկացած է 3 մասերից: Ներքեվում  հայտնված հատվածը առնված է հիմնականում  3-րդ մասից եւ ջնջին փոփոխություններով տեղադրված այստեղ: Ընդգծումները  մեր կողմից են: Վահագնականչ

Մարկոսի Ավետարանի վերջին 12 համարները ավելացված է, եւ սա այնքան ճանաչված խնդիր է, որ նույնիսկ կան սուրբ գիրքեր, նույնիսկ կան աստվածաշունչեր, հատկապես ակատեմական Օքսֆորդ համալսարանի հրատարակած աստվածաշունչը, որ էդ 12 համարները քառակուսի փակագիծի մեջ է առնում եւ այնտեղ նշում է որ հին ձեռագրերի մեջ այս հատվածը չի եղել, Մարկոսի Ավետարանի հին ձեռագրերի մեջ այս հատվածը չի եղել եւ ընդունված է աստվածաբանների բացարձակ մեծամասնության կողմից որ դա հետո ավելացված բան է:

Երբ որ կարդանք այդ 12 համարները եւ տեսնենք թե ինչ է գրված այնտեղ, այն ժամանակ նոր կսկսենք հասկանալ թե սրա պոչը որտեղ է: Այս ավելացված մաս  է, սա ընդունված բան է, ուրեմն Հիսուս ինքը չի ասել որ գացեք եւ քարոզեցեք բոլոր ազգերուն, ստեղծվածներուն: Անոնք որոնք կրոնական կայսերապաշտության հավակնություններ ունեն, նրանց շահին կգա այս սուտը, ի հարկե չեն ուզում նրանք սուտը հանել ավետարանից: Սուտի հետեվում կանգնած են շահեր, եւ այս ասվածը սուտ է եւ Հիսուս նման բան չի ասել, Հիսուսի բերանը դրել են բաներ որ իրենց գործին կգա, իրենց նպատակին կծառայի, Հիսուսը մի հատ էշ է իրենց համար որին աշխատացնում են ինչպես որ բանում է, իսկ մեր տանղալախ եկեղեցականները քարոզում են եկեղեցիներին մեջ, եւ այս (Հիսուսի վերագրված -Վահագնականչ) խոսքերի 95 տոկոսը (Հիսուսի խոսքերը չեն — Վահագնականչ): Հիսուսը այդպիսի ոչ մի բան չէ ըսած:

“Արդ Տերը նրանց հետ խոսելեն ետքը երկինք բարձրացավ ու Աստծու աջ կողմը նստավ”: Գիտենք որ այս հատվածը սուտ է, կեղծ է, ուրեմն որտեղից է գալիս քրիստոնեության այդ ամբողջ հավատամքը, Նիկիո հանգանակը, եվայլն, որ Հիսուս համբարձավ եւ Աստծու աջ կողմը նստավ, ուրեմն ամբողջ համբարձման պատմությունը կեղծիք է: Մարկոսը որ կեղծվել է, կարող ես ամբողջը կեղծել, հիմքը այնտեղից է սկսում:

Այս պատմությունը , կարծում եմ լսողների մեծամասնությունը խելքի ընկավ թե ինչը ինչոց է այս խնդրի մեջ, ամբողջ այդ բաները որին հավատում ենք որպես քրիստոնեաներ, քրիստոնեության հիմնաքարերը, երրորդությունը սուտ պատմություն է, Հիսուսի համբարձումը սուտ պատմություն է, հետո նայում ես, սա սուտ է, նա սուտ է նա սուտ է, ասում ես ինչն է ճիշդը: Մարդ կա ասում է ես ուզում եմ Աստծուն հավատալ, ինչ անեմ, ինչի հավատամ, ուզում եմ իմանալ ճիշդը, ուրեմն գալիս են ասում են “քուր ջան, ախպեր ջան, Հիսուս էսպես է ասել, Հիսուս Էնպես է ասել, ամբողջ այդ կեղծիքը թխմում են ուղեղի մեջ, բայց պարզվում է որ այս ամբողջը սուտ է, Հիսուսի համբարձումը կեղծ, սուտ պատմություն է եւ սրա վրա մենք ազգ ենք հիմնում, այսօր մենք գաղափարախոսներ ունենք Հա~յ, 40-50 տարվա վաստակներով, ովքեր փորձում են եւ ոչ միայն փորձում են, պայքարում են որ Քրիստոնեությունը հիմքը պիտի լինի մեր ազգային գաղափարախոսության եւ դուրս են շպրտում բոլոր նրանց ովքեր համաձայն չեն գտնվում այդ տեսակետի հետ: Հիմա գոնե առնվազն հարցը չի առաջանում, թեկուզ եթե Քրիստոնեությունը հիմքը պիտի լինի մեր ազգային գաղափարախոսության, որ քրիստոնեության մասին ենք խոսում, որ Հիսուսին մասին ենք խոսում, ինչի մասին ենք խոսում: Այս հարցերը պիտի որ քննարկվեն, առաջին հերթին ճշմարտությունը պիտի պարզաբանվի, մարդիկ հասկանան ու հետո նոր որոշեն թե իրենք ուզում են լինել քրիստոնեա այնուհանդերձ թե չէ, բայց ճշմարտությունը պետք է ասվի, ճշմարտությունը որ չի ասվում սուտի գերիշխանության տակ է ընկնում մարդկությունը, սուտի գերիշխանության տակ է ընկնում հայ մարդը, Հայ մտավորականը, Հայ եկեղեցականը, Հայ կրոնականը, Հայ Կաթողիկոսը, Հայ քարոզիչը, Հայ երեխան, Հայ ծերունին, բոլորը ծառայում են մի մեծ համաշխարհային սուտի:

Մարկոսի ավետարան որ ասում ենք, որպես ամենահին ավետարանը, որից վերցրել են մյուս ավետարանները եւ վերամշակել են, ավելացրել են որոշ բաներ, նաեւ պակասացրել են, ինչ որ իրենց դուրը չի եկել հանել են մեջից, այդպիսի բաներ էլ կան, բայց հիմքը Մարկոսն է, միակ պատմական արխիվը որ ունենք Մարկոսի ավետարանն է եւ այսօր փաստված է որ Մարկոսի ավետարանի 12 համարները ավելացված են, եւ ես մեծ նորություն չեմ ասում, էս էնքան ճանաչված բան է աստվածաբանության մեջ որի մասին անդրադառնալը նույնիսկ երեխայական խնդիր է, բայց մեր ազգի համար սա հսկայական, ցնցիչ նորություն է, քանի որ ծնունդից մինջեվ մահ սուտի մեջ ենք մենք ծնել, սուտի մեջ ենք մենք ապրել, եւ սուտի մեջ ենք մեռնում, որպես ազգ ամբողջությամբ եւ չենք ուզում փոխվել, խնդիրը դա է, ուզում ենք որ մեր սուտը մեր թեվի տակ մնա եւ սուտին կպած մի կերպ գոյաքարշվենք, քանի որ վախենում ենք ճշմարտությունից, ինչու համար քանի որ ստրուկ ենք, մեր հոգեբանության մեջ մեծ ստրկամտություն է մտած, մենք ստրուկ ենք եւ հրեաների կրոնին ստրուկն ենք:

Այս կեղծ գրքի մեջ է գրված աստծու աջ կողմը նստավ , նստացրին, մարդը դրին այնտեղ եւ դա փակեցին  որպես Տիեզերական ճշմարտություն , դա կնքեցին ու մարդկության կոկորդը խոթեցին, եւ պարզվում է ամբողջ հիմքը սուտ է այս պատմության:

Տես նաեւ Արմեն Մելիքեանից այլ նյութեր

Սամվել Կարապետյանը ՊԱՏՌՈՒՄ Է եկեղեցու դիմակը-“Հայ առաքելական եկեղեցին թքած ունի ազգի վրա”

Հուշարձանագետ Սամվել Կարապետյանը հարցազրույց է տվել «Չենք լռելու» երիտասարդական նախաձեռնության «Մերկ պատմություն» շարքին:
Գիտնականը պնդում է, որ Հայ առաքելական եկեղեցին օտարին ծառայելուն վարժված կառույց է, և դրա համար նրա գոյությունը հանդուրժվել է մեզ տիրած ազգերի կողմից: Հուշարձանագետը վրդովմունք է հայտնում այն առնչությամբ, որ եկեղեցին շահագրգռված է ազգին խավարի մեջ, անգրագետ վիճակում պահելու հարցում, որպեսզի սնունդ առնի այդ խավարից: Ըստ գիտնականի, Հայ առաքելական եկեղեցին մի աղանդ է, որն, ի տարբերություն ժպիտով, գումարով և գրականությամբ Հայաստան խուժող այժմյան աղանդների, 1711 տարի առաջ արյունով և ավերով է մտել Հայաստան: «Այդ իսկ պատճառով Հայ առաքելական եկեղեցի անունով աղանդն ինձ համար մերօրյա նորամուտ աղանդներից ոչնչով տարբեր չէ»,- հայտարարում է Սամվել Կարապետյանը: Նա կարծում է նաև, որ հայկական հեռուստաեթերը ողողած սերիալները նույն դերն են կատարում, ինչ դարեր շարունակ Հայ առաքելական եկեղեցին` բթեցնել հայ ժողովրդին և պահել խավարի մեջ: Ըստ Կարապետյանի, դարերի ընթացքում մենք պետականություն չենք ունեցել հենց Հայ առաքելական եկեղեցու պատճառով: «Եկեղեցին ինքն է երկու անգամ պետականություն կործանել: Այսօր էլ Հայ առաքելական եկեղեցին մտածում է բացառապես իր եկամուտի մասին ու թքած ունի ազգի վրա»,- ասում է նա:

Վահան Տեր-Ղազարյան: Առաքելական եկեղեցու դերը Հայ ժողովրդի կյանքում

…Արդյոք պարտադիր է, մի քանի տասնյակ հազար ժամանակին պարտադրաբար կամ ուժով, իսլամացված հայերին, հայ համարելու համար, նախապես դարձնել առաքելական եկեղեցու գիրկը, կամ հնարովոր է դա: Եթե դա հնարավոր չի, էդ դեպքում, նրանց օտարելով, մենք նրանց դատապարտում ենք ազգային մահվան, քրդացման եւ թրքացման:

Ինչու մինջեւ քրիստոնեա դառնալը, հայերը ուժեղ էին եւ ինչու դրանից հետո դարձան թույլ: Թող ամեն մեկը իր համար մտածի էս հարցի մասին: եկեք ուղղվենք էլի , իսկ ուղղվելու ճանապարհը, պատմության ճիշդ, անաչառ գնահատումն է: Ինքներս մեզ չխաբենք, բավական է 1700 տարի խաբում ենք ինքներս մեզ: Դադարում ենք ինքներս մեզ վրա հույս դնելուց, հույսներս դնում ենք մի ուրիշ բաների վրա: Սա ինքնախաբեություն է: Օրհասական պահ է մոտենում, արտագաղթը հնձում է, ու  պետք է հույսը դնել ինքդ քո վրա միայն: Մի գեղեցիկ, լուսավոր դիպվածք` Արցախյան գոյամարտը ցույց տվեց թե իրականում ով ենք:

Մտավորականն առաջարկում է Հայկի տաճար կառուցել

«Եթե մենք մեր հոր կամ պապի գերեզմանը համարում ենք տաճար, որտեղ պարբերաբար կատարում ենք համապատասխան ծիսակատարություն, ապա ողջ հայ ժողովուրդը պարտավոր է ունենալ իր առաջին հոր տաճարը, որտեղ կկատարի ընդհանուր ծիսակատարությունը: Հենց սա է մեր ազգային միավորման և կազմակերպման միակ հնարավոր ձևը»

Արմեն Մելիքեան:Բարձրաձայն, Հստակ եւ առանց բառերը ծամծմելու

Ի տարբերություն, բախտի բերմամբ թե պատահմամբ, Հայոց Հին Հավատքի դրոշակակիրի կարգավիճակում հայտնվածների, եւ ինքնակոչ առաջնորդների, Արմեն Մելիքեանը  ողորմելիություն, վախկոտություն կամ ստրկամտություն չի դրսեվորում եւ անհարկի տուրք չի մատուցում ոչ մի կազմակերպության կամ անհատի: Նա իր քննադատություններում չի խնայում, ոչ Հայ ազգի դահիճներին,  ոչ էլ նրանց պաշտպան փաստաբանի դեր ստանձնած քաղաքական եւ ոչ-քաղաքական անխտիր բոլոր կազմակերպություններին: Փաստը մնում է փաստ: Արմեն Մելիքեանը պարտադրաբար բնակվում է Հայրենիքից դուրս եւ ոչ ոք ծպտուն չի հանում առ այսօր:

