Արարչականչ

Անհունության մեջ անչափելի հոգի մի վսեմ, անվերջանալի
                                                                 մարմին ահռելի,
Տե՚Ր ամենայնի, Տե՚ր շա՜տ սիրելի, Սկիզբն ու Վերջն ես
                                                                Դու ամե՜ն բանի,
Անանցելի է փառքդ ու հավերժ, որ մոռացել են մարդիկ
                                                                  ուխտամերժ, որ
ՏեՐ են կարգել չարին ու մարդուն, ուրացել են Քեզ՝
                                                        ունայնն են պաշտում,
Չկա գիտակցում՝ ԱՐԱՐՉԱԿԱՆ ՍԻՐՈ ԱՌԱՆՑՔԻ, դեպի Քեզ
                                                     բերող ԲՈւՆ ԱՐԱՀԵՏԻ…  
Ինչքա՜ն շատ է տառապանքը Քո, բայց ինչքա՜ն վեհ է
                                                           ՍԵՐԴ անհատակ, որ
Ներում ես դեռ Քեզ ուրացողին ու չհիշողին, սակայն
            իմացի՚ր ՏԵ՚Ր ԱՄԵՆԱՅՆԻ,
                                     Աստվածներից էլ ես պաշտելի…
Արմեն Ավետիսյան,

Հայ Արիական Միաբանության առաջնորդ 

«Հայ Արիներ» Թիվ  97, 98, 99,100  մայիս, հունիս, հուլիս, օգոստոս,  2008թ.