Արմեն Մելիքեանը, Հեղինակն է չորս մրցանակների արժանացած, “Journey to Virginland” գրքին, որտեղ հանգամանալից ներկայացնում է, այն խարդավանքը որի զոհը դարձավ Հայ Ազգը եւ որ զարմանալիորեն  շարունակում է մնալ այդպիսին առ այսօր:

Տես նաեւ Արմեն Մելիքեանից այլ նյութեր

Հայոց Եկեղեցու Պատմությո՞ւն, Թե Հուդայականության Եվ Սիոնիզմի Ձեռնարկ

Այս հաղորդաշարը բաղկացած է 18 տեսաերիզներից, որտեղ Պարոն Ստեփան Քիլիմիջյանը ընթերցում է Հակոբ Սանասարյանի “Հայոց Պատմություն, թե Հուդայականության Ձեռնարկ”  գիրքը, ընթացքում ներկայացնելով իր գնահատակաները, կարծիքները եւ մեկնաբանությունները:  Այս հաղորդաշարը անպայման հետաքրքրելու է, Հայ ազգի ապագայով մտահոգ ցանկացած հայորդու: Գրքի հեղինակը մտահոգություն է հայտնում որ ՀՀ դպրոցներում “Հայ եկեղեցու պատմություն” անվան տակ քարոզվում է հուդայականություն: Այդ մտահոգությունը ներկայացվում է հանգամանալի մեջբերումներով եւ դրանց վերլուծություններով ու անհրաժեշտ է համարում կասեցնել այդ գրքի դասավանդումը ու հասարակական համակողմանի քննարկման առարկա դարձնել:

Գիրքը կարող էք ներբեռել այստեղ

Հայաստան՝ Կեղծիքի Եվ Վախի Թագավորությո՞Ւն

Ուղղակի մենք այնքան ենք տրվել եւ այնքան հարազատացել ենք կեղծի հետ որ երբ որ մի տեղ ուղղակի մերկ ճշմարիտ մի խոսք է հնչում, ցնցումներ է առաջացնում: Մենք դարեր հարազատացել ենք կեղծի հետ, ընդունել ենք եւ այդ կեղծիքի մեջ ենք ապրում…Մենք մեզ շրջապատել ենք ամեն օտարով եւ ամեն օտար, բնավ ազգային ներդրում չունեցող կառույցը, իրեն ազգային է ձեվացնում որը նույնպես կեղծիք է:

ԳԱՐՈՒՆԸ, ՄԻԵՎՆՈՒՅՆ Է, ԳԱԼՈՒ Է

Հետաքրքիր է, ի՞նչ ուժ կարող է արգելել գարնան գալուն — և ոչ մի ուժ. միևնույն է, գարունը գալու է:ԵՎ ի՞նչ ուժ կարող է արգելել գարնանը ծիրանի ծաղկելուն — և ոչ մի ուժ. միևնույն է, ծիրանին ծաղկելու է:Գարունը գալիս է մեզանից անկախ: ԵՎ մենք ուզենք, թե չուզենք, հրաժարվում ենք ձմեռվա շնորհած բոլոր արհեստական «պաշտպանիչ»միջոցներից‘ դեն ենք գցում վառարանը, վերարկուն… Գարունը կյանքի նորոգումն է ձմեռից‘ հարաբերական մահից, հետո: Ծիրանին ինքը չիորոշում‘ ծաղկել, թե ոչ: ԵՎ մենք չենք որոշում‘ հրաժարվել ձմեռվա արհեստական միջոցներից, թեոչ: Գարունն է պարտադրում վերադարձ դեպի բնական ապրելակերպ:

Հայտարարություն-կոչ

Վերականգնենք Հայրենիքը Տաճար առ Տաճար

****

Արորդիները “հայ” եկեղեցուն Մեղադրում են Ցեղասպանության Մեջ
Պահանջում ենք կիրարել ՀՀ Սահմանադրության թիւ 23 հոդվածը
Ժամն է շրջվելու՝ դեպի Հայ Աստվածները
Թագավորը Մերկ Է

Բաժիններ

New English Section

Ծագումաբանական, Արիական եւ այլ նյութերի համար այցելեք նաեւ ՀայԱրիականչ :

Բիբլիան`Մերկացված “հայ ազգային” Եկեղեցի Հայ Ազգային Հավատ
Հանուն Արեվալից Ապագայի Այցելուների անկյուն Գրքերի Բաժին Տեսաերիզ Պահանջատիրություն Մամուլ
ՀԱՄՇԵՆԱՀԱՅԵՐ 

Ներքին քաղաքական

18 Responses to “Արորդիները Վերադառնում են… Ժամն է շրջվելու դեպի Հայ Աստվածները”

  1. Karen Says:

    Shnorhakal em vor kaq.vishapagrqi verjn drvav…..

  2. Sargis Beglaryan Says:

    1970թ.Էջմիածնում ստեղծեցի «Էջմիածին» ռոք անսամբլը: 1972թ. լուսահոգի հայրս՝ Ստեփան Բեգլարյանը, որը դեռ այդ ժամանակ զբաղվում էր նախամաշտոցյան մեհենական գրերով, ինձ ասաց, որ հիքսոսները հայ ցեղախումբ է եղել և եթե չեմ սխալվում, մթա.1650-ական թվերին գրավել է Եգիպտոսը: Այդ լսելով ես այնպես ոգևորվեցի,որ հաջորդ օրը իմ երաժիշտ ընկերների հետ համաձայնեցրի և մեր անսամբլը այդ օրվանից վերանվանեցինք «Հիքսոսներ»:
    1973թ. Լատվիայում կայացած ռոք անսամբլների համամիութենական մրցույթում «Հիքսոսներ անսամբլն էլ գրավեց պատվավոր 3-րդ տեղը: «Սովետական Հայաստան» թերթը երբ այդ ուրախ լուրը տպագրեց, մեր անսամբլի անունը այդ սրիկաները տպագրել էին «Էջմիածին»: Բայց մեկ է, մեր համերգային ազդագրերի վրա տպագրում էինք «ՀԻՔՍՈՍՆԵՐ»: Հիմա այս բոլորը հիշելիս, ես մեծ հպարտություն եմ ապրում:
    Հարգելի «Վահագնականչ», իսկ ինչ, որ վերաբերվում է հայրիկիս աշխատությանը, որի անվանումն է «Նախամեսրոպյան մեհենական հայերեն գրի վիմագրական վկայություններ» գրված 1987թ,.նա այդ աշխատությունում ապացուցում է որ Արտաշեսյան կոչված սահմանաքարերի վրայի արձանագրությունները պետք է կարդալ հայերեն, ոչ թէ Ի.Դյակոնոնովի, Ա.Փերիխանյանի,Գ.Տիրացյանի նման կեղծիքներ անելով, տառեր հանելով և ավելացնելով, պատմությունը կեղծելով; կարդալ արամեերեն: Իմիջայլոց նա Անահիտ Փերիխանյանին էլ է դա ապացուցել և իրեն էլ ասել է, որ Դուք արձանագրություններում միտումնավոր կեղծիքներ էք թույլ տվել:
    Հարգելի «Վահագնականչ» եթե կցանկանաք տպագրել հայրիկիս աշխատությունը, կարող եմ այն ուղարկել: Աշխատությունը տպագրական մեքենայի վրա է տպագրված, 29 տպագիր էջ է:
    Այդ տարիներին ակադեմիայում հատուկ գիտաժողով հրավիրվեց և հայրս ներկայացրեց աշխատությունը, որը շատ լավ ընդունվեց, բայց մի քանի կարծրագլուխ ակադեմիկոսներ արգելեցին տպագրել, քանի, որ իրենց արդեն տպագրված աշխատությններին դեմ էր և ակադեմիայի տպարանն էլ, ոնց որ ասում են, իրենց ձեռքի տակ էր: Ժան Մահեն էլ խոստացավ Սորբոնի համալսարանում տպագրել, նա էլ այնտեղ մոռացավ…

    Հարգանքներով՝ Սարգիս Բեգլարյան

  3. Հայակենտրոնություն Says:

    http://books.tarumian.am/Hodvatsner/Armenocentrizm3.htm

    Հայակենտրոնություն
    (Armenocentrism)

    Ինչպես եւ մարդը, յուրաքանչյուր ազգ ունի սեփական աշխարհայացքը, շահերը եւ այլ ազգերի հետ հարաբերություններում հանդես է գալիս եսակենտրոն դիրքերից։ Ազգերի դեպքում նույնպես գործածում են -կենտրոնություն բաղադրիչով եզրեր․ եւրակենտրոնություն, իրանակենտրոնություն եւ այլն։ Կա եւհայակենտրոնություն եզրը, թեեւ այն հազվադեպ է գործածվում։ Մենք, հայերս, ամաչում ենք դրանից, իսկ այլոց այն, բնականաբար, չի հետաքրքրում։
    Բանն այն է, որ եթե յուրաքանչյուր ազգ կարող է իրեն աշխարհի կենտրոն համարել, ապա հայտարարել այդ մասին կարող են ոչ բոլորը․ համենայն դեպս, որպեսզի նման հայտարարությունը զավեշտորեն չհնչի։ Ե՛ւ հնում, ե՛ւ հիմա դա կարող է անել միայն ուժեղը։ Կամ նույնիսկ այսպես. եթե ուժեղ ես, ուրեմն հենց աշխարհի կենտրոնում ես։ Իսկ քանի որ ուժն անցողիկ է, պատմության ընթացքում աշխարհի կենտրոնը բազմիցս փոխվել է։ Ավելի ճիշտ՝ «կենտրոնները» (հիմա ավելի մոդայիկ է ասել «բեվեռներ»)․ Հռոմ եւ Իրան, ԱՄՆ եւ ԽՍՀՄ եւ այլն։
    Իսկ գոյություն չունի՞ ուժի եւ դիրքի հակադարձ կապ։ Արդյո՞ք կենտրոնում գտնվելը չի նպաստում երկրի ուժեղացմանը։ Բայց ինչի՞ կենտրոնում․ չէ՞ որ Երկիրը կլոր է։ Սակայն Երկրի մակերեսը բաժանված ջրային եւ ցամաքային տարածքների, իսկ դրանք արդեն բարդ ձեւ ունեն, ու նաեւ՝ կենտրոններ։ Եւ հենց այդ ձեւի ազդեցությունը այս կամ այն պետության ուժի վրա ուսումնասիրում է աշխարհաքաղաքականությունը։
    Եւ այսպիսով, ի՞նչ ենք տեսնում մեր մոլորակին նայելով։ Նախ, որ դրա բնակեցված տարածքը բաղկացած է երեք խոշոր մասերից, որոնցից մե՛կը կոչվում է Հին Աշխարհամաս (Աֆրա-Եւրասիական մայր ցամաքը՝ 84 մլն․ կմ2), մյո՛ւսը՝ Նոր Աշխարհամաս (Ամերիկաներ՝ 42 մլն․ կմ2) եւ Ավստրալիան՝ 13 մլն․ կմ2։ Վերջինս այնքան փոքր է, որ գրեթե դեր չի խաղում համաշխարհային քաղաքականության մեջ։ Մյուս երկուսից առաջինը տարածքով գերազանցելով մյուսին երկու անգամ (դեռ չհաշված ավելի նպաստավոր՝ համամասնական ձեւը) քաղաքական հիմնական թատերաբեմն է։ Պետք է հաշվի առնել նաեւ ջրային տարածքների գործոնը։ Համաշխարհային օվկիանոսը միավորում է մոլորակը եւ լինելով չեզոք, ապահովում շահավետ, թեեւ դանդաղ բեռնափոխադրման հնարավորություն։ Սակայն մարդն, ինչպես հայտնի, է ցամաքային էակ է, եւ երկու կետերի միջեւ ցամաքային կապի բացակայությունը անհնար է դարձնում դրանց միջեւ արագ տեղափոխումը։ Նոր եւ Հին Աշխարհամասների միջեւ չկա ցամաքային կապ եւ դա, մասնավորապես, նշանակում է, որ Նոր Աշխարհամասում գտնվող «բեւեռը» որոշակի դժվարություններ պիտի ունենա Հին Աշխարհամասի վրա իր ազդեցությունը տարածելիս։ Օդային փոխադրամիջոցների զարգացման հետ այն իհարկե կարող է աճել, բայց միեւնույն է, գոյություն կունենա որոշակի շեմ, որից այն կողմ ազդեցությունն այդ չի կարող տարածվել։ Թերագնահատել այդ ազդեցուցյունն, իհարկե, պետք չէ, վկա՝ Բելգրանդն ու Բաղդադը, բայց գերագնահատել էլ չարժե։
    Այժմ ուշադրությամբ նայենք Հին Աշխարհամասի պատկերներին (նկ․ 1 եւ 2), որոնք վերցված են Ենկարտա աշխարհացույցից (չափումները կատարվել են Գուգլ-Երկիր համակարգի օգնությամբ)։
    1. 2.
    Այն զգալիորեն կտրատված եզրագիծ ունի, եւ մի շարք ներքին ծովերով ու դժվար հաղթահարելի լեռնաշղթաներով բաժանված է այս կամ այն աստիճանի մեկուսացված հատվածների՝ սեփական երկրաչափական ենթակենտրոններով։ Միջինացված եզրագիծը մոտ է զուգահեռագծի, որի մեծ անկյունագծի երկարությունը մոտ 16.4 հազար կիլոմետր է, իսկ փոքրինը՝ մոտ 13.6 հազար։ Եւ ահա պարզվում է (վստահ եմ, շատերի համար անսպասելի), որ այդ անկյունագծերի հատման տեղում՝ Հին Աշխարհամասի հենց կենտրոնում գտնվում է Հայաստանի Հանրապետությունը։ Իհարկե, մայր ցամաքի բարդ ուրվագծի պատճառով դրա կենտրոնը որոշակի կետ չի կարող լինել, այլ պիտի դիտվի, որպես որոշակի ընդարձակ լղոզված կենտրոնական տարածք։ Մոտավորապես այն համընկնում է ամբողջ Հայկական բարձրավանդակի՝ պատմական Հայաստանի հետ։ Նկարում պատկերված են մայր ցամաքի մի շարք հակադիր կետերը միացնող հատվածների (տարածականորեն սրանք, բնականաբար աղեղներ են) միջնակերտերը, որոնք, ինչպես տեսնում ենք, բաշխված են այդ տարծքի վրա։ Պետք է նկատել, որ եթե մայր ցամաքը դիտել որպես միջինացված եզրագծով (ներքին ծովերը եւ հարակից խոշոր կղզիներն ընդգրկող) երկրաչափական ձեւույթ (առաջարկված պրոյեկցիայում), ապա դրա ծանրության կենտրոնը հայտնվում է նույն տարածքում՝ հ.լ.39°-ա.ե.44° կետի շրջակայքում (մոտավորապես Վանա լճից հյուսիս-արեւելք՝ Թուր¬քի¬ա¬յի եւ Իրանի ներկայիս սահմանի վրա)։ Այսպիսով պարզվում է, որ ի տարբերություն այս կամ այն տրածաշրջանի կենտրոնի ու նաեւ այս կամ այն, իրեն «կենտրոն» հռչակած կայսրության եւ դրա շահերը «գիտականորեն» հիմնավորող աշխարհաքա¬ղաքա¬կան տեսության հայտնաբերած կենտրոնների, կա նաեւ մշտական բացարձակ Կենտրոն (մեծատառով)։ Եւ այժմ էլ այն նույնն է, ինչ դարեր առաջ։ Այնպես որ մենք, հայերս, առանց ճշմարտության դեմ մեղանչելու կամ անհարմար զգալու կարող ենք խոսել աշխարհում կենտրոնական ազգ լինելու մասին։
    Անկասկած այստեղ որոշ ընթերցողներ կասեն. «Հետո՞ ինչ. ի՞նչ է դրանից հետեւում մեզ համար, հո չի՞ ծաղկելու մեր տնտեսությունը նրանից, որ մենք աշխարհի կենտորնում ենք գտնվում»։ Ի՞նչ կարելի է պատասխանել։ Նախ, եթե այդ ընթերցողներից նման միտք հնչի, դա արդեն քիչ բան չէ, քանի որ կնշանակի, որ վերեւում բերված պատկերը նրանք արդեն գոնե ընդունել են, որպես փաստ։ Մինչդեռ, անկասկած, ոմանք կպնդեն, թե պատկերն այդ համոզիչ չէ եւ Հայաստանը Հին Աշխարհամասի կենտրոնում չէ։ Նույնիսկ կգտնվեն այնպիսինները, ովքեր կասեն, թե առհասարակ Հին Աշխարհամասի կենտրոն գոյություն չունի, քանի որ առհասարակ չի էլ կարող գոյություն ունենալ։ Այնուամենայնիվ, շարունակենք դատողություններն այն խմբի ընթերցողների համար, ովքեր չեն հրաժարվում հավատալ սեփական աչքերին, եւ փորձենք պատասխանել իրենց հրետորական (ինչպես իրենց է թվում) հարցին։
    Բայց նախ անդրադառնանք մի փոքրիկ հանգամանքի եւս։ Եթե ձգտում են վերահսկել որեւէ տարածք, դրա ո՞ր հատվածին են ձգտում տիրանալ։ Կարծում եմ բոլորը կհամաձայնեն, որ դրա համար պետք է տիրանալ տարածքի այն հատվածին, որը սահմագծի բոլոր կետերից մոտավորապես հավասար հեռավորության վրա է գտնվում, այսինքն՝ կենտրոնական մասին։ Տվյալ դեպքում, դա նշանակում է, որ եթե կան ուժեր, որոնք ցանկանում են տիրանալ ամբողջ Հին Աշխարհամասին, ապա դրանք պիտի ցանկանան տիրանալ դրա կենտրոնական մասին, ուր, ինչպես տեսանք, գտնվում է հենց մեր երկիրը։ Իսկ դրանից հետեւում է մեզ համար արդեն բավական որոշակի իրողություն. եթե մինչ այժմ համաշխարհային նվաճողական շարժումների ուղղությունները տարերային եւ պատահական էին թվում, ապա այսուհետ պազրվում է, որ համաշխարհային քաղաքականությունն ունի որոշակի սլաք, եւ նրա նպատակը Հայաստանին՝ Հայկական բարձրավանդակին տիրանալն է (հաջորդ շարադրանքում մեծատառ Կենտրոն, Հայկական բարձրավանդակ, Հայաստան հասկացությունները գործածվելու են որպես համանիշներ)։ Դեռ դպրոցական դասագրքերից մեզ հայտնի է, որ Հայատանը միշտ կռվախնձոր է եղել․ Հռոմի եւ Իրանի, Բյուզանդիայի եւ Իրանի, Օսմանյան կայսրության եւ Իրանի միջեւ։ Դա պատահականություն էր թվում։ Մինչդեռ, ահա, պարզվում է, որ դա որոշակի աշխարհաքաղաքական օրինաչափության հետեւանք է։ Եւ իրոք, երկրագնդի վրա չկա մեկ այլ տարածք, որ նվաճողների այսքան շատ հեռահար հարձակումների թիրախ եղած լինի, սկսած վաղնջական ժամանակներից մինչեւմեր օրերը (նկ․ 3)։
    3. Դեպի Կենտրոն ուղղված
    կարեւորագույն արշավանքները
    1. Եգիպտոսի
    2. Ասորեստանի
    3. Ալեքսանդր Մակեդոնացու
    4. Հռոմի
    5. Սկյութների
    6. Բյուզանդիայի
    7. Արաբների
    8. Խաչակիրների
    9. Մոնղոլների
    10. Թուրքերի
    11. Լենկ Թեմուրի
    12. Ռուսների
    13. Գերմանացիների
    14. Ամերիկացիների
    Փորձենք վերլուծել։ Պատկերացնենք մի վերացական մայր ցամաք (նկ․ 4)՝ շրջանաձեւ, համեմատա¬բար համասեռ մակերեւույթով, այսինքն՝ հարթ, առանց բարձր սարերի եւ անանցանելի ջրերի (ստորեւ այս գծագրերը կանվանենք «Ճառագայթաձեւ տրամագրեր»)։ Սկզբում նրա տարածքում գոյանում են բազմաթիվ ցեղային միավորումներ՝ պետություններ (0), որոնք պայքարելով միմյանց դեմ, դաշնակցելով եւ խոշորանալով, կազմում են քիչ թե շատ կայուն սահմանագծով՝ ուռուցիկ երկրաչափական ձեւերով մի քանի (մայր ցամաքի բավարար խոշորության դեպքում) գերտերություններ (կայսրություններ)։ Այդպիսի մի կայսրություն կարող է գոյանալ եւ մայր ցամաքի կարեւորագույն՝ կենտրոնական մասում։ Պետք է նկատել, որ այդ երկիրը ունենալու է, սակայն, մի խոցելի հատկություն․ այն զուրկ է լինելու ելքից դեպի ծով, այսինքն այն հեշտությամբ հնարավոր կլինի շրջափակել, զրկելով նրան առեւտրական ուղիներից, ինչը կարգելակի նրա տնտեսական զարգացումը։ Եւ հնարավոր է երկու տարբերակ․ կենտրոնական կայսրությունը կարող է այնքան փոքրիկ ստացվել (1), որ հեշտությամբ կնվաճվի եւ կբաժանվի շրջակա խոշոր տերությունների կողմից եւ մեր վերացական մայր ցամաքի քաղաքական քարտեզը կվերածվի (1՛) տարբերակի։ Չի բացառվում, որ առավել զորեղը կփորձի իր վերահսկողության տակ վերցնել ամբողջ Կենտրոնը (1՛՛), որը սակայն թերակղզու ուրվագծով կցված լինելով նրա հիմնական տարածքին հեշտությամբ կվերանվաճվի հարեւանների կողմից, այսինքն՝ անկայուն կլինի եւ պատկերը կձգտի (1՛) տարբերակին։ Մյուս դեպքում կենտրոնական պետությունն ամենասկզբից կարող է այնքան խոշոր լինել (2), որ նույնիսկ ծովի ելք չունենալով կարող է բավարար չափով հզոր գտնվել, որպեսզի ոչ միայն չնվաճվել ծովափնյա կայսրությունների կողմից, այլ նունիսկ՝ նվաճելով նրանցից ամենաթույլին՝ «պատուհան» բացել դեպի ծով (2՛)։ Մյուս կողմից, մայր ցամաքի զգալի մասին տիրացած երկիրը ի վիճակի չի պահել կենտրոնը, եթե չի տիրանում նրան բավարար ընդգրկմամբ։

    4. Ճառագայթաձեւ տրամագրեր
    Պարզ է, որ դրանից հետո այդ կայսրությունը մի՛ կողմից՝ վերահսկելով մայր ցամաքի կենտրոնը, մյո՛ւս կողմից՝ ունենալով ելք դեպքի ծով կդառնա գերակայող գերտերություն, եւ արդյունքում աշխարհն, ինչպես ասում են, միաբեւեռ կդառնա։ Դրանից հետո հնարավոր է երկու տարբերակ․ կա՛մ այս վիճակը կպահպանվի անորոշ չափով երկար ժամանակ, կա՛մ՝ կենտրոնական տերությունը կնվաճի նաեւ մնացած կայսրությունները դառնալով ամբողջ մայր ցամաքի միակ տերը։ Սակայն, թերեւս, այս վիճակն անկայուն կլինի, քանի որ ավելի մեծ տարածքում կարող են գերակշռող դառնալ կենտրոնախույզ ուժերը եւ բերել միացյալ կայսրության նոր մասնատման։ Այնպես որ առավել կայունը պետք է համարել բազմակայսերական տարբերակը՝ ծովի ելք ունեցող կենտրոնական գերկայսրությամբ։ Կայուն չի լինի նաեւ (1՛) տարբերակը․ բոլոր կայսրությունները շարունակելու են գայթակղվել Կենտրոնին տիրանալու ցանկությամբ, եւ Կենտրոնամետ տարածքը մշտական բախումների թատերաբեմ է մնալու, քանի դեռ պետություններից մեկն ու մեկը չի տիրել կենտրոնին ամբողջությամբ եւ այնպիսի ընդգրկմամբ (2՛), որպեսզի բացառվի մյուսների ցանկացած ոտնձգություն այս մեկի նկատմամբ։ Մի բան, որն այս դեպքում բավական կասկածելի է թվում, քանի որ բոլոր կայսրություններն էլ գրեթե հավասար ուժեր ունեն։ Եւ եթե նույնիսկ դրանցից երկուսը դաշնակցեն Կենտրոնին տիրանալու համար, նպատակին հասնելուց հետո շարունակելու են պայքարել միմյանց դեմ՝ Կենտրոնին լիարժեքորեն տիրանալու համար։ Այսինքն, (1) եւ (2) դեպքերը, թերեւս անդառնալի բաժանվում են քաղքական պատմության սկզբնական փուլերում։
    Բնականաբար, իրական մոլորակի, տվյալ դեպքում՝ մեր Երկրի անհամասեռ մայր ցամաքների վրա պատկերն ավելի բարդ կլինի։ Սակայն վերեւում նկարագրված տարբերակները միեւնույն է նկատելի են։
    Կարորղ է հարց առաջանալ, թե ինչո՞ւ մինչ այժմ քաղաքագիտության մեջ ուշադրություն չի դարձվել Հայաստանի վրա, որպես Հին Աշխարհի կենտրոնի եւ համաշխարհային քաղաքականության համար դրա հանգուցային դերի վրա։ Մասամբ նկատվել է։ Դեռեւս 20-րդ դարի սկզբում աշխարհամասերի կենտրոնական տարածքների (սրտերի) ռազմավարական նշանակության մասին գրել է, օրինակ, Հ․ Մաքքինդերը իր «Պատմության աշխարհագրական առանցքը» հոդվածում։ Սակայն համաշխարհային քաղաքականության սիրտը նա համարում էր ոչ թե միացյալ Հին Աշխարհամասի, այլ միայն Ասիայի՝ արեւելյան Ռուսաստանում գտնվող կենտրոնը։ Հավանաբար այդ սխալի պատճառը, մի՛ կողմից, Աֆրիկայի՝ համաշխարհային քաղաքական պայքարից հեռու գտնվելն էր, իսկ մյո՛ւս կողմից՝ այն հսկայական դերը, որն ունի համաշխարհային քաղաքականության մեջ Ռուսաստանը։ Իսկ Հին Աշխարհամասի Կենտրոնին հարակից տարածքը Կարմիր, Միջերկրական, Սեւ, Կասպից ծովերի, եւ Պարսից ծոցի միջեւ ընկած հնգաճյուղ երկրամասը, որը նա անվանեց Հնգածովք (Մերձավոր Արեւելքը), համարեց սոսկ աշխարհի սրտի շրջակայքերից մեկը, թեեւ դրանցից ամենակարեւորը։ Մինչդեռ, ինչպես տեսանք Հնգածովքի ակնհայտորեն կարեւորագույն դիրքը բացատրվում է պարզապես նրա հյուսիսում Հին Աշխարհամասի երկրաչափական կենտրոնի գոյության փաստով։
    Միայն պայմանականորեն կարելի է պատկերացնել, թե ինչպիսին կլիներ Հին Աշխարհամասամասը, եթե վաղնջական ժամանակներում ոչ միայն ամբողջ Հայաստանը, այլեւ հարակից երկրները կազմեին մեկ միասնական պետություն, որը կվերահսկեր Հին Աշխարհամասի ամբողջ միջնամասը։ Կայուն լինելու համար հավանաբար, այն պիտի ընդգրկեր Հին Աշխարհամասի բոլոր երեք երկրամասերի հարակից հատվածները եւ ելք ունենար ե՛ւ հյուսիսային, ե՛ւ հարավային օվկյանոսներ (տե՛ս՝ նկ․ 5, կարմիր սահմանագիծը)։
    Սակայն դա չեղավ, ինչի հիմնական պատճառը այդ կենտրոնական մասի լեռնային տեղանքն է, որ, թեեւ ջրային տարածքներից պակաս չափով, բայց միեւնույն է խոչընդոտում է հաղորդակցությունը կառավարման մեկ միասնական մարմին՝ պետություն գոյացնելու տեսակետից։ Մեր պատմությունն ընթացավ (1) ուղով։
    Հնում Կենտրոնը՝ Հայկական բարձրավանդակը (ինչպես եւ մնացյալ Աշխարհը) մասնատված էր հարյուրավոր մանր պետությունների՝ ցեղային միությունների։ Հարթավայրերում, ուր հաղորդակցումն ավելի հեշտ էր առանձին փոքրիկ պետությունները միավորվեցին ավելի վաղ, ստեղծելով հնագույն կայսրությունները՝ Եգիպտոսը, Ասորեստանը, Բաբելոնը են այլն, որոնք սկսեցին գրոհել Կենտրոնը․ սկսվեց պայքարը համաշխարհային տիրապետության համար։
    Քանի դեռ փոխադրամիջոցները զարգացած չէին նվաճողները ավելի շատ ժամանակ էին ծախսում հեռավոր, եւ հատկապես՝ լեռնային երկրներին հասնելու համար, քան թե նվաճվողները՝ ուժերը վերականգնելու համար, եւ արդյունքում, միեւնույն տարածքը անհրաժեշտությոն էր լինում հնազանդեցնել մի քանի անգամ։ Այլ խոսքերով ասած, նվաճումները հիշեցնում էին ավազակային հարձակումներ եւ տեւական վերահսկում չէր հաստատվում։
    Երբ ընտելացվեց ձին, ստեղծվեց մարտակառքը եւ ապա յուրացվեց երկաթի մշակումը, հնարավոր դարձավ նաեւ լեռնային տարածքների միավորումը։ Ճակատագրի բերումով Կենտրոնում ձեւավորվեցին հենց հայերի միավորումները։ Գոյացավ տարբեր՝ Նաիրի, Արմենիա, Բիայնա, Ուրարտու, Խայասա եւ այլ անուններով հայտնի Կենտրոնական պետությունը, որն իր չափերով համապատասխանում էր վերոհիշյալ (1) դեպքին։ Այս կամ այն աստիճանի ինքնիշխանությամբ այն գոյատեւեց մինչեւ մ․թ․ա․ 6 դարը, երբ մտավ հարակից տարածքում կազմավորված Իրանի կայսրության կազմի մեջ, որը Կենտրոնին հավակնող ամենաերկարակյաց կայսրությունը եղավ։ Արդյունքում Իրանը դարձավ Կենտրոնի եւ հարակից շրջանների լիիրավ տերը (1՛՛)։ Սակայն ամբողջ Հին Աշխարհամասի տերը լինելու հավակնություն ներկայացնելու համար Իրանը պիտի նվաճեր Կենտրոնին հարակից ավելի մեծ տարածք, հասնելու համար (2՛) վիճակին։ Դրա համար Իրանը պիտի ընդարձակվեր դեպի արեւմուտք։ Բայց Հունաստանը, որը նույնպես ուներ աշխարհակալ նպատակներ կանգնեցրեց Իրանին։ Թերեւս պատճառը Բոսֆորի ջրային արգելքն էր, որը կոտրեց Իրանի թափը, ապացուցելով եւս մեկ անգամ, որ անդրծովյա ուժերին կրկնակի դժվար է տիրանալ որեւէ տարածքի։ Հակահարձակման անցած հունական ուժը՝ Ալեքսանդր Մակեդոնացու գլխավորությամբ միավորեց Հին Աշխարհամասի կենտրոնական կարեւորագույն տարածքները՝ ներառյալ Իրանի, ու դրանինց առաջ՝ Ասորեստանի եւ Բաբելոնի ողջ նվաճածը (Տե՛ս՝ նկ․5, դեղին սահմնագիծը)։ Ոչ դրանից առաջ, ոչ դրանից հետո, երբեք այնքան հնարավոր չէր միաբեւեռ աշխարհի գոյացումը։ Ալեքսանդրին մնում էր միայն գրավել հյուսիսկովկասյան դաշտերը, հասնելու համար կարմիր սահմանագծին, ինչը որ պիտի այնքան էլ դժվար չլիներ․․․ Սակայն,,, Մի՛ կողմից խանգարեց Կովկասը, մյո՛ւս կողմից՝ Ալեքսանդրի առեղծվածային մահը։
    5. 6. 7.
    Արդյունքում, կենտրոնական տարածքները կրկին տրոհվեցին։ Մի պահ աշխարհակալության փորձ կատարեց ինքը Կենտրոնը, ի դեմս Հայոց Տիգրանի (դա կրկին վերադարձ էր (1) վիճակին եւ որոշ հայտ՝ (2՛) վիճակին անցնելու), սակայն Կենտրոնի փոքր լեռնոտ տարածքը չէր կարող ապահովել անհրաժեշտ ռազմատնտեսական ներուժ, եւ շուտով այն կրկին հայտնվեց Իրանի վերահսկողության տակ։ Իսկ մեր թվականության 4-րդ դարում իրագործվեց (1՛) տարբերակը․ Կենտրոնը բաժանվեց արեւմտյան եւ արեւելյան կայսրությունների՝ Հռոմի եւ Իրանի միջեւ, ընդմիշտ խորտակելով միացյալ Կենտրոնական գերտերության հաստատման, ուստի եւ նաեւ համշախարհային կայունության հաստատման հույսը (Նկ․ 6)։
    Նկ․ 6-ում չեն պատկերված այլ ցեղերի եւ պետությունների տարածքները, քանի որ այն դարերեւոմ դրանք, կա՛մ դեռեւս կազմավորված չէին կա՛մ՝ հեռու էին Կենտրոնից։ Շնորհիվ Կենտրոնից հեռու դիրքի այստեղ համեմատաբար մեղմ էր մրցակցությունը, եւ այս տարածքներում ստեղծվեցին հսկայական տերություններ (մոնղոլական, չինական), սակայն նույն այդ հեռավորությունը նրանց մի մասին հնարավորություն չտվեց լրջորեն պայքարել Կենտրոնի համար․ մոնղոլական կայսրությունը հետագայում քայքայվեց, իսկ չինական եւ հնդկական պետությունները մինչեւ վերջերս գրեթե չէին մասնակցում Կենտրոնի համար մղվող պայքարին։ Ալեքսանդրից հետո ամենից մոտ էր վերջնական նպատակին Ռուսաստանը, որին պատմության մեջ առաջին անգամ հաջողվեց ներառել Կովկասի երկու լանջերը մեկ պետության կազմում եւ նույնիսկ մի պահ հավակնել Միջերկրական ծովի ափերին եւ գրավել Կենտրոնի զգալի մասը (Ռուս-թուրքական պատե¬րազմների արդյունքում)։ Բայց դա իրոք սոսկ մի պահ էր․ լիովին (1) > (1՛՛) > (1՛) շարժման շրջանակներում, որ եւս մեկ անգամ հաստատեց, որ (1)-ից (2) անցումը պատմության ուշ փուլերում անհնար է։
    Ներկայիս վիճակը պատկերված է նկ․ 7-ում։ Հին Աշխարհամասում կարելի է նկատել 7 համեմատաբար ինքնուրույն, այս կամ այն աստիճանի ձեւավորված եւ այս կամ այն աստիճանի մասնատված աշխարհաքաղաքական տարածք․ իրանական, հնդկական, չինական, ռուսական, եւրոպական, արաբական, աֆրիկական (փակագծերում նկատենք, որ եւրոպական տարածքն իրականում հյուսիսատլանտյան (ՆԱՏՈ), այսինքն՝ միասնական, ԱՄՆ-ի գերակայությամբ՝ ամերիկա-եւրոպական կայսրության եւրոպական մասն է միայն)։ Կենտրոնն այսպիսով բաժանված է եւրոպական, ռուսական եւ իրանական հատվածների։
    Ելնելով «Ճառագայթաձեւ տրամագրերից» կարելի է առաջարկել հետեւյալ վարկածը (քաղաքագիտությունն, ի վերջո գիտություն է, եւ նրա շրջանակներում կարող են եւ վարկածներ լինել)․ մայր ցամաքի կենտրոնական մասի (տվյալ դեպքում՝ Հայաստանի) որքան մասն է վերահսկում այս կամ այն կայսրությունը, այդքան քաղաքական կշիռ ունի այն աշխարհում։ Ներկայումս պատմական Հայաստանի զգալի մասը (շուրջ 60 տոկոսը) ի դեմս Թուրքիայի վերահսկում է ՆԱՏՈ-ն, հետեւապես հենց այսպիսին է աշխարհում այս ուժի քաշը։ Հայաստանի մի որոշ մասը (մոտ 25 տոկոսը՝ ի դեմս Հայաստանի Հանրապետության եւ մասամբ՝ Վրաստանի եւ Ադրբեջանի հայկական տարածքների) դեռ որոշ չափով շարունակում է վերահսկել Ռուսաստանը, եւ մնացած մոտ 15 տոկոսի տերը Իրանն է։ Ներկայաիս սահմանները հաստատվել են Առաջին աշխարհամարտից հետո եւ մինչ այսօր ըստ էության չեն փոխվել, իսկ փաստացի պատկանելությունը՝ Երկրորդ աշխարհամարտից հետո։ Եթե համեմատենք նույն ժամանակահատվածում աշխարհում ուժերի հարաբերակցությանը, ապա կտեսնենք, որ այն իրոք արտահայտված է նշված տոկոսներով։ Աշխարհի ամենաազդեցիկ ուժը ԱՄՆ-ն է՝ դաշնակիցներով, որոնց ազդեցությունն իրոք նման է 60%-ի, երկրորդը՝ Ռուսաստանն է իր 25%-անոց ազդեցությամբ եւ վերջապես 15%-անոց Իրանը։ Ընդ որում ԱՄՆ-ը թուրքական 60%-ից օգտվում է միայն Երկրորդ աշխարհամարտից հետո՝ ՆԱՏՈ-ի կամավորումից հետո, մինչդեռ դրանից առաջ այն, իրոք, չուներ ազդեցություն Հին Աշխարհամասի վրա։ Միքիչ գերագնահատված կարող է թվալ Իրանի դերը։ Սակայն Իրանի քաշն աննկատ էր, քանի դեռ այդ երկիրը ելնելով իր տնտեսական եւ ռազմական ցածր հնարավորություններից խուսափողական քաղաքականության էր վարում, իսկ մեր օրերում, երբ ԱՄՆ-ը բացահայտորեն փորձում է Իրանին դուրս մղել համաշխարհային խաղից, վերջինս, պաշտապանելով իր դիրքերն, սկսեց դրսեւորել իրեն որպես միջազգային խաղորդ, եւ նրա քաշը պարզորոշ երեւաց. համենայն դեպս վերջին զարգացումները վկայում են, որ ԱՄՆ-ի հետ առճակատման մեջ Իրանը դրսեւորում է 15%-ից նույնիսկ ավելի մեծ քաշ (ճիշտ է վարպետորեն օգտվելով նաեւ դաշնակից Ռուսաստանի 25%-ից)։ Սակայն այս հարաբերակցությունը ցանկացած պահին կարող է փոխվել։ ԱՄՆ-ն առայժմ հաջողությամբ անջատում են Վրաստանն ու Ադրբեջանը ռուսական ազդեցության ոլորտից*, որի արդյունքում Կենտրոնի ռուսաստանյան մասնաբաժինը էապես նվազել է, հավասարվելով Իրանի մասնաբաժնին։ Եթե նաեւ Հայաստանին հաջողվի շրջել դեպի Արեւմուտք Ռուսաստանն առհասարակ խաղից դուրս կմնա եւ արդեն սոսկ չնչին Իրանյան մասը կմնա ոչ արեւմտյան։ Այդ դեպքում Իրանի շանսերը ԱՄՆ-ի հետ առճակատման մեջ գրեթե ի չիք դառնան. Հայկական բարձրավանդակի, ուստի եւ ամբողջ աշխարհի միակ տերը կդառնա Արեւմուտքը։ Թեեւ, իրավիճակն Արեւմուտքի համար կվերածվի (1՛՛) դեպքի, որն ինչպես գիտենք, անկայուն է եւ հարեւան կայսրությունները կրկին շանսեր կպահպանեն վերականգնելու Կենտրոնի իրենց մասնաբաժինները։
    Սակայն ամեն ինչ այնքան պարզ չէ։ Ներկայումս, մի՛ կողմից տրոհվում է արեւմտյան ճամբարը՝ Եւրոպայի եւ ԱՄՆ-ի տարաձայնությունների պատճառով, եւ առավելությունն, ինչպես ասվեց ունենալու է Հին Աշխարհամասի ուժը, այսինքն՝ Եւրոպան։ Մյուս կողմից բարձրանում է Չինաստանի եւ Հնդակաստանի հզորությունը, եւ որպես համաշխարհային քաղաքականության նոր խաղորդներ նրանք փորձ կանեն իրենց թաթը դնել տարածաշրջանի վրա։ Օրինակ՝ զարգացնելով Համագործակցության Շան¬խայյան Կազմակեր¬պու¬թյունը, որն իր անդամների ու դիտորդների սահմաններով գրեթե վերականգնում է երբեւէ եղածների շարքում կայսրություններից մեծագույնը՝ Մոնղոլականը։
    Ի՞նչ է այս ամենը նշանակում մեզ համար։ Նախ, մեր ճիշտ տեղն աշխարհում գիտակցելը միայն օգուտ կարող է բերել։ Աշխարհի կենտրոնում մեր գտնվելը պետք է դիտել ոչ որպես առավելություն կամ պատուհաս, այլ սոսկ որպես փաստ, որի հետ մենք պիտի հաշվի նստենք, փորձելով քաղել նաեւ եղած օգուտները, որոնք, կարծում եմ, նույնպես կլինեն. հազիվ թե միայն վնասներ լինեն։ Ամենակարեւոր հետեւությունն այն է, որ մի՛ կողմից մեր ազգը համաշխարհային քաղքականության նպատակակետն է, եւ մյո՛ւս կողմից՝ ինքը հայ ազգը՝ այդ քաղաքականության համար որեւէ հետաքրքրություն չի ներկայացնում։ Եւ սա հաստատվում է պատմության ամբողջ ընթացքով։
    Սակայն, մինչ այժմ մենք դիտարկում էինք աշխարհաքաղաքական երեւույթները դրանց բնական ընթացքում, այսպես ասած՝ առաջին աստիճանում, երբ հարստությունը հիմնականում ուղիղ համեմատական է վերահսկվող տարածքին։ Արդյունաբերության եւ առեւտրի զարգացումը բերում է նրան, որ աստիճանաբար հարստությունը սկսում է կախված լինել ոչ այնքան տարածքից, այլ հիմնականում՝ առեւտրից․ տնտեսությունը բարձրանում է երկրոդ աստիճանի վրա։ Պատմության ընթացքում այդ աստիճանին հասել են բազմաթիվ ազգեր եւ ստեղծվել են պայմաններ առեւտրա-արդյունաբերական ճանապարհով երկարատեւ զարգացման համար։ Սակայն միշտ էլ ինչ-որ մի գործոն շեղել է այդ ուղուց։ Որպես կանոն դրանք եղել են երկուսը․ դեռեւս զարգացման առաջին աստիճանին գտնվող ազգերի՝բարբարոսների հարվածները (դասական օրինակ՝ Հռոմի անկումը), կամ՝ թեեւ զարգացած, սակայն հենց այդ պատճառով իր ուժերը գերագնհատած ազգի գայթակղությունը հարստանալ նաեւ ընդարձակման հաշին։ Ինչը կարելի է հասկանալ․ որքան էլ, օրինակ, Սինգապուրի նման երկիրը հարուստ լինի իր արդյունաբերությամբ եւ առեւտրով, միեւնույն է լրացուցիչ տարածքում այն է՛լ ավելի լավ կզարգանար։ Այս դեպքի փայլուն օրինակն է Հիտլերական Գերմանիան։ Սակայն բարբարոսներ (համենայն դեպս՝ զորեղ) ներկայուս էլ չկան, իսկ երկրորդ տիպի ինքնավստահ արկածախնդրությունների անհեռանկարությունը ներկայիս աշխարհում պատկերավոր կերպով ապացուցեց ԱՄՆ-ը իր իրաքյան պատերազմով, որը գուցե պատվաստի դեր կատարի մյուս գերտերությունների (եւ, աստված տա՝ հենց ԱՄՆ-ի) համար։
    Հետեւապես այն, որ (1՛) տարբերակը բնականորեն անկայուն է դեռ չի նշանակում, որ այն չի կարող վերածվելհամեմատաբար կայուն վիճակի՝ քաղաքական եղանակներով։ Դա կարող է լինել եթե Կենտրոնը դառնա ինքնիշխան, սակայն աշխարհի համար բաց քաղաքական միավոր։ Սա կարող է հակասություն թվալ, բայց միայն առաջին հայացքից։
    Իրոք, ինչպես տեսանք, (1՛) տարբերակում գերտերությունների առջեւ միշտ կա Կենտրոնի նվաճման գայթակղությունը։ Սակայն այն կվերանա, եթե ստեղծվի վիճակ, երբ Կենտրոնի նվաճման ձգտումն իսկ ոչ միայն օգուտ չբերի նվաճողին, այլեւ անմիջապես թուլացնի նրան (ինչպես թուլացրեց ԱՄՆ-ին Իրաքի գրավումը), եւ նույնիսկ՝ ուժեղացնի հակառակորդներին։ Դա հնարավոր չէր առաջներում, երբ Կենտրոնը սոսկ ռազմական հարթակ էր, մայր ցամաքի երկրները հնազանդ պահելու համար։ Սակայն երբ առեւտրի եւ արդյունաբերության ստեղծած հարստությունը սկսում է գերազանցել պարզ նվաճումներից ստացված հարստությունը, վիճակը կտրուկ փոխվում է․ Կենտրոնը դառնում է գերտերությունները ամենակարճ կապող ճանապարհը, եւ դրա խաղաղությունն ու ապահովությունը ավելի կարեւոր են դառնում, քան դրա պատկանելության հարցերը։ Մեր իրական քաղաքական դաշտում այս վիճակը միայն վերջին տասնամյակների ընթացքում է հաստատվել՝ համաշխարհային առեւտրի պայթյունային աճի եւ պետությունների համակարգային բարդացման արդյունքում։ Դա նշանակում է, որ տեսականորեն գերտերությունները կարող են համաձայնության հասնել Կենտրոնի միացյալ շահագործման հարցում։ (Բնականաբար, եթե չլինի որեւէ արհավիրք, այդ թվում եւ ինչ-որ ուժերի կողմից այնուամենայնիվ սանձազերծված համաշխարհային պատերազմ, որն իջեցնի համաշխարհային պետական համակարգերի մակարդակը միջնադարյան մակարդակի եւ նորից շահավետ դարձնի Կենտրոնի համար ռազմական պայքարը։)
    Այս դեպքում անհրաժեշտ կլինի Կենտրոնի բարեկարգում, տնտեսության, հատկապես՝ սպասարկող ոլորտի եւ կապուղիների զարգացում։ Դրա համար անհրաժեշտ կլինի որոշել այս տարածքում բնակվողների խնդիրը։ Բնականաբար, այն պիտի ազատ լինի հիմնական գերտերությունների անվանադիր ազգերի՝ եւրոպացիների, ռուսների, չինացիների, պարսիկների, արաբների բնակվելու համար։ Բայց անհնար է, որ դրանցից որեւէ մի ազգ Կենտրոնում հասնի գերակշռման, քանի որ դա կնշանակի տվյալ գերտերության կողմից Կենտրոնի նվաճում։ Մյուս կողմից, գերակշռող ազգ պիտի լինի, այլապես անհնար կլինի Կենտրոնի միասնականության, ուստի եւ բնականոն գործունեության ապահովումը։ Հետեւապես, գերակշռող ազգի դերը պիտի հանձնվի տեղաբնիկ որեւէ ազգի։ Օրինակ, ընդունվի 1:2 հարաբերություն գերտերությունների անվանադիր ազգերի եւ տեղաբնիկ պետությունաստեղծ ազգի միջեւ։
    Այստեղ մոտենում ենք մեզ՝ հայերիս համար կարեւորագույն եւ ցավոտ հարցին։ Մինչ այժմ մենք պայմանավորվել էինք, որ շարադրանքում «Կենտրոն» աշխարհաքաղաքական հասկացությունը կիրառվելու է Հայաստան, Հայկական բարձրավանդակ իմաստով։ Սակայն նայենք նկ․ 8-ին, որում բաց մանիշակա¬գույնով պատկերված է քրդերի բնակեցման հիմնական տարածքը, նարնջագույնով՝ հայերի, իսկ սեւ կետագծով՝ Կենտրոնի պայմանական սահմանը (սրա համամսնությունները եւ ուղղվածությունը համապատասխանում են Հին Աշխարհամասի միջինացված ձեւին)։ Ինչպես տեսնում ենք, հայերի կողմից այս կամ այն կերպ վերահսկվող տարածքը կազմում է շուրջ 50 հազար կմ2, ինչը կազմում է Պատմական տարածքի մոտ 10 տոկոսը։ Մնացյալ 90 տոկոսը վերահսկում են թուրքերը եւ քրդերը։ Բնակչության թվաքանակով հաշված կունենանք առավելագույնը մոտ 5 մլն հայ,, մոտ 30 մլն․ քուրդ եւ մոտ 20 մլն թուրք (ներառյալ ազերի թուրքերին), այն է՝ կրկին մոտ 10 տոկոս։
    Բայց որպես Կենտրոնի պետությունաստեղծ ազգ կարող է հանդես գալ միայն մեկը, այլապես դա կբերի անկայունության, ինչը տվյալ ծրագրի տրամաբանությունից դուրս է։ Այդ դերը չի տրվի թուրքերին, քանի որ ունենալով զգալի տարածք Կենտրոնից դուրս նրանք կդիտվեն, որպես եւս մի գերտերություն, որի ստեղծումը աշխարհի ներկայիս գերտերությունների ծրագրերի մեջ հազիվ թե մտնի։
    Մնում են հայերն ու քրդերը։ Եւ այստեղ պարզվում է, որ տարածաշրջանային այս պայքարում հայերի հակառակորդները ամենեւին էլ թուրքերը չեն, այլ հենց քրդերը։ Բայց ո՞ւմն է առավելությունը։ Հայերի օգտին է խոսում դարավոր մշակութային հարստությունը, ներկայումս էլ արդեն իսկ պետություն՝ ուստի եւ պետական կառավարման փորձ ունենալը եւ սեփական տանը կարգուկանոն հաստատելու ունակությունը, ինչպես նաեւ քաղաքականությունում որոշակի ազդեցություն եւ ավելի հնագիստ ազգի համբավ ունենալը։ Նաեւ, դրական կարող է համարվել ամենատարբեր ազգերի հետ համագործակցելու փորձը։ Բացասականը՝ փաստացի հայաբնակ տարածքների փոքրությունն է։ Քրդերի օգտին խոսում է քանակական գերազանցումը եւ ներկայիս դե-ֆակտո Քրդստանի՝ Կենտրոնին առավել համապատասխանությունը։ Բացասականը՝ պետականության փորձի բացակայությունը, «անհանգիստ» ժողովրդի համբավը եւ մշակույթապես անհայտ լինելը։
    8. 9.
    Նկ․ 9-ում, առաջարկված է Կենտրոնի եւ կենտրոնամերձ երկրների սահմանների այնպիսի վերաձեւում, որը կապահովեր կենտրոնական երկրի կայուն գոյությունը՝ մի՛ կողմից, դրա՝ որպես կապող օղակ ծառայելու հարմարությունը՝ մյո՛ւս կողմից։ Չոգեւորվելու համար նկատենք, որ այստեղ այդ երկիրը անվանված է Հայաստան միայն պայմանականորեն․ եթե մենք չդրսեւորենք մեզ որպես ազգ, որն ի զորու է վերահսկել եւ շենացնել այն, այդտեղ կարող է հայտնվել եւ այլ անվանում։
    Ոմանց նման քարտեզի ստեղծումը կարող է անլուրջ թվալ։ Ցավոք, մեր մեջ, ի տարբերություն շատ ու շատ այլ ազգերի, ազգային հեռանկարների մասին խոսելը, որպես կանոն ծաղրի է արժանանում։ Իրոք, այսպես կոչված «Ծովից ծով Հայաստանի» մասին խոհանոցային զրույցները արժեզրկել են այդ գաղափարը։ Սակայն վերոշարադրյալից հետեւում է, որ այդ հեռանկարների ծրագրումը եւ ապա՝ հետապնդումը, չի բացառվում, որ մեր ազգի հետագայում գոյատեւման, առհասարակ, միակ գրավականը լինի։ Նկատենք նաեւ, որ ներկայումս բազ-մաթիվ ազգեր արտահայտում են իրենց տարածքային պահանջները եւ նույնիսկ ձգտում հասնել դրանց կատարմանը։ Օրինակ, ալբանացիները փորձում են կերտել Մեծ Ալբանիա (նկ․ 10), թուրքերը՝ Մեծ Թուրան (նկ․ 11)։ Էստոնացիները (նկ․ 12) ներկայացնում են իրենց տարածքային պահանջները՝ Ռուսաստա¬նին, վրացիները (նկ․ 13) ծրագրում են վերադարձնել իբր երբեմնի իրենցը եղած հողերը, քրդերը՝ ստեղծել Ազատ Քրդստան (նկ․ 14) եւ այլն։ Ի դեպ, թվարկվածներից երեքը իրենց ապագա տարածքներն աճած են տեսնում հենց մեր հաշվին։
    10. 11. 12.
    13. 14.
    15. 16.
    Դրանից բացի, մեր տարածաշրջանի ապագան փորձում են վերագծել եւ այլ ուժեր, ինչը միանգամայն հասկանալի է՝ վերաշարադրյալի շրջանակներում։ Օրինակ, ԱՄՆ փորձագետ, գնդապետ Ռալֆ Պետերսն այսպես է տեսնում մեր ապագան. (նկ․ 15)։ Մի քուրդ հեղինակ՝ այսպես. (նկ․ 16)։
    Երկու խոսք՝ առաջարկվող սահմանագծերի սկզբունքի մասին։ Դրանց հիմքում ոչ միայն ազգերի փաստացի բնակեցման սահմաններն են, այլեւ ազգային մտածելակերպում դրանց պատկանելությունը, տեղանքի առանձնահատկությունները, հաղորդակցման ուղիների անցկացման հնարավորությունը, տա¬րածա¬շրջանային ուժերի առավել կայուն հարաբերությունը եւ այլն։ Տարածաշրջանային կայունության տեսակետից նպատակահարմար է գտնվել մի շարք նոր պետությունների ձեւավորումը (անվանումները՝ պայմանական են)։ Դրանք են․ շիա մահմեդականների պետությունը՝ Շումերը՝ Բասրա մայրաքաղաքով, քրիստոնյա ասորիների պետությունը՝ Ասո¬րե¬ստանը (Մոսուլ), Քրդստանը (Քիրքուկ), Աբխազիան (Սուխում)*։ Իրանի սահմանագիծը ենթարկվել է որոշ փոփոխության, մասամբ՝ տա¬րածք տրամադրելով Կենտրոնին եւ Քրդստանին, սակայն փոխհատուցելով՝ Տիգրիսի հովիտի տարածքների հաշվին։
    Եզրակացություններ։
    1. Որեւէ տարածաշրջանի վերահսկման համար անհրաժեշտ է վերահսկել դրա կենտրոնը եւ կենտրոնաձիգ կապուղիները։ Մարդը ցամաքային էակ է, եւ հիմնական նշանակություն ունեն ցամաքային կենտրոնները եւ ուղիները։ Ամենամեծ, ուստի եւ ամենաազդեցիկ մայր ցամաքի՝ Հին Աշխարհամասի Կենտրոնը գտնվում է Հայկական բարձրավանդակում, հետեւապես դրա գրավումը՝ ցանկացած գերտե¬րության նպատակն է, իսկ համաշխարհային քաղաքականության էությունը՝ հայաստանակենտրոնու¬թյունն է։ Հայաստանն այժմ բաժանված է երեք գերտերությունների՝ Արեւմուտքի, Ռուսաստանի եւ Իրանի միջեւ, ընդ որում՝ մեծագույն մասը Արեւմուտքի վերահսկողության տակ է։ Ընդ որում այդ տարածքում փաստա¬ցիորեն բնակվող ազգը այդ քաղաքականության մեջ ինքնին հետաքրքրություն չի ներկայացնում։
    2. Վերլուծությունից հետեւում է, որ հնարավոր է Կենտրոնի երկու հիմնական վիճակ․ բաժանված այլ գերտերությունների միջեւ, եւ կենտրոնական գերտերության կազմում։ Առաջին տարբերակում Կենտրոնն անկայուն է, քանի որ մշտական ռամական բախումների թատերաբեմի դերում է գտնվում, երկրորդը՝ կայուն։ Երկու տարբերկներից արդեն իսկ իրագործվել է առաջին՝ անկայուն տարբերակը։ Արտադրության եւ առեւտրի պայթյունային զարգաց¬ման արդյունքում մոտ ապագայում որոշ հավանականությամբ կարող է ստեղծվել վիճակ, երբ Կենտրոնի, որպես կայուն առեւտրային կապուղի օգտագործումն ավելի շահավետ դառնա, քան թե դրա ռազմական վերահսկումը։ Մենք պիտիպատրաստ լինենք դրան։
    3. Մեր ազգն անզոր է ուժային դեր խաղալ իր իսկ տարածքի համար մղվող պայքարում, սակայն ռազմական ուժն անհրաժեշտ է Կենտրոնի տարածքում հայկական գերակայության ապահովման համար։ Ընդ որում, ուժն այդ պիտի բավարար լինի ամբողջ Կենտրոնի՝ Հայկական բանրձրավանդակի վերահսկման համար։ Այսինքն մեզ անհրաժեշտ է դեռ շատ ավելի հզոր զինուժ, քան կա։ Ներկայումս մեր ռազմական ներկայությունը տարածվում է միայն Ռուսաստանի հատվածում։ Սակայն մենք պիտի պատրաստ լինենք տեղափոխել այն նաեւ մյուս երկու հատվածները, եթե դրա համար բարենպաստ պայմաններ ի հայտ գան։ Այն որ, տեսականորեն նման պայմաններ կարող են ստեղծվել եւ մյուս գերտերությունները կարող են շահավետ գտնել հայկական ներկայությունը Կենտրոնի՝ իրենց կողմից վերահսկվող հատվածներում, վերջինս միասնական դարձնելու նպատակով, արտահայտվում է նրանում, որ վերջին 15 տարիների ընթացքում փաստացիորեն հայկական ռազմական գերազանցումը տարածաշրջանում նրանք հանդուրժել են։ Եւ հակառակը, եթե գերտերությունները տեսնեն, որ մենք ի վիճակի չենք տիրություն անել մեր վերահսկո¬ղության տակ հայտնված տարածքում նրանք կարող են հենվել այլ ուժերի վրա։ Ու հատկապես՝ քրդական ուժի, եւ հենց սրան կհանձնեն Կենտրոնի վերահսկումը։ Վերջնական որոշումը մերը չէ, սակայն մենք կարող ենք ազդել այդ որոշման վրա,համոզիչ հայտ ներկայացնելով։ Ընդ որում այդ կարողությունը պիտի ունենա թե՛ ռազմական, թե՛ կազմակերպական եւ թե՝ մշակութային բաղադրիչ։ Այսինքն մենք պիտի ապացուցենք, որ կարող ենք ո՛չ միայն ուժով պահել մեզ տրված տարածքը, այլեւ՝ շենացնել այն, քանի որ չի կարող լինել արդյունավետ կապուղի, եթե այն չի սպասարկվում։ Այլ կերպ ասած, Հայաստանը կարող է միայն զար¬գացած լինել․ հետամնաց Հայաստանը չի կարող գոյատեւել։ Մինչդեռ ներկայումս մեր երկրի ենթակա¬ռուց¬վածքները շատ դանդաղ են զարգանում, իսկ ռազմա-տարածքային հարցերում ոմանք պարզապես ցանկանում են հրաժարվել ունեցածից, ենթակվելով իբր մեծ տերությունների պահանջներին։ Դրանով իսկ նմանվելով «Ո՞վ է ուզում դառնալ միլիոնատեր» խաղի այն մասնակիցներին, որոնք չկարողանալով կռահել, թե վարողը ե՛րբ է օգնում իրենց, իսկ ե՛րբ՝ մոլորեցնում, ակնհայտ եւ ճիշտ քայլերի փոխարեն նախապատվությունը տալիս են սխալ լուծումներին։ Այն տարբերությամբ միայն, որ քաղաքականության դեպքում մեզ ոչ ոք «անձեռնմխելի գումար» չի տրամադրի։
    4. Մենք կարող ենք գոյատեւել միայն ու միայն գիտակցելով այն փաստը եւ հաշտվելով դրա հետ, որ մեր հայրենիքը աշխարհի կենտրոնն է։ Հայաստանի քաղաքականության հիմքում պիտի լինի գիտակցումը, որ Հա-յաստանը որպես համաշխարհային կենտրոն պիտի լինի միասնական, եւ պատկանի մեզ, պայմանով, որ այն կծա-ռայի բոլորին։ Հաշտվել, այլ ոչ թե ուրախանալ դրանով, քանի որ դա վտանգում է մեր ազգային ինք¬նու¬թյունը, ներքաշում շատ երերուն եւ վտանգավոր, բայց՝ անխուսափելի խաղի մեջ։ Հետեւապես, եթե համաշ¬խար¬հային քաղաքականության էությունը հայաստանակենտրոնությունն է, ապա Հայաստանի քա¬ղա¬քա¬կա¬նու¬թյան էությունը պիտի լինիհայակենտրոնությունը։ Այն է՝ հայկական ինքնության պահպանումը։

    Ռուբեն Թարումյան
    24.06.2006-17.01.2008

    * Հոդվածը գրվել է Ռուս-Վրացական ընդհարումից առաջ։ Եթե դրանից առաջ վերոշարադրյալ դատողությունները կարող էին իրականության հետ կապ չունեցող վարժանքներ թվալ սոսկ, ապա այժմ պարզ է, որ Պոտսդամյան աշխարհը ապրում է իր վերջին օրերը եւ մենք կանգնած ենք աշխարհի նոր վերաձեւման շեմին։ Եւ մենք չենք կարող համաշխարհային դերձակների շարժումների սոսկ դիտողները լինել։ Գոնե մտածել է պետք։

  4. ASTGIK Says:

    Бог может Все и может еще тебя обратно туда положить откуда ты есть.եթե ինչ-որ մեկի դուր չի գալիս Իմ հայ Սուրբ Առաքելական Եկեղեցին, որի սկզբի համար ձեր նմանները
    Բարթողեմոսի կաշին են քերթել, իսկ Թադևոսի մասին էլ դուք կարդացեք թե ինչ եք արել և շարունակւոմ եք:Իսկ տրդատ արքան ձեր նման խոզ դառավ, մինջև Գրիգոր լուասավորիչը ձեր նման խոզից նման մարդ դարձրեցշ մկրտեց Հանուն Հոր և Որդու և հՈգուն Սրբոյ և մինջև հիմա էկլ դրանով է զբաղված:
    Լսեք զարհուրելի պսեդոինտելեկտուլներ:անգրագետ գյադեք:
    նեռի լակոտներ:էքստրասենսի խաբվածներ: կախարդների
    դյութվածներ:շեղվածներ:անհավատ թուրքի շներ: անօրեն ամերիկացներիի օբամայի տուտուզ լզողներ:մասոնի մարիոնետներ, բոզի ծնունդներ, պիդառաստներ:
    ուր էլ գնաք ինչ էլ անեք՝ մի է Աստվածը:БОГ ЕДИН.
    GOD IS ONE.
    եթե նա չուզեր ստեղծել ԷՋՄԻԱԾԻՆԸ, չէր ստեղծի:
    իսկ ով ուզում է քանդել ԱՍՏԾՈ ՍՏԵՂԾԱԾԸ ԻՆՔՆ Է հեթանոս թուրք է:ԱՄԵՆ:
    Մայրիկիս ասած հայրդ սոխ, մայրդ սխտոր, ինչ լինելդ լավ գիտեմ:խոզի ծնունդներ:լավ էր ձեր ծնողները սոխ ու սխտոր լինեին:կփրկվեիք:բայց ձեր խոզ ծնողները իրենց նման խոզեր են ծնել, դուք էլ ձեր նման խոզեր կծնեք: ծախված հոգիներ:: Սուրբ Էջմիածինն ու Էջնիածնին Նվիրված Սուրբ Հայրերին կպնողների վերջը խոզանոցն է:որտեղ էլ ապրում եք ցանկանում եմ, որ ապրեք,քանզի եթե առաջ ապչղթում էի, որ ամեն հայ փրկվեր, հիմա ձեր խոզի մռութների քանակը այն քան է ավելացել, որ այլ ելք չկա քան ձեզ մի լավ լցնելը:
    գնացեք թուրքի քամագը մտեք:մայրիկիս ասած ոռը:
    ԹԱԹԵՐԴ ՔԱՇԵՔ ԻՄ ՀԱՅ ՍՈՒՐԲ ԱՌԱՔԵԼԱԿՆ ԵԿԵՂԵՑՈՒՑ, ԹԵ ՉԷ 1988 ԹՎԻ ԵՐԿՐԱՇԱՐՋԻՆ ԵՐԱՆԻ ԿՏԱՔ: ԴԵԲԻԼՆԵՐ:
    ԵՐՈՒՍԱՂԵՄՈՒՄ հույները կպան ՀԱՅ ԱՌԱՔԵԼԱԿԱՆ ԵԿԵՂԵՑՈՒՆ, ընգան քաքը:առը հա թե ԱՍՏՎԱԾ դրանց կների:
    ԱՌԸ ՀԱ: հիմա նույնն էլ արդեն ձեզ հետ է:գաք եվրոպա տշելու են ձեզ ստեղից: սիկտիր եղեք թուրքի ծակը մտեք:
    ԱՅՍՈՒՀԵՏև ԻՄ ԱՍՏԾՈ ՕՐՀՆԱՆՔԸ ՄԻԱՅՆ ՀԱՅ ԱՌԱՔԵԼԱԿՆ ԵԿԵՂԵՑՈՒ և ՆՐԱ ԸՆՏՐՅԱԼՆԵՐԻ ՀԱՄՐ Է, ԻԱԿ ԱՆԵԾՔԸ և ՊԱՏՈՒՀԱԸ ՀԱՅ ԱՌԱՔԵԼԱԿԱՆ ԵԿԵՂԵՑԻՆ ՔԱՆԴՈՂՆԵՐԻ՝կապ չունի ինչ ազգ լինի,ինչ հավատք:
    ՆԶՈՎՔ:ՀԱՆՈՒՆ ՀՈՐ և ՈՐԴՈՒ և ՀՈՑՈՒՆ ՍՐԲՈՅ ԱՅԺՄ և ՄԻՇՏ և ՀԱՎԻՏՅԱՆՍ ՀԱՎԻՏԵՆԻՑ:ԱՄԵՆ:
    ԱՅ ՍԵՆՑ ՄԻ ՀԱՏ ՃԿՈՒՅՏՍ ՇԱՐԺԵՄ ՁԵՐ ՏՆԵՐԸ ԿՔԱՆԴՎԵՆ:
    ԻՀԱՐԿԵ ՎԱՅ ՆՐԱՆՑ, ՈՎՔԵՐ ՀԱՅՕՐԴԻՆԵՐԻՆ ԿՏՐՈՒՄ ԵՄ ՄԱՅՐ ԵԿԵՂԵՑՈՒՑ, ՍՈՒՐԲ ՀԻՍՈՒՍԻՑ, ՍՈՒՐԲ ՄԱՐԻԱՄ ԱՍՏՎԱԾԱԾՆԻՑ:ՄԻԼՅԱՐԴ ՎԱՅ:
    ԴՐԱՆՔ ԲՈԼՈՐԸ ԵՐԳԵԼՈՒ ԵՆ ների աստված իմ էս ինչ արեցինք::ամեն
    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
    ԵՐԿՆԱՅԻՆ և ԵՐԿՐԱՅԻՆ ՄԱՀԱԳԻՐ ՀԱՅ ԱՌԱՔԵԼԱԿԱՆ ՍՈՒՐԲ ՈՒՂՂԱՓԱՌ ԵԿԵՂԵՑԻՍ ՔԱՆԴՈՂՆԵՐԻ ՎՐԱ:
    ԳՐԻԳՈՐ ԼՈՒՍԱՎՈՐԻՉԻ ՆԶՈՎՔԸ, ԲՈԼՈՐ ԱՌԱՔՅԱԼՆԵՐԻ ՀԵՏ ՁԵՐ ՎՐԱ, ՈՎ ԿՔԱՆԴԻ ՀԱՅ ԱՌԱՔԵԼԱԿՆ ԵԿԵՂԵՑԻՆ:
    ԱՇԽԱՐՀԻ ԲՈԼՈՐ ՍՈՒՐԲԵՐԻ և ԿԱՆԳՈՒՆ ՄՆԱԼ ՑԱՆԿԱՑՈՂ ՍՈՒՐԲ ԵԿԵՂԵՑԻՆԲԵՐԻ ՆԶՈՎՔԸ ԼԻՆԻ ՀԱՅ ԱՌԱՔԵԼԱԿԱՆ ՍՈՒՐԲ ԵԿԵՂԵՑԻՍ ՔԱՆԴԵԼ ՑԱՆԿԱՑՈՂՆԵՐԻ ՎՐԱ:
    ՍՈՒՐԲ ՍՈՒՐԲ ՍՈՒՐԲ:ՎՆԱՎԱԿԱՆ Է:
    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++GREAATINGS FROM HOLLAND.ITS TIME.

    • Karen Says:

      IRAVACI ES

    • Karen Says:

      ԿՈՆԿՌԵՏ ԱՅԴՊԵՍ ԿՈՉՎԱԾ <> :

      ԿԱՅՔԻ ՄԱՍՆԱԿԻՑՆԵՌԻ ԿՈՂՄԻՑ ՓԱՍՏԵՐ ՈՒ ԳՌԱՐՈՒՄՆԵՐ ԻՄԻ ԲԵՐԵՑԻ,ՙԱՆՈՒՆՆԵՐ ՉԵՄ ՏԱԼԻՍ:

      P.S.՚

      Իմ կողմից կասեմ,ինձ դուր չեկաv ,որ քրմերը Գառնիյում բոլորի ու երեxաների աչքի առաջ մոռթեցին ոչխարներին,սա ահավոր տեսարան էր,հայհոյելն էլ քիչ ա:

  5. Կարեն Քյանդարյան Says:

    մի հատ հարց տամ.
    Երբ ես հավաքում էի Օդնօկլասսնիկի ազգայնականներին իմ խումբ,ես այդպես էլ չհասկացա մի բան,ԻՆՉՈՒ? Հովհանես Գալաջյանը հիստերիա արեց,արդ որ ես ՝ Կարեն Քանդարյանս Հրեածին եմ,կներեք բայց ձեր սիրելի Նժդեհն ու Հիտլեռը ու Քրմապետ Սլակը պակաս չեն առնչվել Հրեա մասսոնական ընտանիքների հետ,արդ ինձ հալածեցիք,քանզի ՑԵՂԱԿՐՈՆ եմ եղել,սրանից հետեվություն,Հրեաները վերհսկում են Ազգայնականնեևիդ….մեղա քեզ Աստված.ես կմնամ Քրիստոնյա,համենայնդեպս ոչ ձեր նման անհանդուրժող:

    • Karen Says:

      ես կպաշտեմ ձեր Յահվահին?
      Ոչ,ես Արեվ եմ ուզում պաշտել;
      Եթե ես վերացնեմ աշխարհի կրոնները,
      կթողնեմ միայն ԱՐԵՎԻՆ պաշտեք,շատ մի ոգեվորվեք…

    • Armen Says:

      Արիներին վարկաբեկել ես,դրա համար

      • Karen Says:

        Почему я стал плохим

        Воспитание – это путь служения. И поэтому Игнор на детей должен стать первым сигналом неблагополучия будущего гражданина. Если дома, в семье с ним не занимаются, то тогда это ваша святая миссия перед Родиной, перед Богом.

  6. Карен Кяндарян Says:

    «Ո՛վ հայրեր, ո՛վ պապեր, այս գավաթը խմում եմ, բայց առանց նվիրելու ձեր ոսկորներին: Եթե դուք այս վանքերի տեղը, որոնցմով լիքն է մեր երկիրը, բերդեր շինեիք. — եթե դուք սուրբ խաչերի և անոթների փոխարեն, որ սպառեցրին ձեր հարստությունը, զենքեր գնեիք. — եթե դուք այն անուշահոտությանց տեղ, որ խնկվում են մեր տաճարներում, վառոդ ծխեիք, — այժմ մեր երկիրը բախտավոր կլիներ: Այլևս քուրդերը մեր երկիրը չէին քանդի, մեր որդիքը չէին կոտորի և մեր
    կանայքը չէին հափշտակի…:
    Այս վանքերից ծագեց մեր երկրի կործանումը, նրանք խլեցին մեր
    սիրտը ու քաջությունը. նրանք ձգեցին մեզ ստրկության մեջ, սկսած այն օրից, երբ Տրդատը թողեց իր սուրը և թագը, առեց խաչը և մտավ Մանիա այրում ճգնելու համար… — Ո՛վ հայոց հին աստվածներ, ո՛վ Անահիտ, ո՛վ Վահագն, ո՛վ Հայկ, նվիրում եմ այս բաժակը ձեր սուրբ հիշատակին, դուք փրկեցեք մեզ…»:

    բայց այդ ոնցա որ Եվրոպաի քրիստոնյա ազգերը կարողացան ստեղծել Կայսրություններ,?

  7. Карен Кяндарян Says:

    Բարի,իսկ ինչ կասեք Ցեղակրոնների մասին,դա Քրիստոնեական խաչակրած նոր արշավանք է?

  8. ditord Says:

    Бог не может вылезти из пизды !

  9. Agni Mog Says:

    Լուսնից դարձի՛ր, ի՛մ ժողովուրդ
    «Զարթնի՛ր, ուշ է արդեն»: Մեզ շատ ծանոթ արտահայտություն` դեռ վաղ հասակից, երբ մեր մայրերն էին մեզ արթնացնում քնից:
    Արեգակն արդեն վաղուց ավետում է բարի լույս: Արթնացի՛ր և պատասխանի՛ր. «Բարի լու՛յս, Արեգա՛կ: Շնորհակալ եմ քո լույսի և ջերմության համար: Դու կյանք ես տալիս, ուրախություն, խինդ, հարատևություն, որը հատուկ է քո մարդկանց ու արարածներին»:
    Կյանքը գեղեցիկ է դառնում ամեն անգամ, երբ բարի լույս ենք մաղթում Արեգակին, աշխարհին, բնությանը, մարդկանց:
    «Բարի լույս»-ով ավետում ենք քո լույսն աշխարհին, ո՛վ մեծ Արարիչ, Ստեղծի՛չ լույսի և Հորինի՛չ գիշերվա:
    Արարի՛չ, լույսով ու ջերմությամբ ողողեցիր այս աշխարհը: Խավարի մեջ կախեցիր լուսինը մեզ համար իբրև քո լույսի վկայություն: Բայց մարդիկ խավարն ավելի սիրեցին, քան լույսը, քանզի այնտեղ լուսին կար: Հմայվեցին սառը լուսնով` մոռանալով Արեգակի լույսը հրածին, դարձան տխուր, դժբախտ, հիվանդ, անճար, անհույս, անսեր և անսերունդ:
    Կյանքը լույս է, որն առատորեն և անշահախնդրորեն պարգևում է մեզ Արեգակը: Նա է մեր սրտերը լցնում սեր կոչվող լույսով, որով ճանաչում ու գնահատում է աշխարհը: Չկա լուսավորի համար ոչինչ առավել, քան սերը` սերն առ մայրը, ծնողը, զավակը, հայրենիքը, բնությունը, մի խոսքով` սերն առ Էրգիր: Լույս կրողներն են տերերն Էրգրի, որտեղ խավարակիրներն անելիք չունեն:
    Թո՛ղ քաղցր քունդ, որ պատել է քեզ ամբողջ գիշեր, թո՛ղ լույսնի լույսը գիշերվան, ողջունի՛ր Արեգակին` արտասանելով. «Առավոտ լուսո Արեգա՛կն արդար, առ իս լույս ծագեա՛»: Ողողի՛ր մարմինդ և հոգիդ բարի լույսով արարչաստեղծ:
    Արթնացի՛ր խավար քնից, թոթափի՛ր լուսնի հրապուրանքն ու լցվի՛ր ճշմարիտ լույսով Արեգակի: Ընդունի՛ր պարգևն Արարչի, Ով քեզ կարգել է լուսավորիչ` աշխարհում այս խավարի` մեղմելու տառապանքները դժբախտների ու արդարություն փնտրողների:
    Լուսավորներն են տերերը Էրգիրի, որն Արարիչն է մեզ ավանդել: Տե՛ր կանգնիր քո ժառանգությունը, թույլ մի՛տուր, որ թալանեն, գողանան, ծաղրեն ու արհամարհեն: Սթափվի՛ր, այլապես ուշ կլինի: Հերթ չեն տալիս իրար ոհմակները շնագայլերի ու բորենիների:
    Հիշի՛ր քո պապերին ու հաստատի՛ր կապն անցյալի հետ, որ քո ապագան է: Հարվածի՛ր Հայկի ուժով, խորտակի՛ր մարդակերներին, որոնք մարմիները հոշոտելով չեն բավարարվում, հոգիներն են պղծում, թալանում:
    Ձա՛յն տուր, Ձենո՛վ Օհան, արթնացրո՛ւ հմայվածներին խավարի նիրհից:
    Կտրել են ոստերն ու ճյուղերը ծիրանենու, հերթն արմատին է հասել դարավոր ծառի: Թույլ մի՛ տուր, որ քեզ կորստի մատնեն: Կտրած ծիրանենուց հաստաբուն ծիրանափող են պատրաստում, որ քո մահվան ողբը աշխարհով մեկ տարածեն:
    Թո՛ղ քունդ քաղցր` հաճույքն այդ սին, որ երազ է կոչվում: Լցվի՛ր կյանքով իրական: Պետք չեն մեզ սին աշխարհներն ու սին մարդիկ, սին գաղափարներն ու աստվածները, սին երաժշտությունն ու սին պարերը, սին երգերը: Մեզ սին լույս ( լու-սին) պետք չէ, մեզ իրական լո՜ւյս է հարկավոր:
    Գողանում, տանում են տնկիները ծիրանի և տարածում աշխարհով մեկ` պղծելով նրանց օտար ու վայրի պատվաստներով: Տե՛ր կանգնիր քո տնկիներին` քո ապագա սերնդին: Տանում են այգուդ բերքն ընտիր, զրկում քեզ հարատևությունից:
    Լսվում է ձայնը ծիրանափողի, որն օտարն է նվագում: Հերի՛ք է պարես պարը ու երգես երգը լուսնի, թռվռաս ու ցատկոտես հորթի հրճվանքով` դեմքիդ մարդկային հագնելով դիմակ անասնական: Այո՛, անասնական, քանզի տրվելով հմայքին լուսնի` ասուն էիր, դարձար անասուն, եղար բանող եզ:
    Մի՛ արբեցիր լուսնի լույսով ու մի՛ դարձիր գերին լույսի գնդի (լուցիֆերի), մի՛ արթնացրու քո մեջ այն գազանին, որը հոգիներ է գնում հաճույքների ու գոհացումների առատությամբ. «Ի՞նչ ես մտածում, օգտվի՛ր բոլոր հաճույքներից, պոռնկացի՛ր ու շնացի՛ր: Վայելի՜ր կյանքը, որ քեզ մի գիշեր է տրվում, իսկ գիշերը վերջ չունի, վկա քեզ` լուսնի գեղեցկությունը: Քո առջև է սեղանը խնջույքի: Էլ մի՛ երկմտիր, հագեցրո՛ւ ծարավդ ընտիր խմիչքով ծիրանի, կեր ու հափրացիր: Չէ՞ որ այդ ամենը քոնն է, ու քանի դեռ քոնն է, վայելի՛ր. չորս բոլորը ժանտախտ, իսկ դու խնջույքի հրավիրյա՜լ, ընտրյա՜լ»:
    Արթնացի՛ր անասուն քնից և դարձի՛ր ասուն, չէ՞ որ դու մարդ ես արարչածին` տերն այս Էրգրի:
    Վերականգնի՛ր տաճարը հավատամքի և հաստատի՛ր կարգը տեզերական: Հիշի՛ր լուսավոր քո նախնիներին ու հսկա սուրբ Սարերին, որ ամեն առավոտ խոսում են քեզ հետ. «Բարև՛, արարչածին ի՛մ ժողովուրդ: Դեռ երկա՞ր ենք տառապելու: Միացե՛ք, բռունցվե՛ք, վառե՛ք հուրը ձեր սրտերի, ցրե՛ք խավարը, բացե՛ք դուռը Ագռավաքարի, որ դուրս գա Մհերն իր գերությունից և արդարությունը վերահաստատի, վերականգնվի Ջոջաց տունը»:
    Քաղցր է քունը, հմայքը` զորեղ, պակասել է հուրն արարչական, կորել է հավատն աստվածային, բայց հիշի՛ր ով ես,որտեղից ես գալիս և ուր ես գնալու …
    Այլապես խավարի զազրախոս, հորդապաշտ ծառան լուսնի երկրից հոխորտում է. «Ահա՛ երկիրն ավետյաց, որ փնտրում էինք, ահա՛ իմ նախնիների հայրենիքը: Մենք ենք ընտրյալ որդիներն աստծո, մերն է երկիրն այս»:
    Ամենուր վխտում են սին «լուսավորիչներ»: Քանդում են նրանք լույսի տաճարները քո հին ու իրենց խավարինը կառուցում: Իսկ որդիներդ էլ`այնտեղ օծվում են «լուսավորիչներ» լուսնի:
    Ահա, նայի՛ր, այս մեկը վերցրել է գանգը մանկան` արյունով լեցուն, կենաց է ասում ու ոգևորում. «Կերե՜ք, վայելե՜ք, երկիրն ամբողջ ձեր առջև է, ո՛ր մասը կցանկանաք, թող ձերը լինի»: Դատարկում է գավաթն ու պատրաստվում հաջորդ կենացին: Նա քո արյունով կենացներ է ասում ու քո մարմնից սեղան է բացում բորենիների իր ոհմակի համար:
    Տե՛ս այս մյուս «լուսավորչին», որը հոգիներ է որսում` քարոզելով գենդերային հավասարություն կոչվածը, որպեսզի նսեմացնի մեր մայրերին ու քույրերին, իսկ տղամարդկանց հանի վաճառքի սուրբ քաղաքի փողոցներում:
    Լսվում է ձայնը լուսնի ծառայի. «Արթնացի՛ր-քնի՛ր, արթնացի՛ր-քնի՛ր»:
    «Իսկ ով չքնի, կոկորդը կրծի՛ր»,- հոխորտում է լուսագունդը:
    Իսկ այս «լուսավորիչը» լուսնի, տե՛ս, ինչպես է մարդկանց խաբում: Ազատություն բարբաջելով` պարանը գցում է նրանց օձիքին ու կախ տալիս ծառից. «Սա է ազատությունը, որ երազում եք»:
    Հեռվում մի ուրիշ «լուսավորիչ» երգում է, հետն էլ պարում` իր բարեմասնությունները գովերգում. «Սա է ճշմարիտ երգը, սա է ճշմարիտ պարը, վայելեք քանի դեռ բարի եմ և առատորեն ցուցադրում եմ»:
    «Թա՜նկ առնեմ, էժա՜ն ծախեմ», – առաջարկում է մի նոր վաշխառու «լուսավորիչ»: Նա գտել է մարդկանց խաբելու և գայթակղելու իր կերպը. բարերար ձևանալով` մոլորեցնում է մարդկանց գթասրտությամբ, մարդասիրությամբ:
    «Վայելե՜ք օղին, վայելե՜ք գինին` արյունը Քրիստոսի, վայելե՛ք ու դարձրե՛ք աստվածների նման իմաստուն, – տարփողում է լուսնի «լուսավորիչը», – ծախի՛ր հոգիդ ինձ և ստացի՛ր պարգևն այս լուսնային: Վերցրո՛ւ, շնչի՛ր սպիտակ փոշին հաճույքի ու մոռացումի, սավառնի՛ր երազներիդ մեջ: Կյանքը մի մեծ խավար է, որտեղ լուսին կա»:
    «Կյանքի խոսք եմ բերել ձեզ, եհովան վկա, մորմոնի արև, լուսավորվե՛ք լուսնի լույսով, դարձե՛ք ճշմարիտ հավատացյալներ և սուրբ հոգի կստանաք», – քարոզում է մեկը:
    Իսկ մյուսը, թե. «Լռի՛ր, ի՞նչ հոգի, ի՞նչ Քրիստոս, եհովան է, որ կա: Նա մեզ իր քաղաքում է բնակեցնելու»:
    Հաջորդն է շտապում. «Ի՞նչ քաղաք: Մենք տիեզերքների ու մոլորակների աստված ենք դառնալու»:
    «Լուսավորիչնե՜ր»: Ինչո՞ւ տեղ գրավեցիք մեր Էրգրում: Ե՛կ ու մի՛ խենթացիր, ցրվիր աշխարհով մեկ, մոռացիր ամեն ինչ և հմայված լուսնի լույսով սկսիր երգել` «Երազանքների բարի փերի»…..
    …………………………………………………………………
    -Բայց սպասե՛ք: Ախր, Էրգրի տերը ե՛ս եմ: Հետո՞ ինչ, որ քնած եմ, հմայված եմ: Սա է իմ նախնիների,Արարչի ավետած Էրգիրը: Գալիս եմ տիրոջ իրավունքով հաստատելու օրենքն ու տիեզերակարգը, վերականգնելու Ջոջաց տունը, խնամելու այգիս ծիրանի, որ ոչ մի ճյուղ ու շիվ էլ չկոտրվի….

  10. vahagnakanch Says:

    Հարգելի այցելուներ

    “Վահագնականչ”-ը վերկրոնական, վերկուսակցական, վերգաղափարական վերքաղաքական կայքէջ է եւ ոչ մի առնչություն չունի որեվե կուսակցության կամ գրանցված ոչ մի կրոնական շարժումի հետ:

    Հետեվաբար, խնդրում ենք մեկնաբանություններ տեղադրելիս նկատի առնել այս հանգամանքը եւ գրարություն կատարել էջում տեղ գտած նյութերի վերաբերյալ:

    Հետայսու մեկնաբանություններին ընթացք տալու համար պարտավոր էք հարգել այս կանոնները:

    1. Գրել միայն հայատառ:
    2. Գրարությունը պարտադիր առնչվելու է նյութին:
    3. Խստիվ արգելվում է հայհոյանքն ու անձնական վիրավորանքը:
    4. Մի գրեք փողոցային դարձվածքներով:
    4. Թույլատրվում է քննադատել Հեթանոսությունը, Ազգայնականությունը, Արիականությունը ԱՌԱՆՑ քրիստոնեության, թրքականության եւ ջհուդամասոնության քարոզի:
    5. Գրառումը կհրատարակվի վավերացումից հետո:

    “Վահագնականչ”-ի Խմբագրակազմ

Թողնել պատասխան

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Փոխել )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Փոխել )

Connecting to %s